When Night Comes

Chapter 5: Move On

3rd Person Point Of View

" Master. Handa na po siya! " sambit ng isang lalaking naka black coat.

" Mabuti naman kung ganon, papuntahin mo siya rito. " sagot ng Master.

Sinunod ng lalaki ang utos ng master pagtapos lumabas ito.

Ilang sandali pa dumating na ang pinaka hinihintay ng Master, isang babaeng naka suot ng eyeglasses, wig at braces ang tumambad sakanya.

" Wala na bang ibang paraan? " reklamo ng babae.

" Maghanap kayo ng mangkukulam. " sigaw ng master.

Batid rin siguro ng master na madali lang makikilala ang babae kapag ganyan ang itsura niya.

Agad agad lumabas ang alagad ng master para mag hanap ng isang makukulam.

" Maghintay ka lang, nalalapit na ang pagdating ko sa mundo ng mga tao. "

-----------------------------------------------------------------

Jaimie's POV

Ako ay nakatunga-nga ngayon sa bintana, iniisip kung ano na ang buhay ngayon ni Jane kung ayos lang ba siya sa kamay ng mga voltria.

" Lalim ng iniisip. " si Bryan.

Medyo nagulat ako sa pagsulpot niya kasi naman hindi ko nararamdaman at nababasa ang isip nito. Ang daya nga eh.

" Iniisip ko lang si Jane. " sagot ko sabay fake smile sakanya.

Miss na miss ko na ng sobra si Jane. Nakakamiss yung kapag ganitong malungkot ako siya yung nagpapa tawa saakin.

" Buti ka pa kasi naiisip mo pa ang kapatid mong nagtaksil at pumatay sa pamilya mo, eh ako? sino pang iisipin ko lahat sila pinatay ng voltria. " - sabi ni Bryan.

Napatingin ako sakanya, " Bakit kaya ganon ang mga voltria? " tanong ko.

" Siguro kasi nais nilang matakot tayo at sumunod sa mga gusto nila. " sagot niya.

He pinched my cheecks, " Smile kana jan, ayos lang si Jane duon ramdam ko. "

Napangiti ako't huminga ng maluwag sa sinabi ni Bryan. He's right, kailangan ng voltria ang kakayahan ni jane kaya malabong saktan nila siya duon.

" Hi. "

Sh*t andito na yung kupal. Jaimie relax, kunwari walang nangyari kahapon. Nasa harapan namin ngayon ang nakaka-awang tao na naka bandage ang balikat at braso. Srsly? Akala ko bad boy to.

" Oh? Anong nangyari sayo? " tanong ni Bryan.

Kumamot ng ulo si Peter sabay ngiti kay bryan. Sasabihin niya kaya?! Oh no! Please don't. Umiling-iling ako kay Peter pero hindi niya ako pinansin.

" napa ramble ako kagabi, tol. " sagot niya.

Tumingin siya saakin sabay snob. Grr! Problema non? Sira ulo. Tinignan ko si Bryan tila binabasa niya ang isip ni Peter, malalaman niya kaya?! Gosh sana hindi please. Ayoko makasal dito sa panget nato.

" Kawawa naman si papa peter. "

" Godness buti nalang gwapo parin si peter babes. "

" Nako. Gugulpihin at sasabunutan ko talaga ang gumawa niyan sakanya. "

Napa slight smile na lamang ako sa mga naririnig ko mula sa mga fangirls nito. Paano kapag nalaman nila na ako ang may gawa non? Ayoko pa naman mapa laban.

" Eto oh. " - Peter.

May inabot siyang hair clip saakin, hindi ko alam kung saan iyon ginagamit.

" Para saan to? " tanong ko.

" Malamang sa buhok mo, dapat kahapon ko to ibibigay eh. Ang panget mo kasi " sagot niya.

Tang... Para lang sa maliit na bagay pumunta pa siya sa bahay namin?! Abnormal talaga!

" bagay kasi sayo to. " dagdag pa niya.

Kinuha ko mula sa kanya ang hair clip. Kaso hindi ako marunong mag lagay, wala kasing ganito saamin. Hawak hawak ko yung hair clip tapos narinig ko tumatawa siya.

" Maglagay nalang ng hair clip hindi pa marunong. Akin na nga! "
Agad niyang hinablot ang hair clip at hinawin ang buhok tapos inilagay niya sa buhok ang hair clip.

Nararamdaman ko ang init ng mukha ko ngayon, teka?! Diba malamig ako kasi I'm a vampire. What is happening to me?!

Biglang tumayo si Bryan at ibinagsak ang libro na hawak hawak niya na siyang ikinagulat ng lahat. Tumingin siya saakin ng masama sabay alis.

Hahabulin ko pa sana siya kaso pumasok sa na yung teacher namin.

Nalaman na niya kaya? Magsusubong ba siya? Oh no. Patay na ako nito!

Lutang na lutang ako habang nagtuturo ang guro namin sa harapan. Hindi maalis sa isipan ko ang pangyayari kahapon *sabay hawak sa lips* lagot talaga ako pag nalaman nila ang totoong nangyari kahapon.

Sana lang talaga kung alam na niya ang totoo hindi siya magsusumbong kila kuya jake.

" Hindi ka parin ba maka move-on? "

Bumalik ang tino ko sa katabi kong nag salita. " Wow. " tangi ko lamang sagot sakanya.

" Okay miss. Brouise please recite the poem of Martial titled Playing safe. " sigaw ng guro namin.

Halatang galit siya saakin kasi naman dahil sa mokong na to'. Teka? Alam ko pa ba iyon? Tumayo ako with confidence tapos ngumiti sakanya halos lahat ng kaklase ko ay nakalingon saakin tapos inumpisahan ko na ibigkas ang tula.

Playing Safe

You've buried four rich wives and they say
The excellent wine you serve every day
Had something to do with the slaughter.
What silly talk! It makes me laugh!
You've pure vintage wine in the carafe-
No, thank you, I believe I'll have water.

Nagulat at namangha ang lahat sa ginawa ko, dahil hindi nila inakala na alam at kabisado ko ang tula na iyon.

Tila napahiya ang guro namin kaya umiwas ito ng tingin saakin.

Umupo ako't tumingin muli sa bintana, naririnig ko ang mga huni ng mga ibon kahit malayo, mga halakhak ng mga batang maglalaro sa may parke malayo sa paaralan namin. Mga construction na sobrang ingay sa pag dri-drill ng cemento.

Noon, habang naglalakad ako sa mundo namin may nakasalubong akong matanda. Hindi siya bampira kundi isang manghuhula na mangkukulam. Kinuha niya ang palad ko at taimtim itong tinignan. Nung una hindi ako naniniwala sa mga hula-hula ngunit noong sinabi niya na may manyayaring masama saakin at mapapad-pad ako sa mundong ito nagbago lahat. Hindi naman pala masama ang maniwala sa mga hula.

At meron pa siyang isang sinabi saakin na hindi malinaw saakin. Ang tanging narinig ko lang mula sakanya bago maglaho ay tao.