KAPTAN

7.

Nihayet eski grup geri dönüş yaptı.İlker gün geçtikçe iyiye gidiyor,bizde her zaman ki gibi hayatımıza devam ediyoruz tabii tek bir sorun dışında...Bugünler de herkes önümüzdeki sınava odaklı,üniversite için çok önemli bir adım olan bu sınav neredeyse bizi stres küpü yapmıştı.Sınıfta,dershanede,bahçede,evde,yatakhanede herkes yani bu durumu paylaşan bütün gençler sınava odaklanmış bir halde ders çalışıyoruz...Bizim için iş daha kolay sayılmazdı.Biz okulda kaldığımız için yatakhanede herkes bireysel yada gruplar halinde çalışıyor ee tabii bu da sağlıklı bir çalışma ortamı sunmuyor.En sonunda Sena patlak vermişti zaten,kızların duyabileceği şekilde konuşmaya başladı;

-"Kızlar şu sesi kesin gözünüzü seveyim ya kafama birşey girmiyor.Girse de böyle kafada ne yapayım deyip çıkıyor..."

Bu dediğine nerdeyse herkes tebessümle karşılık vermişti.Ve devam etti;

-"Hadi şimdi daha sessiz çalışın olur mu canlarım?"

Nerdeyse bu sözlerinden sonra herkes ses tonuna dikkat etmeye başladı.Sena böyleydi işte boşuna ona "Abla"demiyoruz.Murat hani beni tanımladı ya heh işte onların çoğu Sena'da mevcut...Benim en yakınım oldu zamanla diğer çocuklar da yakınım ama Sena farklı benim için onun için yapamayacağım şey yok.Birde şöyle öküz teper gibi tepmese daha da iyi olacak ama;

-"Kaptan hadi bahçeye çıkalım bunaldım burada hep aynı suratlar.Çıkıp orda çalışırız."

-"Tamam hırka alın yanınıza!"

Çınar ağacının altında ki banklara oturduk.Bütün dikkatimizi derse verdik ki gözlerimizi siyah kapladı...