Lure

Una

"We don't deal with that."
Inis na usal ko.

"I want someone to get my bill! Just check it, heck, can't you follow simple instructions?"
Sigaw ng customer sa kabilang linya.

"I work in sales not in billing, if you want I'll just transfer you to the billing department."
Sagot ko dito, pero isang nakakabinging sigaw na naman ang pinakawalan niya.

Damn, mababasag pa yata ng wala sa oras ang eardrums ko sa isang 'to.

"If you keep shouting I'll terminate this call," sabi ko rito. Hindi ko kinakaya ang mga sigaw niya.

Yes, I know that if I hang up this call I'm just passing the problem to my colleagues. Pero hindi na siya makayanan ng sistema ko. Kumukulo ang dugo ko sa isang 'to, 'di bale last call ko na naman ito.

"Just give me the damn bill and problem solved. Simple as that, lady, so do it! My time is running and your just wasting it!"
Nakasigaw na sagot niya, napahawak ako sa suot kong headset.

"Mr. Smith we really don't deal on billing," paglilinaw ko rito.

"Just go asked my billing then I'll end this call!"
Nakasigaw na utos niya. Hirap yatang maka gets ang isang 'to.

"That's not something I know off the top of my head Mr. Smith," walang ganang sagot ko.

"I want to talk to your senior," he demanded. Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga.

Not now, malinis ang record ko. Sa loob ng ilang taon na pag tra-trabaho ko as an agent I never pass a call to my supervisor. Kung kailan last day ko saka pa may ganto ka kulit na caller.

"What would you suggest for us to solve this problem for you?" mahinahong tanong ko.

"Give the call to your senior!" utos niya sa akin.

If they asked to speak to a manager, of course I should oblige. But here in a well-run bpo company, my answer and my supervisor's answer should be exactly the same. Kaya dapat maayos ko ito.

"Good bye guys!"
I heard my colleague said. Agad namang nadapo ang tingin ko sa orasan, over time na, ah!

"I just need to pass you over to a colleague. Sorry to keep you waiting," I said over the phone.

"Don't waste my time!" sigaw niyang muli. Punong-puno na ako sa kanya, ah. Sobra na.

Ideally, the last caller should get the same service as first even if it makes me late at home. Pero nakakainis na 'tong isang ito e.

"I'm going home," I said off mic then roll my eyes.

Lumipas pa ang ilang minuto at mainit parin ang balitaktakan namin ng customer. Sa ika- fifteen minutes ng usapan ay saka lang kami nagkaayos ng mabuti. Pag labas ko ng building agad akong pumunta sa pinakamalapit na convenience store.

I noticed that most of BPO Companies are located in highly commercialize part of the cities. Hindi ko alam kung bakit parang bigla akong naging observer, dahil siguro last day ko na?

"Tiffany?"
Napalingon ako sa tumawag sa akin. Binigyan ko siya ng hilaw na ngisi saka tuluyang umupo sa bakanteng upuan ng convenience store.

"We'll miss you," sabi ni Agatha saka ngumuso at tumabi sa akin. Wala akong naging tugon sa sinabi niya, masyado siyang plastik. Lalong wala ako sa wisyo para makipag plastik-an.

"So, are you going to throw a farewell party?" tanong nito, psh.

"Hindi na siguro, busy ako. Saka please talk casually with me. Wala na naman dito si Mrs. Ching para mag supervise."
Sagot ko ng hindi siya sinusulyapan, saka ko tinuloy ang aking pagkain.