unraveled. [ color 2 ]

dead

o gece,

huzursuz bir şekilde,

yatağa yattım,

ve uyku, benim zihnime bir yabancı gibi görünüyordu.

yatakta dönüp duruyor,

kimsesiz bedenimden kurtuluşumu rahatlatmak için bitmek bilmeyen bir şey arıyordum.

vücudumun sıcaklığı endişe verici bir oranda arttı,

varoluşu dayanılmaz bir hale getirdi,

ancak yanan ruhumu iyileştirecek bir soğukluğun hiçbir şekilde olmadığını biliyordum.

gözlerim sızlıyordu ve başım sersemlemişti,

kalp atışım sanki düşüncelerimin hızıyla yarışıyormuş gibi hızlanmıştı,

ve bir noktada ölmek üzere olduğuma ikna oldum,

ama her şey telaşlı bir kızgınlığa ulaştığında,

uyku sonunda varlığıma sahip çıktı,

ama bilincin kapılarının ardında beni bekleyen şey, gerçekliğin kendisinden çok daha korkunç bir şeydi.

dudakları benimkinin üzerinde,

ateşli bir hızda oyalanıyordu,

sanki aramızdaki temas yeterli değildi,

basit bir dokunuştan daha fazlasına ihtiyacımız vardı,

sanki ruhlarımız birbirine geçmek istiyordu,

ama etli bir kafes tarafından kısıtlanmışlardı,

bu hayal kırıklılığına yol açtı çünkü hiçbir şey bizi, birbirimize olan açlığımızdan daha fazla tamamen tatmin edemezdi.

her şey dayanılmaz derecede sıcak görünüyordu,

kısa sürede çılgın bir sahaya ulaştık,

ellerimiz serbestti,

birbirimizin her kıvrımını hissediyorlardı,

ve daha sonra, yüzüme düşen bir sıvı hissettiğimde,

zaman durmuş gibi görünüyordu,

ağlıyor muydum?

hayır.

titreyen bedenim, seokjin'in ateşli bedeninden kurtuldu,

dudakları şişmişti,

beni büyüsüyle cezbederken,

çok günahkar ve duygusal görünüyordu,