KAPTAN

2.

İnsan yürürken kalbi hangi şiddetle atar yada nasıl atar bilmiyorum...Tek bildiğim kalbimin yerinden tek bir haberle sökülüp atıldığı.İlker bizim grupta ki birinden öte benim erkek arkadaşım ve ben bir an önce İlker'in yanına gitmeliyim.İlker'i kaybedemem ben.Telefonumu çıkarıp cevapsız aramaları gördüm ama şu an ulaşabileceğim en öncelikli kişiyi aramam lazımdı.Numaranın sahibi de bizim "Cool" yani Arda'ydı.Telefonu tahmin ettiğim üzere telaşla ama bir o kadar da sorgulayıcı bir biçimde açtı;

-"Kaptan nerdesin ya tam 1,5 saattir yoksun!Arıyoruz açmıyorsun..."

-"Arayanları gördüm Arda ama şu an bana nasihat ve sorgu değil İlker'in kaldığı hastanenin adresi lazım.."

Arda sesimden ne anladı bilmiyorum ama hiç ikiletmeden  ve "Bekle!","Nerdesin?"gibi klasiklere hiç girmeden adresi söyledi.Boş taksinin 2-3 dakika içinde geçmesi ile durdurup binerken hemen adresi verdim.

Taksiye ne kadar verdiğimi, para üstünü alıp almadığımı,kaç dakika da buraya geldiğimizi bilmeden koştura koştura hastaneden girdim.Orada ilk gördüğüm vezneye gidip ismini sonra da soyadını verip bulunduğu kata çıkmak için asansöre bindim 4'e basıp çıkmasını bekledim.İçine sıçtığımın asansörü beni görünce yavaşlar zaten!

Kapı açılır açılmaz kadının tarif ettiği gibi sağa döndüm ve karşımda ki manzara beklediğim gibiydi.Bir Yoğun Bakım Ünitesi,içeride ancak doktor çıkınca ne olacağı öğrenebilecek çaresizce bekleyen bir aile,ve içeride olmaması gereken hastanın yakın arkadaşları.