SANCILI HAYALLER|DÜZENLENİYOR|

7.Bölüm -Arkadaştan Öteye

"Beni dinlememizi istiyorum. İzin verin bugün ben konuşayım. Her şey o kadar ani olduki seni yeni tanıyorum Atakan emin ol bu denli hayatıma karışman kafamı karıştırıyor. Sadece iş arkadaşı olacakken arkadaştan öte oluyoruz. Ben hayatımda bir erkeğe yer verdim. İlk aşkım ilk hissedişim oydu. Amcamın bu denli üstüme düşmesinin nedeni üzülmememi istemesi. Hayatım çok karışık. Seninde bu karışıklığa karışmanı dağılamanı istemiyorum. Senin bir hayatın var. Mert'le tanışmanı istedim çünkü benim hayatımda başka bir arkadaşım yok şaşırmış gibi bakma bana öyle işte. Böyle daha ilerisini sorma. Sorun varsa buyur" konuşmamı bitirdiğimde ona baktım sessizdi düşünüyordu. Mert konuşmaya başladığında gözlerim hala Atakan'daydı denizi seyriyor dalıyordu. Mert'in sesini duyunca oda bana döndü.

"Eylül eniştemin kardeşi. Onunla ağlarken tanıştık. Çaresizdi. Çaresiz ufaklığın teki diye geçirdim içimden o zaman.Kendisini dil öğrenmeye adamış sessiz ezilen biriydi. Bu denli kötü olmasının nedeni aşktı yanlış kişiye adanan aşkı." derin bir nefes alıp devam etti. Bizde sessizce onu dinledik gözlerim dolmuştu.

"Ve bende onun yanında olmak istemiştim ilk beni istememişti sonradan dost kardeş ve belkide sevgiliden öte olduk. Destek olduk. Bana değer veriyor bunu biliyorum. Ben onu terkettim Atakan kendiyle başbaşa bıraktım. Bensiz düzelemeyeceğini bile bile kaçtım ondan çünkü seviyordum onu. O bana her seferinde aşkını anlatıyor bugün nasıl onu gülümsettiğini izliyordum. Ben onu böyle güldürememiştim ama o gerzek yaptığı tek bir şeyle Eylül'ü mutlu edebiliyordu. Buna daha fazla dayanamadım. Yanında olmalı onun atlatmasını sağlamalıydım. Kendine zarar vermesine engel olmalıydım. Yapamadım üzgünüm yapamadım çünkü o iyileşirken ben kötüleşiyordum."

Zorla ayağa kalkarak tuvalete koştum duyduklarım canımı yakıyordu. Mert'in beni sevdiğini görememiştim bu kadar mı kördüm? Bu kadar mı Hakan olmuştu her yanım? Çaresiz bencilin tekiydim ben! Kendinden başkasını düşünmeyen bencil! Ben mutsuzum diye insanlarıda mutsuz etmiştim. Ben mutlu değilsem onlarda olmamalı demiştim yeni farkına varıyordum. O kadar yıl sonra farkına varıyordum. Yaşım büyümüştü acılarım olgunlaştırmamış mıydı beni? Kendimden nefret ediyordum! Doktorlardan da canımı yakan herkesten. Bunlar reddedilmemin sonucu olmuştu bu yüzden Hakan'dan da nefret ediyordum. Hıçkırıklarım iç çekişlere dönerken oturduğum klozetin kapağından kalktım ve akmış makyajıma aldırmadan yüzümü yıkadım. Derin bir nefes aldıktan sonra çıktım.

Mert veya Atakan gelmemişti yanıma bunun için mutluydum ağlamama şahit olmalarını istemezdim bunu Mert'in bildiğini bu yüzden Atakan'ı durduğunu düşündüm.

Masaya geri geldiğimde sipariş ettiğimiz pastalar gelmişti hiçbir şeye aldırmadan yemeye başladım. Bir yudum içtiğim milkshakeki masanın üzerine bıraktım boğazım kurumuştu ve bu iyi gelmişti.

Atakan'ın "İyimisin?" sorusuyla ona dönüp gülümseyerek kafa salladım.

"Soru sormayacak mısın? " diye konuştuğumda Atakan ağzını konuşmak içim araladı.

"Bu denli gülen insanların içlerinde acı bir diyar taşıdıklarını bilirdim bu yüzden yanında olmak istedim sen istemesende karışık belkide karanlık dediğin o dünyana artık bende dahilim. Arkadaş mı olmak istiyorsun sadece olurum. Yeterki sende benim yanımda ol"

Atakan bu sözlerini söyledikten sonra cevap vermemi beklemeden ceketini alarak çıktı arkasından bakmakla yetindim. Sonrasında ise Mert'le Emily yani nişanlısı ile ilgili konuşup gezdik.

**

Atakan'ın Ağzından

20 gündür tanıdığım bu kızdan bu içine kapanık kızdan bu denli hoşlanmam ve bunu itiraf etmem epey zor olmuştu. Onu önceden görmemiştim Fatih Bey'in kesin emri ile onun iş arkadaşı olmuştum. Yanımda utandığı zamanları hatırladım. Karanlık Sokağım kitabına baktığı anları hatırlayak oraya ilerledim. Raftan çektiğim kitapla yerime döndüm işyerinde içmeyi pek sevmezdim fakat beni şuan rahatlatacak tek şey buydu. Fatih Bey babamın yakın arkadaşlarındandı ve iş ortağıydı. Aylin'le nişanı attıktan sonra benide evlatlıktan reddetmişti. Annemle arada gizlice görüşüyorduk Azra küçük kardeşim zaten Amerika'daydı yalnızdım. Yıllar önce bir kızı sevmiştim o da aldatıp gitmişti. Yeminliydim ama olmuyordu aşk sınır tanımıyordu. Kötüye gidiyordum. Psikolojik tedavi görmek zorundaydım ondan da kaçıyordum. Hiçbir şey tat vermiyordu. Ailem dünyamdı sonrw hırçınlaştım ve babamın küçüklükten beri arkadaşı olan Bülent Karaca'nın kızı ile zorla nişanlandım. Babam annemi göstermemekle tehtid etmişti o zamanlar. Aylin platonikti bana bense her gün başka kızın yanında buluyordum soluğu.

Birgün dayanmadım para pul ne varda reddettim ve attım nişan yüzüğünü sonrasında her şey berbatlaştı.

Fatih amca olmasa düzelemezdim babam ilk başlarda beni işe aldığı için arasını bozmuştu sonrasında beni umursamadığını göstermek amacıyla ortaklık tekrar kuruldu.

Birine ihtiyacım vardı. Sigara gibi. Uyuşturucu gibi. Aşk gibi. Su gibi. Karanlıkta kalan bendim takılıp düşmeden yoluma ışık tutan birine ihtiyacım vardı.

Benim Eylül'e ihtiyacım vardı.

****

Toplantı bitmiş işler tamamlanmıştı. Aylin ben ve Eylül grup olmuştuk kura çekiminde bu Eylül'ün morelini fazla bozmuştu ama göstermiyordu. Şimdi ise yemeğe gidiyorduk yağmur başlamıştı kısık sesli müzik arabayı doldururken susmayı tercih ettik.

Çok fazla konuşmamış yemek yemiştik şimdi ise Eylül'ü eve bırakıyordum gösterdiği sapaktan dönünce iki dakika sonra evindeydik evi inceledim büyük bir apartmandı. Teşekkür edip arabadan indi. Bense arkasından bakmakla yetindim bugün fazlasıyla yorucuydu..