Odamın Hüzünlü Duvarları (Kitap Oldu)

HİÇ

    'Ben hiçbir zaman dünyayı umursamadan hayatın tadını çıkarabilen rahat bir insan olamadım.

Ben aksine o umursanmayan kişiydim hep, duyguları kırılan ve hep bir üzgün kişiydim ben. Hep bir kalbim olduğu unutuluyor öyle zannediyorum. Konuşmama hak verilmiyor ve duygularımı paylaşmama izin verilmiyordu. Her zaman bende üzülürdüm. Ya belli etmezdim ya da konuşamazdım. Kimseye o duyguyu anlatamadım. Belki çok basit bir kelime. Ama onun beni nasıl kırdığını ve incittiğini kimse sormadı. Nasılsın diyenlere HİÇ dememle gitmeleri de bir oldu. O koca hiç ki içinde derin anlamlar biriktirir. O hiç içine atar hep. Belki de dolar hatta taşar. Ama kimse sormaz. Ben gerçekten bu duyguyu öyle iyi biliyorum ki. Hayatımın çoğunda konuşturulmadım. Konuşurken de saçmalıyorum bazen. Belki alışkın olmadığımdan belki de korktuğumdan. Biraz önemsenmek neden bu kadar zor ki? Bir insanı dinleyip,  seni anlıyorum demek neden bu kadar imkansızmış gibi? Bir an oluyor  tamam bu kez dinleyecekler beni önemsiyorlar diyorum.  Ama sonra yine hayal kırıklığına uğruyorum. Düşüncelerim kimi zaman hep haklı çıkar ve bu etraftakiler tarafından iyi karşılanmaz. Çünkü senin ondan üstün olmanı istemezler. Sen ezik, pısırık olmalısın onlar üstün olmalı. ''Off! Ama neden bu kadar önyargılısınız. Şu iğrenç tavırlarınızı bir kez kenara koysanız ve iyi bir insan olmayı deneseniz. Bir kez de dinleyin be.  Bir kez karşınızdakini değerli hissettirseniz.'' Ama sizin iğrenç egonuz ve tavırlarınız, kariyeriniz sarsılır değil mi, siz iyi bir insan olamazsınız değil mi? Kendime bir duvar ördüm. Bundan sonra kimse giremiyor. Önceden girenlere de çıkmaları için izin vermiyorum. Çok değer verdiğim insanlar var. Onları incitmemek için elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Moralim bozuk dahi olsa ona bir şey anlatmıyorum ki onun da canını sıkmayayım. Ama ben ne yaparsam yapayım hep kaybediyorum. Ben bir adım attıkça üç adım kaçıyorlar. Ben kötü bir insan değilim. Ben sadece sevilmek istiyorum. (Sevilmek sadece bir erkekle sevgili olmakla olmuyor. Bazen bir dost yetiyor.) Ben biraz önemsenmek istiyorum.Konuşurken dinlenmek ve değer verilmek istiyorum. Çok mu zor sizce? Önyargılıymışım gibi anlamayın olayı. Tabiki değer verildiğim zamanlar da oluyor ama aksine daha çok umursanmamak yıpratıyor işte beni. Hissettiklerimi dökemiyorum etrafa. Bazen yutkunamıyorum bile. Çiçek gibiyim. Sessiz...