I just want you .. (1)

Hysterisch huilende flamingo

Heyhey weer een nieuw deel! ik heb besloten nu ieder deel een titel te geven. Enjoy, lots of love xxx

*Nikki*

Ik zit samen met Anouk tv te kijken als ik mijn mobiel hoor afgaan. Ik loop richting de kast waar ik hem op gelegd had en zie dat het Leon is. Ik veeg over het groene icoontje en begin te praten

'Yo schatje! Zeg het is'

'Hey mopp, met Leon, kun je zo snel mogelijk naar Simone komen. Ze heeft je nodig. Ik leg het je zo wel uit, we zijn op haar kamer.'

'Wat? Ja ik kom er meteen aan! Is het ernstig, ze gaat niet dood toch?' ik voel paniek door mijn hele lichaam stromen.

'Nee nee! Ze gaat niet dood gek, kom nou maar. Ik zie je zo!  Kus, hou van je!'

nog voor ik iets terug kan zeggen heeft hij al opgehangen. Ik zucht "Nouk, ik moet weg. Simoon heeft me nodig. Red jij je alleen?" vraag ik en ik zoek mijn fietssleutel. "Is goed hoor meid. Papa kwam zo nog even langs. Ben je wel rond elf uur thuis want ik wil niet al te laat gaan slapen." ratelt ze. "Komt goed Noukie!'' ik geef haar een snelle kus op haar wang en niet veel later zit ik op de fiets richting Simone. Als ik er bijna ben zie ik Samuel lopen. Ik ken hem van feestjes van Leon, hij is wel oké maar een beetje egoïstisch vind ik. Iets in mij zegt me dat hij niet te vertrouwen is. Huilt hij nou? Ik kom dichter bij en zie dat hij inderdaad huilt, niet te zuinig ook. Hij lijkt wel een hysterisch huilende flamingo, jeetje. Ik stap van mn fiets en loop naar hem toe. "Hey, gaat het wel? Wat is er?" vraag ik en kijk hem even aan. "Ik.. ik.. heb een gebroken hart, laat ik het daar op houden. Ik wil liever alleen zijn nu. Ik hoef ook geen preek van je." zegt hij en er rolt nog een traan over zijn inmiddels drijfnatte wangen. Hij loopt weg en verward kijk ik hem even na. Hoezo een preek? Ik schud mijn hoofd en fiets snel naar Simone's oh zo mooie grote huis. Tja, het is prachtig maar voor mij iets té overdreven. Ik bel aan en zie door het glas mevrouw de Wit al aankomen. "Hey Nikki meis! Wat leuk. Kom binnen, kom binnen! Simoon is op haar kamer, je kent de weg hè?" zegt ze vrolijk en geeft me nog een knipoog als ze de deur sluit. Ik sta in de lift en druk op de grote 2. Daar aangekomen loop ik naar de deur van Simone. Ik loop naar binnen en zie Leon en Thomas naast haar bed zitten. Ik snap het even niet maar loop toch door. "eindelijk je bent er!" zegt Leon en gebaard dat ik moet gaan zitten. "Wat is er liefje?" vraag ik als ik naar het betraande gezicht van Simone kijk. "S-s-amuel h-heeft me gebruikt.." stottert ze en ze kijkt naar het plafond. "Huh wacht, hadden jullie iets? Ik wist het niet eens.. ik ben je beste vriendin en zo iets vertel je mij niet? Ik had je meteen gebeld toen ik iets met Leon had! Wat voor vriendin ben jij!?" val ik uit. Ik zie dat er tranen in Simone haar ogen staan en ze schrikt. "Sorry.. het was maar een paar dagen en .. ik ben gevallen en mn enkel is gekneusd.. het spijt me ik had je moeten bellen." zegt ze. "Het is al goed, maar waarvoor heeft hij je gebruikt?" vraag ik en kijk haar recht aan. "Mijn geld verdomme.." ze barst in huilen uit en pakt een zakdoek van haar nachtkastje. "ik kwam hem net tegen, hij leek wel een hysterisch huilende flamingo. Hij zei dat zijn hart gebroken was." fluister ik. "zijn hart!? SERIEUS? ZIJN HART!? VERDOMME MIJN HART LIGT IN DUIZEND STUKKEN DE EIKEL" schreeuwt ze huilend. "Stil maar" fluistert Leon. Ik zie Thomas dom om zich heen kijken. Ik ga op het bed zitten en trek Simone in een knuffel. "Hij verdiend jou niet liefje, je bent geweldig" en ik aai over haar hoofd. Ze knuffel me stevig en Leon glimlacht naar me. Hij aait over mijn wang als teken dat ik een goede vriendin ben en ik glimlach terug. "Ga maar naar huis hoor, ik blijf wel bij Simoon" fluister ik naar Leon en Thomas. Ze knikken beide. "Dankjewel jongens, jullie zijn schatten" zegt Simone en geeft ze beide een stevige lange knuffel. Leon geeft me een kus en dan lopen ze de kamer uit. "Ik kan het niet meer aan Nik, altijd mijn geld.. ik word gek zeg ik je .." zegt Simone dan. "Ik snap je Simoon.., het spijt me voor je" fluister ik. Dan gaat de deur open.. ik heb moeite om te zien wie het is maar als de gedaante gaat praten herken ik de stem meteen. Simone gaat nu zeker weten een stuk vrolijker worden!