Chapter 7

25 0 0
                                    

Bryan: Alex!

Me: Bakit?

Bryan: Tumatae ka ba?

Nak ng pucha! Gusto ko sanang tumawa kaya lang sobrang nabbwiset ako kasi first time kong matagusan kaya ‘di ko nagawa. Imbes ay ito nalang ang sinabi ko…

Me: HINDI!

Defensive ba? Bahala na! Basta gusto ko nang matanggal ‘to nang bigla kong marinig si Vince sa labas.

Vince: HAHAHAHAHAHA! Siraulo!

Nabwiset pa ako lalo. Hay nako talaga.

Me: Bwiset! Hindi nga eh! Layaaaas!

At umalis din naman ang dalawang asungot na yun. Salamat naman!

Lumipas ang 5 minutes ay natapos na namin ni Jen tanggalin ang spots. Nagpa-salamat ako sa kanya ng sobra sobra at bumalik na rin kami sa klase namin. Na patapos narin in a while, YAY! But, I still managed to finish the task within 25 minutes which is somehow a miracle, hahaha. After finishing, Sir dismissed us already. Dali-dali naman akong umakyat sa building kung nasaan ang classroom namin. Eh SOBRANG layo nung building at 4th floor pa ang classroom naming. Hay, pahirap! Pano kung tumulo ang dugo ko? Pano kung nasa legs ko na pala? Pano kung mukha akong nalaglagan? PURO PANO! Pero ang pinakamalupit ay, Pano kung nakita ni Vince kapag tumulo nga dugo ko?!?! Punyemas, FRIDAY THE 13TH BA NGAYON?!?! HINDI NAMAN AH!!! BAKIT BA SOBRANG MALAS KO? Sige Alex, chin up! Be confident. Act like nothing's bothering you. Act like there's nothing wrong. But most importantly, BILISAN MO ANG LAKAD! Ba ano akala mo, model ka? Ganun! Gaga, punong-puno na ang napkin mo kaya kung ayaw mong sumabog 'yan sa harap ng mga kaibigan at kaklase mo, at lalong lalo na kay Vince, TUMAKBO KA NA. Okay, Alex. Halfway there. Konting kembot nalang at WALA KANG MARARATING KUNG KUMEMBOT KA, SHUNGA! Hay.

Twists and TurnsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon