Git gide yitiriyorum inancımı. Hala biraz umudum var elbette ama içimdeki boşluğu hissedebiliyorum. Düşünüyor, düşündükçe kafayı yiyorum. Oturup bir kenara kendimi toparlamaya çalışıyorum. Bunu tek başıma yapmam hayli zor olacak gibi. Elimden her tuttuklarında tekrar tekrar çakılıp kalıyorum. Belki inanmasam, bu kadar dert etmesem kendime. Deniyorum. Bunu yaparken oldukça yıpranıyorum. Kendimi kaybediyorum kimi zaman. Çakılıp kaldığımda bekliyorum hep. Toparlayamıyorum bir daha eskisi gibi. Kırılmış biri daha ne kadar kırılabilir ki?
Hikayenin sonu belli. Hisler hiç. Kadın ceset'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Odamın Hüzünlü Duvarları (Kitap Oldu)
Diversos'Böyle sabahlarda, bitkin gözlerle yaşama hevesi arıyorum. Odamın hüzünlü duvarlarında'🌙 KİTAP OLUYOR (Kalan 10 sayfa kitapta !) Devamı için müracaat: instagram hesaplarından ulaşabilirsiniz @dolunaydakihuzur @gizeminkitabi
