Seul'den İstanbul'a Kanlı Hesaplaşma

Hyun Joong Eski Sevgilisiyle Yuzlesiyor

İçeri dalar dalmaz Hye Eun'un elinde bir silah ve onu annesini tutan iki adamı komuta eden kadına doğru çevirdiğini gördüler.Kadının sağ kolu yaralanmıştı. Eun kadına sertçe:
_Bırak annemi yoksa sonra ki kurşun kalbine gelecek! 
Chi ve Hyun hemen Hye-Sun'u tutan adamlara saldırdı.Başlarında bulunan kadın telaşla adamlarına dönerek:
_Çabuk burdan gidelim!! 
Dedikten sonra ordan hızla kaçtılar.Hyun adamların ve kadının peşinden koştu Chi hemen Hye-Sun ve kızın yanına gitti.
Hyun var güçüyle kaçanları aradı ama onlar dar sokaklarda izlerini kaybetmişlerdi. Tam ümidini yitirmişti ki o kadını halk otobüslerinden birine hızla binerken gördü.O da otobüse bindi kadına yaklaşarak kolundan tuttu.Kadın Hyun'a döndü.Hyun gözlerine inannamadı ama ama bu Hyo Ri'ydi. Ne yapacağını bilemedi. Bir zamanlar delice sevdiği kızdı bu. Hyo Ri de çok şaşırmıştı.Birbirlerine hayretle bakıyorlardı.Bukısa şaşkınlıktan sonra Hyo Ri alaycı bir tavırla
gülümseyerek:
_OoOo kimleri görüyorum eski sevgilim Hyun.
Hyun sinirlendi.Hyo Ri'nin kolundan tutup otobüsten indirdi.Tenha bir yere geldiler.Hyun Hyo Ri'den açıklama bekliyordu.Onun gözlerinin içine bakan Hyo Ri.
_Ne istiyorsun benden sakın bana geçmişimizi hatırlattma.Çünkü benim için öyle bir şey hiç yaşanmadı!
Hyun, Hyo Ri'nin elini kalbinin üzerine götürerek:
_Aptal!! seni hala deli gibi sevdiğimi görmüyor musun? Beni neden bıraktın neden!
Hyo Ri gözlerini Hyun'dan kaçırarak:
_Bıraktım çünkü...
Sonra sustu. Hyun:
_Çünkü ne?!
Hyo Ri dudaklarını ısırıyor gibiydi.Sonra toparlandı:
_Çünkü çünkü seni sevmiyordum.Tamam mı? Sevmiyordum hade bırak beni artık bırak!!
Hyun:
_ Yalan söylüyorsun.Yine dudaklarını ısırdın tıpkı her yalan söyleyişinde.
Hyo Ri:
_Git başımdan ya git!! Seni sevmiyorum neden inanmıyorsun neden!?
Dedikten sonra gözleri doldu.Elini Hyun'un üzerinden hızla çekti.Tam gidecekken Hyun, Hyo Ri'nin kolundan tutup kendine doğru çekti sımsıkı sarıldı onu hiç bırakmayacak gibi sarıldı.Hyo Ri kendini çektikçe Hyun daha çok sıkıyordu vucudunu.
_Hyo Ri seni tekrar kaybedemem gitme!
Dedikten sonra dudaklarını Hyo Ri'nin dudağına yaklaştırdı. Hyo Ri karşılık verecekti Hyun'un sıcak nefesi Hyo Ri'nin hoşuna gitmişti.Hyun'utam öpeceken yüzünü çevirdi ve birden Hyun'a sert bir tokat attı.
_Aptal! Bırak beni. Artık acı çekmeni istemiyorum.
Deyip kendini hızla Hyun'dan çekti.Var gücüyle koşmaya başladı nereye gideceğini bilmeden koşuyordu.Hyun yerinde kala kalmıştı.Onun ondan neden kaçtığını anlayamıyordu belkide hiç anlamayacaktı da.Birden Chi gözüktü Hyo Ri'yi görmüş olmalı ki onun olduğu tarafa koşuyordu.Hyun Chi'yi kolundan tutup onu engelledi.Chi çok sinirliydi:
_Bırak bırak beni abi. O kadın Jung Min'in emriyle gelmiş.Onu yakalamalıyım.
Hyun Chi'ye döndü:
_Bırak gitsin kardeşim.
Chi abisinin gözlerinin dolduğunu gördü sesinde de buruk bir acı vardı.Abisine hayretle bakarak:
_O kadın kim abi? Neden kaçmasına izin verdin neden?
Hyun yüzünü Chi'nin sert bakışlarından başka bir yere çevirdi.Susuyordu sadece. Konuşmak istemiyordu.Chi abisinin elini tuttu.
_Lütfen anlat kardeşine onunla aranızda ne var?
Hyun en yakın bankta oturdu.Chi'de yanında oturdu.Abisine merakla baktı.Hyun adeta başka bir aleme gitmiş gibi oldu ve nihayet konuştu.
_Yıllar önce çok zengin bir ailenin çocuğuydum. Bir dediğim iki olmazdı. Annem zengin olduğu halde hiçbir zaman babamın paralarını alıp harcamıyordu.Çünkü o paralar başkalarının kanından kazanılan paralardı. Sürekli benimle ilgilenir ve beni babamdan uzak tutardı. Babam büyük bir oyuncak şirketinde Jung Min'le ortaktı adı Lee Gi Kwang onu tanıyorsun zaten.Sözde oyuncak şirketi.
Chi hayretle:
_Aman Allah'ım! O senin baban mı? Nasıl olur? Bir zamanlar uyuşturucu ticaretinden en çok aranan kişiydi...
Hyun üzüntülü bir şekilde:
_ Biliyorum.Birgün evde annemle otururmuş yemek yerken kapı çalındı annem kapıyı açtığında babam kanlar içideydi onu bıcaklamışlardı.Bir eliyle karnındaki yaraya basıyordu.Annemin elini sıkıca tuttu gözlerinin içine bakarak:
_Kaçın burdan Jung Min köpeği buraya geliyor öldürecek sizleri.
Babama sarıldım.Babam sürekli beni öpüyor ve daha önce hiç sarılmadığı gibi sarılıyordu.Annem ağlıyordu durmaksızın.Babam yere yığıldı artık hareketsizdi. Ölmüştü babam ölmüştü.
Hyun hıçkırıklara boğuldu gözlerinden oluk oluk yaşlar aktı.Chi o kadar şaşkındı ki Hyun devam etti:
Annemle birlikte babama sarıldık ağladık. Sonra bahçeden sesler geldi.Annem aldı beni salondaki dolaba sakladı.Yanağımı öptü ve bana bakarak:
_Sakın burdan çıkma sakın! Sessiz ol yavrum ses çıkarma oldu mu annecim? Yoksa annen çok üzülür üzülmemi istemezsin dimi?
Yaşlar akıyordu annemin gözlerinden bende ağlıyordum.
_Tamam, diyebildim.
Annem dolabı kilitledi.Dolabın anahtar deliğinden anneme bakıyordum.Telaşla babamın ölüsünün yanına gitti.O sırada Jung Min adamlarıyla içeri girdi.Çok öfkeliydi.Annemin saçlarından tuttu var güçüyle tokat attı ona.Onu öldürmek istiyordum dolap kilitli çıkamıyordum.Jung Min öfkeyle:
_Kocan olacak herif bütün işimi bozdu. Hepimizi ihbar etti elimizdeki mallar gitti. Milyonluk mallar. Kwang'ın soyunu kurutmassam bana PARK JUNG MİN demesinler! Şimdi söyle nerde oğlun!
Anneme atılan her tokat beni çileden çıkarıyordu.Annem susuyordu. Bana bir şey gelmesin diye Jung Min'in tokatlarına ses çıkarmıyordu.Anneme son attığı tokat başını masaya sert bir şekilde çarpmasına neden oldu.Annem hareketsizdi gözleri bana bakıyordu sanki.Jung Min vicdansız köpek annemi öldürmüştü.Yüreğim parçalandı ağladım ağladım hala acısı ilk günkü gibi taze ve sonra Jung Min beni bulmaları için adamlarına emirler yağdırdı.Adamlarına:
_O veledi bulun! Her yeri karış karış arayın. 
Diyordu soysuz köpek!Adamlar evi aramaya başladı biri benim bulunduğum dolaba yaklaştı artık öleceğimi biliyordum.Dua ediyordum sessiz ve hıçkırıklarla.Adamlardan biri dolabın kilidini kırdı ve beni gördü.Korku dolu gözlerle ona baktım.
UMARIM BEĞENİRSİNİZ.devamı geleccek~