I just want you .. (1)

Onverwachtse verandering

*Samuel*

Nog altijd overstuur loop ik door mijn kamer. Ik voel me de slechtste jongen ooit. Ik wilde haar geld, maar werd toch verliefd. Toen ik dat besefte, was ik zo bang haar kwijt te raken en wilde alleen bij haar zijn.. totdat Thomas en Leon kwamen.. ze hebben verdomme geen idee! Maar ik verdien Simone niet.. ook al wil ik haar zo graag, er rolt een traan over mijn wang. De stoere boy is helemaal weg en ik laat me gewoon gaan, die tranen moeten er gewoon uit. Ik pak mijn mobiel en staar naar de foto die Simone en ik een paar dagen geleden maakten. Toen ik nog die faker was.. "eikel.." mompel ik in mezelf. Ik ben blij dat pap en mam werken zijn want als ze me zo zagen zouden ze helemaal overstuur raken. Ik huil namelijk nooit, hoe hard ik ook val ofzo, ik huil nooit.. en nu? nu is het net of alles van de afgelopen jaren er in één keer uit moet. Ik loop naar de badkamer en gooi wat water in mijn gezicht. Ik adem een paar keer diep in en uit en besluit dan maar wat te gaan eten aangezien het al vrij laat is. Ik loop naar beneden en kijk in de koelkast. Ik pak er een salade uit en ga op de bank zitten. Ik prik met mijn vork in een tomaatje als ik besef dat ik echt totaal geen honger heb. langzaam zak ik achterover, ik moet Simone het vertellen, alles.. echt alles .. van het begin af aan. Maar ik laat haar eerst wat rusten, ik heb al te veel veroorzaakt. Die onverwachtse verandering laat mij echt inzien dat ik een ongelooflijke idioot was. Ik pak mijn mobiel, klik op het groepsgesprek van de jongens en klik op "verlaten". Een eind van een nieuw begin..

*Anouk*

Als ik net de lasagne bladen in de schaal heb gelegd hoor ik de bel gaan. Ik sprint zowat naar de voordeur en adem eerst heel diep uit. Als ik de deur open doe zie ik de leukste jongen ooit staan.. bruine speelse krulletjes en felgroene ogen. Zijn perfecte glimlach, lacht mij tegemoet. "Hey, kom binnen Jason!" zeg ik lachend als hij me plat geknuffeld heeft. "Zo lang geleden dit! Wat bedoelde je trouwens na omstandigheden aan de telefoon?" vraagt hij terwijl hij naar de keuken toe loopt. Ik voel een brok in mijn keel maar begin dan toch te vertellen. "euh.. je kent Daan nog wel hè?" zeg ik nu nogal zenuwachtig en ga aan de keukentafel zitten. "Oh en of ik die gozer nog ken, ik mocht hem van het begin af aan niet. Ik denk dat we daarom nogal uit elkaar gegroeid waren." zegt hij. Ik voel een vlindertje fladderen als hij "waren" zegt. "Ja.. hij had me dus ten huwelijk gevraagd en.." "wow wacht, ten huwelijk, nee ik wil niet je getuige zijn, sorry Nouk maar.." zegt hij serieus. "Nee idioot! luister nou! Ik zei nee, toen ging hij mij dwingen, het ging hem achteraf om het geld trouwens. Ik duwde hem van me af en ben naar huis gegaan, paar dagen later stapte ik onder de douche vandaan en hij was via het raam naar binnen geklommen, geen idee hoe hij dat geflikt had trouwens. Hij heeft mij toen geslagen met de douchekop en daar lag ik dus knock-out op de grond. En ik werd wakker in het ziekenhuis. Ik had een hersenschudding, maar ik was een top patiënt en herinnerde me diezelfde dag nog wat er ook al weer was gebeurt. en nu gaat alles weer prima en Daan zit achter slot en grendel" ik tril een beetje na en zie dat Jason mij geschrokken aankijkt. "Ik.. ik.. jeetje wat heftig" ik knik alleen en zet vervolgens de lasagne in de oven. "In het ziekenhuis besefte ik hoe veel ik van jou houdt en ik wilde het zo snel mogelijk aan je vertellen, en dus.." ik schrik als ik besef wat ik net gezegd heb en blijf stil naar de oven staren..