emin misin? • dominik + aleksander

BÖLÜM 9 - Okul

Eveeet.Tahminime göre bu bölüm uzun olacak.İyi okumalar.😊❤️

BÖLÜM 9 - Okul

"H-hı?"

Uyandığımda o soru aklımdan çıkmıyordu.

"Bir şey soracağım sana."

İçimdeki merak duygusunu dindirmeye çalıştım.Ellerimi saçlarımın arasına geçirdim.

"Sadece bir rüya.Ve...Duş almam lazım."

Soyundum ve aynada kendime baktım.Aşırı zayıflamıştım.

"Eh zayıf olmak kötü bir şey değil zaten."

Duşumu aldıktan üstüme AC/DC tişörtümü (dinlemiyorum bu arada asdgh),altıma siyah dar pantolonumu giydim.Ayakkabı olarak ise slip on'larımı giydim.Aynada kendime baktım ve tekrar siyaha aşık olduğumu fark ettim.Dışarı çıkıp hızlı adımlarla okula yürümeye başladım.Rüzgarın esmesi çok iyi gelmişti.

Sonunda okula gelmiştim.Derslerde çok geri kalmıştım ve buna el atmam gerekiyordu.Sınıfıma gittim.Hiçkimse yoktu.

"Oh be."

Sırama oturdum ve muzik dinlemeye başladım.Kollarımı masanın üzerinde kavuşturup kafamı kollarımın üzerine koydum ve gözlerimi kapadım.

Tam uykuya dalacakken birinin dürtmesi ile gözlerimi açtım.İlk önce kısa bir süreliğine bekledim.Kalbim çıkacakmış gibi atıyordu.

Ya Alexander ise?

Onun olmamasını dileyerek yavaşça kafamı kaldırdım.

Değildi.

Kulaklığımı çıkardım.

"Dominik sen bayağıdır gelmiyorsun.Niye?"

"Imm...Sebastian,değil mi?"

Kafasını salladı.Kıvırcık kahverengi saçları da onunla hareket etti.

"Üzgünüm.Kafam bulanık da."

Gülümsedi.Karşılık verdim ve kafamı eğdim.Yanımdaki sandalyeyi çekip oturduğunda ona baktım.Yüzümde şaşkınlık vardı.Gri gözleri ciddiyet ile doluydu.

"Sen iyi misin?"

Yapay gülümsememi yüzüme yerleştirdim.

"İyiyim Sebastian.Sadece gelmek istemedim okula,o kadar."

Dudaklarını çizgi haline getirdi ve kafasını salladı.Elini omzuma yerleştirdi ve gülümseyerek istediği zaman onunla konuşabileceğimi söyledi.

"Tamam."

İçten bir gülümseme yayıldı ve ayağa kalkıp sınıftan çıktı.Söylenmeye başladım.

"Görünce yapışırsın tabii.Yokken yokluğumun farkında bile değilsiniz."

Gözlerimi devirdim ve etrafa bakmaya başladım.

Etrafa boş boş bakmaktan sıkıldığımda bahçeye çıkmaya karar verdim.Yürürken yere bakıyordum.Yere baktığımdan dolayı birine çarptım.

"Pardo-"

Gözlerim fal taşı gibi açıldı.

Alexander.

Elinde telefon ile bana bakıyordu.Bileği beyaz bir bez ile sarılıydı.

Evet,bileklik hala duruyor.

Tekrardan "Pardon." dedim.Şaşkınlıkla kafasını salladı ve sınıfa ilerledi.Arkamı döndüm ve onu izledim.