Lure

Dalawampu't apat

"Are you kidding?"
Namamaos pero gulat kong tanong.

He said nothing, he just shaked his head.

"Don't start with me."
I warned.

"Ano na namang pakulo ito?"
Hindi ko mapigilang hawakan ang leeg ko. Dahil sumasakit ang lalamunan ko.

"You promised it to me."
Seryosong niyang sinabi, gusto ko sanang umangal. Pero masakit na talaga ang lalamunan ko kaya napa irap na lang ako sa kawalan.

"Hintayin mo ako diyan."
Muling sinabi niya bago ako tuluyang iwan.

Kinapa ko ang aking phone sa kama saka na nalamin.

Darn, bakit hindi ko na alalang ganto ang itsura ko?

Agad kong inabot ang suklay sa may kalapit na lagayan. Pinasadahan ko ang buhok ko pero parang kumirot ang ulo ko. Kaya hindi ko na tinuloy sa halip ay pinusod ko na lamang ito.

Ilang saglit lang ay bumalik si Boni. May dala siyang asul na supot, mangkok na walang laman, kutsara saka inumin.

Nilapag niya ang mga ito sa kalapit na mesa. Binuhos niya ang lugaw na laman ng plastik sa mangkok.

"Pasensya na hindi kasi ako marunong mag luto."
Sabi niya habang ginagawa iyon.

Kita ko ang pamumula ng pisngi niya dahil sa tinuran niya.

"Mabuting kumain ka na muna, para maka inom ka ng gamot."
Sabi niya saka itinapat sa akin ang kutsarang may lugaw.

Sumasakit na nga rin ang tiyan ko dahil sa gutom. Kahapon pa ang huli kong kain. Anong oras na ngayon.

"I-I can manage."
Na uutal kong sabi, pero umiling lang siya.

I have no choice left kaya ngumanga na ako. Ganoon ang naging ayos namin sa sumunod na kalahating oras. Hindi niya ako tinigilang pakainin hanggang diko na uubos yon.

Nakakailang nga lang na sinusubuan niya ako. Pero ayos naman kasi nabusog ako.

"Hindi ka nag trabaho ngayon?"
Tanong ko pag tapos kong uminom ng gamot.

"Wala na akong trabaho ngayon."
Sabi nito, napa tingin naman ako sa orasan.

"Wala na? Ang aga pa ah."
Puna ko.

"Hindi mo na iintindihan, ano kase." Napa kamot siya sa batok niya. "Hindi na ako nag tra-trabaho sa bukid." Sabi nito.

"B-bakit?"
Halos pumiyok ako sa tanong ko, darn lalo yatang nanakit ang lalamunan ko.

"Masakit pa rin ba?"
Tanong nito at umupo sa kama.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin saka hinaplos ang leeg ko. Agad akong napa layo sa kaniya.

Darn, ano yon? Kinilabutan yata ako sa ginawa niya sa 'kin.

"Pasensya na."
Ma agap niyang sabi.

Matapos yon ay namayani ang katahimikan sa amin. Tanging ang pag buga lang ng hangin ng electric fan ang nag maririnig na ingay. The awkward silence is killing me.

That's why I cleared my throat then I decided to spoke.

"Boni."

"Tiffany."

Kapwa ulit kami natahimik dahil sa pag sasabay namin kanina. Pero parehas kaming naka titig sa isa't-isa.

"C-can I?"
Kulang na lang ay tumakbo siya pag tapos niyang sabihin yon. Kapwa namin alam ang gusto niyang iparating.

Halos mamula ang buong mukha niya dahil rin dito.

"Just... just do it, darn."
Basag ang boses ko ng masabi ko ito.

Dahan-dahan niyang nilalapit sa akin ang mukha niya. Unti-unti na rin siyang pumakit.

"Fvcking slow."
Agad kong hinawakan ang kaniyang pisngi.

Saka ko mabilis na inilapat ang labi ko sa kanya. His reaction is still abrupt because of my move. But I closed my eyes then slowly I feel his lips moving. Then I remember something.

Agad kong idinilat ang aking mata. Mabilis akong lumayo mula kay Boni.

Namumula ang ibabang bahagi ng labi niya. Dahil sa biglaan kong pagkagat nung matauhan ako.

"M-may problema ba?"
Halos na uutal niyang tanong.

Darn bakit nakalimutan ko?

Nag mamadali akong tumayo mula sa kama. Para pumuntang banyo. Pero mabilis rin akong napa upo ulit. Nagulat yata ang mga kasu-kasuhan ko dahil sa biglaan kong pag galaw. Fvck kumikirot sila!

Dahil don humiga ulit ako saka ko sinaklob sa akin ang kumot. Saka ko hiningahan ang kamay ko.

Bakit kasi di ako nag sipiliyo!

"Tiffany?"
Masuyong tawag nito pero hindi ko siya hinarap.

"May mali ba akong nagawa?"
Tanong niya.

Dahan-dahan niyang tinanggal yung kumot ko. Saka niya hinaplos ang braso ko gamit ang malaki at magaspang niyang kamay. Darn, na pa pikit ako ng mariin dahil sa kinilos niya.

Hindi siya umiimik pero hinahaplos niya ako. Na iihi na yata ako.

"T-teka!"
Pigil ko saka dahan-dahang tumayo.

Kaylangan dahan-dahan talaga kundi baka kumirot na naman ang katawan ko.

"San ka pupunta?"
Maagap niyang tanong.

"Na iihi ako, kasalan mo ito e!"
Sabi ko habang kumakapit sa dinadaanan ko.

Hindi siya kumibo sa halip ay naramdaman ko na lamang ang pag buhat niya sa akin. Ang gaan ng pagkaka buhat niya sa 'kin. Sanay na sanay ah, parang sako lang ako ng bigas. Na pa ngisi ako dahil sa na isip ko.

Ibinaba niya ako nung nasa loob na kami ng banyo.

"Sige na pwede ka ng lumabas, balak mo pa yatang mag stay dito."
Nung hindi siya kumilos ay marahan ko siyang tinulak pa labas.

Nung matapos na akong umihi pinili kong mag sipiliyo muna. Hindi naman sa umaasa akong ma uulit yung halik. Pero syempre wag naman tayong mag pa kababoy porket may sakit.

"Hindi mo na ako kailangan buhatin pabalik. Medyo ayos na ako."
Sabi ko pero parang hangin lang ako at di niya pinansin. Ginawa niya parin ang gusto niya at binuhat ako pabalik.

"Medyo is not enough."
Sabi niya nung ibinaba niya ako sa kama.

-

After that day nakita ko kay Boni ang pag tiya-tiyaga. Hindi siya umalis sa tabi ko hanggang di nawawala ang sakit ko. Inalagaan niya ako at hindi pinabayaan.

Straight three days yon na puyat siya dahil sa pag babantay sa akin. Na sinabi ko namang ayos lang kahit hindi niya na gawin.

I'm very thankful to have him by my side. Specially in times of need. And indeed I madly fall to him.

I know how he love's me. It can see in his every move. I can see it in his eyes. And I do love him too. But of course not every thing you want, not everything you wish can fall in their right places.

Not because you both feel the same way you'll persue the growing love. We have different life back then. I have to continue my life in Manila which I live without Boni.

And he have a life, a life without me. He have a simple life that if I enter I'll mess it up.

Pero ngayong naka pasok na ako sa mundo niya. Talaga namang nagulo ko na ito sa maikliling panahon.

Isang bagay na lang ang kaya kong gawin kapalit nito. Pinal na ang desisyon ko, at kahit anong mangyari itutuloy ko ito.