Bazen oturup düşünüyorum. Kendimi dinliyorum sadece.
Yaptığım fedakarlıkları hatırlamıyorum bile. Sadece bana yapılan kötülükleri düşünüyorum. Neden yaptılar acaba?
Ben bunu hakedecek ne yaptım?
Nasıl böyle kötü ruhlu olabiliyorsunuz? Nasıl incitiyorsunuz size büyük anlamlar yüklemiş, sizi çok seven ve size değer verenlere?
Evet saatlerdir düşünüyorum. Bir cevap bulamadım henüz. Belki hayat onları bu denli kötü olmaya zorlamıştır. Kimse isteyerek kötü olmaz diye avuturyorum kendimi.
Sandığınız kadar küçük değilim. Kalbim sandığınizdan büyük. Siz kırılmaz sanıyorsunuz belkide hatta bazen umursamıyorsunuz bile. Çünkü o siyah ruhunuz içinizi kaplamış. Siz o beyazlığı, saflığı farkedemez hale gelmişsiniz.
Ben hala anlamıyorum. Halâ halâ düşünüyorum. Neden bu kötülükleri yaptınız ki bana? Bir tek ben değil. Bir çok kisiye kötülüğünüz dokunmuş. Hiç mi vicdanınız sızlamıyor? Siz nasıl ya nasıl böyle oldunuz?
Bitmiyor... Soracak bir çok sorum var kendime. Ama yetmiyorum. Yetemiyorum tek başıma. Halledemiyorum, düşüncelerimi anlatamıyorum .
Kendimi yine burda buluyorum işte. Yazıyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Odamın Hüzünlü Duvarları (Kitap Oldu)
De Todo'Böyle sabahlarda, bitkin gözlerle yaşama hevesi arıyorum. Odamın hüzünlü duvarlarında'🌙 KİTAP OLUYOR (Kalan 10 sayfa kitapta !) Devamı için müracaat: instagram hesaplarından ulaşabilirsiniz @dolunaydakihuzur @gizeminkitabi
