unraveled. [ color 2 ]

deep end

seokjin ile daha çok zaman geçirmeye başladım,

çok garipti çünkü çok fazla flört ediyordu,

ve onunla ilgili her şeyden hiç de emin değildim,

benimle öğle yemeği yiyordu,

hatta benimle eve kadar yürüyecek kadar ileri gitti.

her şey benim için yeni ve tuhaf bir bölgeydi,

kendimi başka türlü ikna etmeye çalışsam bile,

seokjin için bir şey,

sadece sevdalanma olmayan bir şey hissettiğim,

gerçeğini biliyordum,

bana gülümsemesini görünce içimdeki bir şeyin kıvrılmasına neden olan bir şeydi,

onun iyi olup olmadığını merak etmeme neden olan bir şeydi,

ve bu şey ne zaman yemek programları görsem onu düşünmeme neden oldu,

çünkü bir keresinde bana yemek pişirmeyi sevdiğini söylemişti,

ve bir kere de olsa kendi yaptığı bir yemeği tatmamı istemişti.

ve bir an için ona aşık olduğumu görebiliyorum,

ve bu düşünce beni korkuttu,

çünkü ben her zaman eşcinsel kelimesinden korkarak büyüdüm,

çünkü etrafımdaki herkes bunun doğal olmadığını bağırıyordu,

o iki adam aşık olmamalı,

ama bu neden onlar için bu kadar iğrençti?

neden insanların kime aşık olduklarını kontrol edebiliyorlarmış gibi hissediyorlardı?

buna rağmen onunla konuşmak cennet gibiydi,

ama aklım karmakarışıktı ve asla bundan keyif almama izin vermedi.

ve sanırım o bunu fark etti, çünkü yüzünde o ifade belirecekti,

ve bana arka çıkarken omzumu sıvazlayacaktı,

ama bu bunu daha da kötü yaptı,

çünkü şimdi ben ona olan hislerimi kabul etmekle ve aileme olan değerlerime uymak arasında parçalandım,

tamamen iki farklı dünya arasında sıkışıp kaldım.

onun yanında oturuyordum,

elimi kendi ellerinin içine aldı,

elimi geri çekmedim,

ve bir çeşit güvence olarak, benimle vaktini boşa harcamadığını söyledi.

ve elimi sıkarak,

konuşmaya başladı,

"biliyorsun,

eşcinsel olmak o kadar da yanlış değil,

çünkü bu kadar iyi hissettirirken nasıl yanlış olabilir?"

ve kalbimde bu sözlerle,

birinin beni tutmasını bekleyerek,

dipsiz kuyudan atladım,

bildiğim kadarıyla uçurumun dibinde,

sabırla beni bekleyen kişi,

o olmayacaktı.