The Way Idols Break Up [ON-GOING]

CHAPTER SEVEN

CHAPTER SEVEN

Dahil sinabi namin ni Ysabel na gusto naming makita si Se Hun, sumama kami kay Subin, si bully girl. Dinala niya kami sa isang madilim na lugar. Dito raw pupunta si Se Hun. Sabi niya, maraming stalkers daw si Se Hun dahil isa itong uhljjang (uhljjang – naturally gwapo / maganda).

Hanggang ngayon, di pa rin ako makapaniwalang isang trainee si Se Hun. Ibig sabihin, magiging artista siya kinalaunan, magkakaroon ng napakaraming stalkers, fans, atbp. Makikilala siya sa buong mundo. Pero paniguradong kapalit nito ay napakaraming sakripisyo at paghihirap.

Hindi na ako magtataka kung bakit laging puyat si Se Hun sa school. Ganun kasi talaga ang mga trainees, paguran ang practice. Minsan umaabot na ng medaling araw dahil kailangang maging magaling sa isang competitive na lugar. Kung hindi magpapaka-competitive, hindi ka magde-debut. Wala yan sa haba ng panahon ng training, naka-depende yan sa kompanya yung pakiramdam ba nila ay pwede ka ng ma-debut at pasikatin, saka nila aayusin ang buo mong pagkatao, ang itsura mo. Kung natural kang gwapo o maganda, mabuti. Pero kung may ayaw sila sa mukha mo, andyan naman ang mga doktor para tulungan ka.

Hindi rin nagtagal at nakakita na ako ng isang pamilyar na itsura, si Se Hun.

Nasa likuran lang kami ni Ysabel at mukhang hindi niya kami nakita dahil madilim.

"Was-eo-so jo-a. I-mi meog-eoss-eo o-ppa?" (It's good that you came. Have you eaten already big brother?"

"Beol-sseo." (I haven't) Sabay ngiti kay Subin.

"Geu-reom, jom meog-eo-yo o-ppa. Bab sass-eo-yo. I-geo-yo." (If that is so, eat some big brother. I bought you food. Here.)

"Wow! Jo-a-yo! Subin-ah, hang-sang ko-ma-wo-yo." (Wow! That's good. I'm always thankful to you Subin-ah.)

He hugged Subin.

Teka, ganun ba sila ka-close? Di naman sila nagpapansinan sa school ha. Bakit sila nagyayakapan dito? Kung makapagsalita pa si Se Hun kay Subin parang close na close sila. Parang di ko naman ata sila maintindihan? @@

"O-ppa, nu-gun-ga o-ppa-reul jaj-a-go iss-eo-yo." (Big brother, someone is looking for you."

"Nu-gun-ya?" (Who?)

Tinawag kami ni Subin kaya pumunta kami sa may harapan. Halatang nagulat si Se Hun dahil andun kami. He straightened up.

"E-Ela-ssi."

Nawala yung ngiti sa mukha niya.

"W-why are y-you here? S-subin! Why did you bring them here?"

Bigla na naming naging cold ang treatment niya kay Subin.

"N-no. Don't blame her. W-we don't know that you are here. We came here to see Super Junior, but she saw us and tagged along with her. Don't blame her. It's our fault. I'm sorry." I'm defending myself. "Ah, I have your jacket, I went to the boys dormitory and found out that you're not staying there. So here…" inabot ko sa kanya ang jacket, sabay bow. "Thank you."

Hindi ko alam kung bakit, pero parang naiinis ako sa mga nangyayari.

"W-we’re leaving now. I-I still have many assignments to do. Take care. Subin-ah, thank you. Sorry for bothering."

And I ran.

I heard Ysabel's footsteps following me.

"Ela, anong nangyari? Bakit ka tumakbo? Ya! Ela!"

Tumigil ako sa pagtakbo and I hugged Ysabel,

"Anong nangyayari Ysabel? Bakit ako naguguluhan at naiinis sa mga nakita ko? Bakit parang ang dami kong hindi alam? Bakit pakiramdam ko naloko ako?"

"Hindi kita maintindihan Ela."

"Nung nakita ko kung papaano ituring ni Se Hun si Subin, nainis ako. Diba cold naman siya kay Subin sa school? Bakit pag sila lang dalawa ganun sila? Sila ba?"

"Ela" hinawakan niya ako sa shoulders, "Nagseselos ka ba kay Subin?"

Nagseselos? Pero wala naman akong gusto kay Se Hun. Pero yung pakiramdam na ito, selos nga ba ito? Nagseselos ako dahil akala ko ako lang ang babaeng pinapakitaan niya ng kabutihan? Dahil alam kong gusto niya akong protektahan sa mga bullies? Ibig sabihin ay protektahan kay Subin? Tapos malalaman kong malambing siya kay Subin?

Aaah! Hindi ko alam!