Ne te dy si nje roman

Kapitulli 1

U zgjova dhe syte me ishin fryre shume.Koka me dhimbte si dreq dhe pa dashur mu kujtua ngjarja e djeshme.

Lotet nisen serisht udhen e tyre dhe une thjeshte i lejoja.Nuk ndihesha mire.Me dukej sikur do pelcisja nga momenti ne moment.Jeta u tregua e pa drejte me mua.Me mori te vetmin njeri qe doja ne kete bote.Pse o zot pse?Ku gabova qe me ben te vuaj keshtu?

U cova nga krevati dhe vesha disa rroba te zeza.Sot ishte dita e varrimit dhe dita e fundit kur do ta shikoja dhe njehere ate.Disa thone qe ajo do te jete gjalle ne shpirtin tim por perseri kjo gje sma mbush boshllekun e lene bosh.

Zbrita poshte dhe shume njerez te shquar ishin mbledhur perreth dhomes.U afrova dhe degjoja njerezit qe flisnin per te dhe per mua.Per faktin qe ngela perseri jetime.U afrova dhe po shikoja fytyren e saj engjellore qe ishte vendosur ne arkivol.Me erdhi per te qare por e mbajta veten.

-Gjyshe-thashe dhe zeri im doli si i venitur.Sikur nuk kishte jete nen te.

Gjyshja ime iku dhe une thjeshte rrija dhe e veshtroja si nje e marre ate person i cili me braktisi sot.Me beri te ndihem jetime dhe ta kuptoja fjalen vetmi.Prinderite e mi bene aksident kur kam qene e vogel dhe ishte gjyshja ajo qe me rriti.Me beri te ndihem sikur asgje nuk kishte ndodhur por tani..tani e shoh aty te shtrire sikur asgje nuk ka ndodhur.

Ndihem teper keq.Fjalet me jane mbledhur ne gryke dhe une sdi si te shprehem per kete gje.Per faktin qe mbeta serisht nje jetime.Nje jetime qe do vuaj serisht per vdekjen e dikujt.Nje jetime qe ndoshta fati sdo i buzeqesh me kurre.Ku i dihet??

Njeri nga keta mbylli arkivolin dhe te gjithe u nisem per tek varret.Shume persona me qendronin afer.Me vinte inat se me qendronin per faktin se isha trashgimtarja e asaj pasurise qe gjyshja ime la dhe kujtonin se do me martonin me bijte e tyre dhe do perfitonin pasurine time.Aman gabohen.
Do bej ate qe gjyshja bente gjithmone.Do te ndihmoj te varferit dhe ndoshta mund ta mbush boshllekun tim.

Po shikoja sesi e mbulonin ate me dhe.Doja shume qe te vdisja ne keto momente pasi se shikoja dot ashtu.U ula ne toke nga dhimbja qe ndjeja.Nuk ishte dhimbje fizike por dhimbje shpirterore.Nje dhimbje qe ndoshta me kalimin e kohes nuk do ndihej shume ama brenda meje do jetonte deri ne momentin kur une do te vdes.Nisa te lotoja pa pushim por nuk nxorra ze.Shikoja sesi ata njerez po mbulonin trupin e saj te bute dhe te rruthosur i cili do te tretej aty nen toke.

Po shikoja rreth e perqark dhe dallova dike qe se kisha pare kurre me pare.Nje djale ne moshen time me duket i cili po buzeqeshte pakez.Ndoshta ashtu mu duk mua.Nuk ia vara shume pasi kisha nje gje tjeter te rendesishme per tia varur.Nisen te thonin lutjet e tyre dhe une shikoja sesi njerezit vendosnin lulet aty.

Varrimi mbaroi dhe vetem une ngela aty.U afrova afer varrit dhe i vendosa lulet ne menyren me te bukur.Doja qe ai varr te ishte perfekt ashtu sic ishte ajo.Mbolla dhe disa lule qe i kisha me vete.Mbolla lule bore.Ajo i adhuronte ato per bardhesine e tyre.Une ia plotesova deshiren e saj.I mbolla ato dhe nisa ti ujisia.Qaja pa ze por se kisha shume mendjen te lotet por te puna qe po beja.

Duhet te perqendrohesha diku qe dhimbja te mos me perhapej me shume shpejtesi.Qe te mos ndjeja akoma dhe me teper dhimbjen.Ta shuaja ate sado pak.

Pasi mbarova pune putha ate pjesen e drujte kur ishte shkruar emri i saj.U cova dhe kur u ktheva ishte perseri ai djali aty.Po me shikonte drejt e ne sy por sme interesonte shume.Po ecja qete qete dhe ai po me ndiqte me sy cdo levizje timen.U ndieva paksa si ne siklet keshtu qe e pershpejtova hapin tim.Shkova drejt makines dhe e ndeza.Rrita pak shpejtesine dhe per pese minuta arrita tashme te shtepia ime.U futa brenda dhe ndieva nje boshllek teper te madh.Ishte shume bosh aty ashtu sic ishte dhe zemra ime.

Shkova ne dhomen e saj dhe u shtrova ne shtratin e saj.Dhoma ishte e mbushur me aromen e saj dhe po shikoja gjerat e saj.Gjyshja ime ka qene nje avenduriere kur ka qene e re dhe une i kam ngjare asaj shume.I kam tiparet si te saja si dhe shpirtin tim e kam aventurier.Shpesh me gjyshen vizitonim vende te ndryshme dhe gjenim gjera te ndryshme.Ne dhomen e saj pashe disa kuti te mbyllura.Isha teper kurioze por nuk i hapa ato.

Ndoshta do ti kontrolloj me vone ato.Veshtrova fotot tona te varura mbi mure.Sa te lumtura dukeshim!Por na shiko tani.Njera nen dhe e tjetra duke vajtuar per ate.Syte mu mbushen me lot por nuk duhet te qaja.Ajo me ka thene shume here qe sduhet te qaj por te behem e forte dhe ashtu do ndodh.Do bej gjithshka qe te mbaj prentimin tim gjalle.Do ti shkruaj aventurat e mia sic kam bere dikur dhe ne baze te ketyre do krijoj romanin qe gjyshja ime donte te bente.Punen qe ajo la pergjysme une do e perfundoj.Ta premtoj kete gjyshe!

Hey people eshte libri im i dyte.E di qe si kapitull ta shpif por duhet ta shkruaja qe ta bazoja tek te tjerat.Nejse..
Shpresoj qe tju pelqej ky liber dhe dua tju falenderoj dhe per librin tim te pare.Ju jam teper mirenjohese per ata qe votojne dhe komentojne.
Love ya all!!😘😘