Odamın Hüzünlü Duvarları (Kitap Oldu)

Mücadele Et

    Sizde de oluyor mu? Hani böyle oturursun tek başına, herkes bir şeyler konuşur geveler ya. Sen kendi halinde bir şeylerle meşgul olursun. Dertlerini kafaya takmışsındır. Umutsuzca beklersin sadece. Tepkisiz kalmayı tercih edersin. Of! dersin seslice. Sitem edersin ya hani. Kimse bir sebep sormaz. Sen içinde derdinle konuşursun. Yalnız kaldığında daha çok aklına gelir dertlerin. Daha fazla acıtır içini. Bırak ya ne üzüleceğim' Ama derken bile yutkunamazsın hani. Ben o duygularla yaşıyorum. Hayatımda kendimi kötü hissettiğim günlerimin çoğu bu şekilde. Nasılsın sorusuna ''iyiyim'' diyerek sadece karşındakini kandırırsın. Kimi zaman kimse farketmez o burukluğunu. Sen kendi kendine konuşursun, ağlarsın ya da yazarak dökersin içini. Biliyorum genel yazılarımın çoğu mutsuzluğumu, nasıl bir boşluğun içinde bulunduğumu anlatıyor. Ben buraya zaten iç dünyamı yazıyorum. Umudu kırık ve kimseye güvenemeyen bir insanın bunları söylemesi, bunları birileriyle paylaşmak ve anlaşılmak istemesinin sizce de bir sebebi yok mu?

    Evet ben böyleyim işte. Her şeyi kafaya takan, ağlayan ama dimdik devam etmeye çalışan birisi işte. Kendi halinde kurguladığı dünyasında yaşayan yalnız bir kişi. 

    Tamam ya ben kişiliğimi belki tam oturtamadım yaşımdan dolayı ama ben gerçekten her şeye karşı mücadele edebilecek ve savaşmaktan korkmayacak birisiyim. Umutlarım kırık evet ama yeni hayaller kurmama engel değil. Beni en iyi odamın duvarları anlar. Beni en iyi anlayan yer orası diyebilirim. Bir de asla beni bırakmayan O'  Allah'ım hep yanımda zor zamanlarımda da hep ondan yardım diledim. Hep dua ettim. Sabretmeyi bildim. Belki istediklerim hemen olmadı ama yılmadım hemen. Savaşmaya devam ettim. Hayatta iki seçeneğin vardır. Ya mücadele eder ve hayata devam edersin, güçlü birisi olursun  ya da yenilgiyi kabullenmiş ezik birisi. Ben o ikinci seçeneği seçmeyeceğim.

Ya siz?