La Belle et La Bete

💮BEKLEYİŞ💮

Luhan sonraki birkaç günü, Canavar'ın onun hakkında bir karara varmasını beklemekle geçirmişti. Ancak ilk karşılaşmalarından sonra Canavar ile yeni bir karşılaşma yaşamamış diğer saray sakinleri ile vakit geçirmişti. İçindeki ölüm korkusu ne kadar yerini korusa da ya da geride bıraktığı ailesini özlese de bir şekilde bazen kendisini buraya ait hissediyordu. Sebepsizce... Çok nadir anlarda olsa bile küçük bir yanı bunun kaderi olduğunu düşünüyordu. Her sabah Baekhyun ona yeni bir kıyafet getirdiğinde, Kyungsoo o küçücük elleriyle onun için yemek yaptığında, Suho ve Jongin ile şatoyu gezintiye çıktığında ve sohbet ettiklerinde, bahçeye ilk çıktığı zaman tanıştığı şuan gösterişli bir Arap atı olsa da eskiden bahçıvan olan Chanyeol ile bahçedeki gülleri budadıklarında -ki Chanyeol yabani otları yiyerek hallediyordu bu işi- kendisini buraya ait hissetmekten kendini alamıyordu. Yalnızca birkaç gündür tanıdığı ve kitaplarda bile okusa imkansız olduğunu düşüneceği tuhaf dostları hemen benimsemişti. Korku ve özlem çekmenin yanında tuhaf bir aitlik hissi de yer ediniyordu kalbinde. Ve bu aitlik hissi derin bir korkuda bırakıyordu. Terk etme korkusu... Buraya ölmek için gelmişti ve eninde sonunda bu gerçekleşecekti. Canavar'ın insafına kalmıştı sadece. Bu olay gerçekleştiğinde ise gerisinde ailesi dışında bir avuç insanı –şuan insan olmasalar bile- bırakacaktı. Bu nefret ettiği şeyler listesinde yer edinen bir başka maddeydi. Diğeri ise Canavar'a olan nefretiydi.

Üzerinden günler geçmiş olmasına rağmen halen Canavar'ın nefesini boynunda hissedebiliyordu. Geceleri rüyasında sivri keskin dişlerin boğazının birkaç santim uzağında değil nefes borusunu delerken görüyordu. Kabuslar ile uyandığı her güne bir yenisi eklense de en azından gün içinde ne o Canavar'ı görüyor ne de varlığını yakınında hissediyordu. Ancak bir yerlerden onu izlediğine emindi. Neden kendisini öldürmek için bu kadar beklediğini bilmese de izlendiğinin farkındaydı. Bazen karanlık bir pencerenin gerisinden, bazen gül dalları arasından... Bir şekilde onu izliyordu ve bekliyordu. Belki de Luhan'ın korku içinde olmasından sadistçe bir zevk alıyordu kim bilir?

Luhan gördüğü kabusun etkisi ile yeni bir güne uyandığında üzerine eğilmiş ve günlerdir görmediği korkutucu yüzün boynuna nefesini vermesini beklemiyordu. Onu kabusundan uyandıranda bu olmalıydı. Korku ile çığlık atıp bedenini yatak başlığına doğru çektiğinde Canavar üzerindeki kırmızı –kan kırmızı- pelerini havalandırarak odayı terk etmişti. Luhan bedeni korku ile kasılmış öylece Canavar'ın gidişini izlerken nefes alamadığını hissetmişti. Nihayet kumaşın savrulma sesleri koridorda kaybolduğunda Luhan'da derin bir nefes almayı başarmıştı. Elini hızla atan kalbinin üzerine götürdü ve annesinin öğrettiği gibi ona kadar saydı sakinleşmek için. İşe yararlığını sorgulasa da denemişti. Halen derin nefesler alıyordu. Başını öne eğip sıkıca gözlerini kapattı. O an da gözünün önüne gördüğü görüntü gelmişti. Yine o sivri dişler santimler uzağındaydı. Acaba uyanmasaydı onu uykusunda mı öldürecekti? Bu ne kadar onurlu bir davranıştı? Kapının açılma sesini duyduğunda tekrar Canavar'ın geldiğini düşünürken hızla başını kaldırdı. Ancak gelenler Baekhyun ve tepesinde düşmemek için onun kulaklarına tutunan bir adet Kyungsoo idi.

"Luhan iyi misin?" diye sordu Baekhyun endişe ile. Kyungsoo'nunda gözlerinde aynı endişe yer edinmişti.

"Çığlığını duyduk." Dedi küçük fare. Luhan o an onlara Canavar'dan korktuğunu ve odasına girdiğini söylemek istedi. Ancak onların, Canavar'ın hizmetlileri olduğunu hatırladığında vazgeçti. Başını iki yana sallayıp "Sadece kabus." Diye mırıldandı. Eğer biri fare diğeri de bir köpek olmasa ve duyma duyuları bu kadar iyi olmasaydı kesinlikle onun söylediğini duymazlardı. Göğsünden kucağına düşmüş ellerinin üzerinde bir çift minik el gördüğünde bakışları sahibine kaydı. Kyungsoo dibine kadar gelmişti. O kadar sevimli görünüyordu ki Luhan burukça gülümsedi.