unraveled. [ color 2 ]

baby boy

birinci sınıfın ilk günüydü,

ben kafeteryanın merkezinde basit bir şekilde dikilirken,

herkes arkadaşlarıyla yarışıyordu,

her şey birlikte bulanık görünüyordu,

ve ben bunları şaşkınlıkla izledim,

çünkü tüm hayatım boyunca her şeyden uzak,

evde eğitim gördüm,

ve burada dikilirken,

başkalarının varlığına kapıldım,

gerçekten de bir şeyler kaçırdığımı fark ettim,

çünkü bu,

vızıltı,

gevezelik,

kahkaha,

arkadaşlık,

her şeydi.

her şeyin tuhaflığına hayran kalırken,

bir omuz kaba bir şekilde benimkiyle çarpışarak,

soğuk sert zeminle tanışmam için beni düşürdü,

bakmak için başımı kaldırdığımda büyük bir öğrenci,

kolunu uzatmış,

yüzündeki sırıtmayla,

aşağı doğru, bana bakıyordu.

sadece sözde edilen çocuğun sıcak bakışlarıyla tanışmak için,

kendimi çeken elini,

sıkıca tuttum,

büyülenmiştim,

o dünyevi değildi,

ve ben ona bakmaktan kendimi alıkoyamıyordum,

ve belki de bakışlarım biraz tuhaftı,

ama kendimi alıkoyamadım.

o an,

hayatım sonsuza kadar değişecekti,

ancak henüz bunu tam olarak bilmiyordum.

''birinci sınıf mısın?''

sesi cennetti,

ve inkar edilemez bir şekilde ona çekildiğimi,

hissettim...

sadece başımı salladım,

ağzım söyleyecek sözleri bulmaya çalışırken,

açık kalmıştı,

ama şansım yoktu,

''ben seokjin, kim seokjin,

ve senin ismin ne olabilir bebeğim?''

kalbim birkaç saniye durdu,

o bana,

asılıyor muydu?

''jimin.''

sesim bir fısıltıdan farksızdı,

gözlerim,

bu çocuk dışında başka bir şeye bakmak için,

hızla ileri ve geri dönüyordu,

''istediğin her şeye bakabilirsin,

ama benden daha ilgi çekici bir şey bulamayacaksın,''

onun dile getirdiği cesaretine şaşırırken,

tökezledim,

''ben,

ben eşcinsel değilim.''

onu geri itmeye çalışırken,

gözlerinin içine baktım,

ama o sadece bana biraz daha yaklaşırken,

ağzını kulağıma indirdi,

''öyle olduğunu asla söylemedim,

bebeğim.''

ve bir sebepten ötürü,

boynumdan aşağı süzülen nefesinin soğukluğundan dolayı titredim.

#waitingforyoongiintheclub