Ne kadar orada bekledik bilmiyorum telefonumu çıkarmak aklımın ucundan geçmedi kii kaldı ki annemler de hala bilmiyorlar.Herkesin yüzünü teker teker incelemeye çalıştım gördüğüm sonuç aynıydı:Ne olacağını bilmeden beklemek...
Aradan geçen süre de doktor gayet mutlu bir şekilde Yoğun Bakım Ünitesi'nden çıktı.Doktorun mutlu görünmesi iyiye işaretti.Yani öyle olmalı değil mi?Hangi doktor "Ahhahaahhaha hasta öldü,hadi başınız sağolsun!"der ki??Hızlı adımlarla Gül Teyze ve İhsan Amcanın yanına gitti ve o beklenilen haberi verdi;
-"Operasyonda en ufak bir sorun dahi çıkmadı,oğlunuz gayet iyi.Yaklaşık bir gün Yoğun Bakım Ünitesi'nde duracak ondan sonra normal odaya alacağız...Artık gencimiz burdan koşarak mı çıkar yoksa uçarak mı bilemeyiz.Geçmiş olsun hepinize."
Allahım sökülen kalbimi yerine taktın sana şükürler olsun...Hemen bizimkileri sarılma merasiminde bırakıp doktoru yakaladım ve;
-"Acaba İlker'i ne zaman görebiliriz?Yani normal odaya alınmadan önce görmek mümkün mü?"
-"Sadece bir kişi girebilir daha fazlası uygun olmaz."
Başımı olumlu anlamda sallayıp bıraktığım merasime kaldığım yerden katıldım.Gül Teyze'ye sarılırken kulağıma birseyler söyledi;
-"Hadi geçmiş olsun güzel yavrum.Doktora sorduğun şeyi de az çok biliyorum,ayıkken seni sordu durdu zaten biz çok görürüz onu şimdilik bu hakkı sen kullan.Olur mu Adacığım?"
-"Sizi sevdiğimi biliyorsunuz değil mi Gül Teyze?"dedim ve cevabı yanağımı okşayıp küçük fısıltılarla verdi;
-"Tabii ki kim seni de sevmez ki Kaptan."
KAPTAN?

ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAPTAN
Подростковая литератураLise hayatımız da en keyifli an ve deneyimlerimizi yaşatan,yeni arkadaşlıklar ve hiç bitmeyen dostlar,acısı zamanla kapanan aşklar bırakıp gider..