THE MEETING: SHAWN MENDES✔ (Dutch)

28.

Lieve's pov.
Twee zachte handen schudden me wakker. 'Lieve. Kind. Wakker worden!' zegt Shawn. Ik duw zijn handen weg en draai me van hem af. Shawn ploft naast me neer. 'Kom!'. Ik schud mijn hoofd. Shawn lacht. 'Nog even en ik haal Eva!'. Meteen zit ik recht. Eva gooit altijd een glas water over me heen. 'Niet doen!'. Shawn lacht en zijn mooie kuiltjes verschijnen weer. 'Ik ben moe' zucht ik. 'Je hebt net kei lang geslapen?!'. 'Ja dus, ik moest er om 1 uur 's nachts uit!'. 'We maken een deal, jij kleed je om en ik draag je naar beneden'. 'Deal, in wiens huis zijn we eigenlijk?'. 'In de jouwe'. 'Oké, dan kan Bart een ei voor ons bakken. Zijn eieren met spek zijn goddelijk!'. 'Ik wacht op de gang!'. Shawn loopt de deur uit en ik pak een setje uit mijn kast (zie media). Ik trek het aan en loop naar de gang. Daar zit Shawn tegen de muur. Hij staat op en gaat door zijn knieën. Ik spring op zijn rug en hij loopt heel voorzichtig de trap af. 'Ga maar naar de keuken'. Shawn doet wat ik zeg en loopt de keuken binnen. Bart staat inderdaad al te koken. 'Hey jongens, eitje?'. 'Graag!' zegt Shawn. 'Ik ook'. 'Oké, dan kunnen we zo met zijn allen eten'. 'Oké tot zo!'. Ik spring weer op Shawns rug. 'Hé! Ik zou je naar beneden dragen, niet overal heen!'. 'Maakt niet uit gewoon lopen!'. Shawn schud zijn hoofd en zet me neer. Ik trek een pruillip. Shawn duwt me vooruit, maar ik blijf staan. Jammer genoeg val ik daardoor voorover. Recht op Nora. Met zijn tweeën liggen we lachend op de grind. Dan komen Eva en Marie ook langs, die ons raar aankijken. Daardoor schieten we nog harder in de lach.

Na tien minuten lachen en grinniken zitten we dan aan tafel. Iedereen eet rustig van zijn of haar ei. Er gaan een paar gesprekken rond, maar ik doe niet echt mee. Ik wacht totdat we van tafel mogen, omdat ik graag even wil skaten. Uiteindelijk komt Manny met de verlossende woorden. 'Oké jongens, jullie mogen van tafel'. Ik sta op en sprint naar boven en pak mijn skateboard. 'Ik ben ff rondje skaten!' roep ik. 'Is goed, wij gaan even naar de supermarkt!'. 'Oké, ik neem wel een sleutel mee'. 'Hoeft niet, wij zijn er gewoon' roept Marie. 'Ook goed!'. Ik doe mijn helm op en trek de deur achter me dicht. Ik stap op, maak vaart en laat mijn gedachtes de vrije loop.

~

Ik denk dat het een half uurtje later is of zo. Ik zit weer in de boom te kijken naar het uitzicht. Mijn hoofd ligt tegen de boomstamschors en voor mij steken de wolkjes langzaam de lichtblauwe lucht over. Om de een of andere reden is dit zo rustig, zo vredig, dat het lijkt alsof de rest van de wereld niet meer bestaat. Ik denk steeds terug aan toen ik hier samen met Shawn zat. Ik vond het geweldig toen hij voor me zong. Ik heb best wel wat reacties gekregen dat ik alleen met hem om ga voor de fame, maar dat is zeker niet waar. Ik hoop alleen dat hij dat ook weet. Een kleine zucht verlaat mijn mond. Ik besluit om weer terug te gaan en klim uit de boom. Ik pak mijn helm en skateboard en skate terug naar huis.

Thuis bel ik twee keer aan. Dat doe ik eigenlijk altijd, zodat Marie weet dat ik het ben. Marie doet lachend open. 'Hoi!'. 'Hey! De rest is al terug. Shawn is boven op je aan het wachten en de rest is naar huis of op zijn of haar kamer' informeert ze me. 'Oké, bedankt!'. Ik doe mijn helm af en en loop de trap op. Ik tref Shawn inderdaad op mijn bed aan. Hij is op zijn telefoon bezig. 'Hey!' zeg ik, en ik leg mijn spullen weg. Geen reactie. 'Hallo? Aarde aan Shawn?'. Ik zwaai met mijn hand voor zijn ogen. Hij duwt mijn hand weg en sluit zijn telefoon af. 'Is er iets? Je doet een beetje raar'. 'Ik doe raar?'. 'Ja?' vraag ik meer dan dat ik het bevestig. 'Ik doe raar? Moet jij zeggen!'. 'Hoezo dat nou weer?'. 'Heb je die reacties gezien onder je video?'. 'Van dat mensen zeggen dat ik alleen voor de fame met je om ga?'. 'Ja'. 'Ja, die heb ik gezien'. 'Is het waar?'. 'Nee natuurlijk niet! Waarom denk je dat?'. 'Omdat je er ineens ongeveer 5.000.000 volgers bij hebt sinds je foto's met mij hebt'. 'Dus jij denkt dat ik het voor de fame doe?'. 'Ja, waarom zeg ik het anders?'. 'Denk je dat nou echt van mij?!'. 'JA DAT DENK IK JA!' roept hij ineens. Ik schrik en stap achteruit. Dit had ik niet verwacht. Een triest gevoel bekruipt mijn lichaam. Ik kijk Shawn recht aan. Recht in zijn woedende ogen. 'Als dat echt is wat jij van mij denkt ben je hier niet meer welkom' zeg ik rustig, maar je hoort duidelijk de trilling in mijn stem. 'Fijn, ik hoef niet bij fakers te zijn' zegt hij, en hij springt via het balkon naar zijn eigen huis. Meteen doe ik achter hem de balkondeuren op slot. Ik trek mijn gordijnen dicht en loop naar de overloop. Een eenzame traan rolt over mijn wang, maar ik veeg hem ruw weg. Ik stop mijn verdriet weg en loop naar Eva's kamer. 'Eef?'. 'Lieve! Wat is er?'. 'I-ik...' stotter ik. 'Kom even zitten'. Ik knik, maar de te voorspellen golf van duizeligheid overspoekt me. Yep, ik val weer flauw...