Inazuma Eleven : Wiśniowa Muzyka

Wspomnienia 2.

    | Cześć!  Marta Gałuszewska - ,,Nie mów mi nie" |

Dziewczyna wiązała byty. Fioletowe trampki dobrze zawiązane.  Nie to co teraz... Wychodziła ostatnia. Torba na ramię. Wyszła z szatni.
- Ch... Dark-san! - nowy stał przy drzwiach.
- Tak? - pełne bladoróżowe usta otworzyły się.
- Może... yyyy... my... - zaczął się jąkać.
- Nie będę Twoja dziewczyną. Jeszcze Cię, gościu, nie znam.
- Nie. Nie oto mi chodziło. Wracasz?
- Aaaa... Dobra. Chodź! - uśmiechnęła się szeroko. Jude lekko się uśmiechnął. Wyszli ze szkoły. Zapadła cisza.
- Niezręcznie... - szepnęła.
- No ciut - chłopak spóścił głowę - Dark-san...
- Cherry - spojrzała na niego - Po prostu Cherry.
- Cherry, kto był przede mną w Królewskich?
- Była - uśmiechnęła się pod nosem - Dziewczyna, która potrafiła góry przenosić... ale musiała odejść.
- Aha.
Znów zapadła cisza.
- Jak długo grasz - spytała.
- Odkąd skończyłem sześć lat. A Ty?
- Ośmiolatka zamiast udawać księżniczkę, biegała za piłką z potencjalnymi królewiczami. Heh. Życie - rzekła.
- To chyba fajnie być kimś innym?
- Czasami tak, czasami nie. Tu mieszkam - stanęli przed domkiem jednorodzinnym.
- To cześć! - rzekł.
- Pa! - odpowiedziała. Weszła do domu.
- Cherry! - podbiegł do niej brat.
- Ohāyo, Mathew! Witaj mamo! Witaj tato!
Szczęśliwa rodzinka...

| Buhaha! To znowu ja! Rozdział na 180 słów. Kolejne wspomnienie. Co się stało? Jude i Cherry drą koty, a tu są szczęśliwi? Co z rodziną Cherry?
Dedykacja dla Wisnia_2004. Zapraszam dalej! |