I just want you .. (1)

Onzekerheid

*Vanuit Samuel*

Ik probeerde Simone te kussen maar in plaats daar van vallen we in het zwembad. We komen niet meer bij van het lachen. Dan duikt ze onder water en zwemt onder mijn benen door. Ik grinnik. Als ze boven komt is haar blonde haar subtiel over haar linkerschouder gevallen. Ze is zo mooi! Haar ogen glinsteren, ik zwem naar haar toe. "Klim is op mijn nek" zeg ik grijnzend. "Nee dat doe ik niet hoor!" zegt ze lachend. Ik grijns nog een keer en duik dan onder water. Ik zwem tussen haar benen en ga dan omhoog zodat ze op mijn nek zit. "Whaaa, Sam zet me neer!" gilt ze. Ik laat haar voorover in het water vallen en pak haar dan vast. Onze hoofden komen dicht bijelkaar. Maar dan draait Simone weg en klimt het zwembad uit. Ze gaat op haar handdoek zitten en slaat haar armen om haar benen heen. Teleurgesteld ga ik naast haar zitten. "Euh.. ik euh.. het spijt me" zeg ik. "Het geld, het gaat je toch alleen maar om het geld, zo leuk ben ik niet hoor maar zodra ze het geld zien ben ik ineens geweldig" zegt ze zacht. "Het geld? Simone luister, ik vind je al een tijdje leuk en het gaat me echt niet om het geld.., ik snap als je het niet geloofd maar toch.." het is even stil en zwijgend staren we voor ons uit. Ze heeft me bijna door.. "Maar, je bent super knap, leuk, lief, alles in een. Je kan ieder meisje krijgen maar je kiest mij?" zegt ze nogal verbaasd. Ik krijg zin om het liedje alles in een van Nielson te zingen maar ik houd me in. "Hallo Simone kijk naar jezelf, je bent prachtig. Je blonde haar, lichtblauwe ogen die twinkelen, je bent super lief en altijd jezelf. Ik hoef geen mode popje, echt niet. Ik wil jou.." zeg ik overtuigend. Ze glimlacht even. "Even denken hoor, waar waren we ookal weer?" grinnikt ze en haar hoofd komt dichter bij. Ik voel haar lippen op de mijne. Haar zachte lippen die naar zoete snoepjes smaken. Haar tong vraagt toestemming en ik laat het toe. Dan laat ze los en glimlacht naar me. Ze rent weg en ze springt juichend het zwembad in. Ik lach. "Gek kind!"  roep ik en ik spring achter haar aan. Sukkel..

*Vanuit Emma*

Ik merk dat de chips op is, ik loop naar mijn kamer en pak mijn portemonnee. Ik loop de voordeur uit richting de schuur. "Verdomme!" roep ik. Ik was vergeten dat mn fiets in de gracht ligt. "Klootzakken, nu heb ik geen chips meer en lopen is te ver" mompel ik. "Ik breng je wel, heb je het geld bij dan halen we gelijk een nieuwe fiets" ik draai me geïrriteerd om als ik de stem herken, Thomas. "Ja ik heb het geld bij, en nee ik wil niet gezien worden met zo'n achterlijke kwal als jij" mompel ik. "Nou nou, diep gekwetst. Ga nou maar zitten want een paar dagen zonder chips overleef jij niet" ik kijk hem verbaasd aan. Hoe weet hij dat nou weer. Oh ja, ik denk vaak hardop. Sukkel ben ik ook. Met tegenzin ga ik op zijn bagagedrager zitten en pak Thomas bij zijn heupen. Even later staan we voor de fietsen winkel en we lopen samen naar binnen. Een grappige man met een aardige glimlach komt ons tegemoet lopen. "Ach wat lief, kan ik dit stelletje ergens mee helpen?" ik rol met mijn ogen en Thomas grinnikt even. "Euh, we zijn geen stel, maar we zoeken een nieuwe fiets voor haar" hij wijst naar mij en ik glimlach even naar de man. "En wat voor iets had je in gedachten jonge dame? " vraagt híj vriendelijk. "Niks eigenlijk, ik ben hier omdat hij mij dwingde" zeg ik eigenwijs. Thomas port me in mn zij "Bitch" fluistert hij. "Weet ik" zeg ik droog. De man kijkt nogal vreemd maar begint dan toch te praten. "Wat dacht je van fel groen?" vraagt hij. "Liever iets wits" zeg ik. Hij loopt naar een witte fiets met een mooi model. "Die is mooi!" zeg ik blij. "Ik neem em". Ik reken af en loop met de fiets aan mijn hand de winkel uit. "Dankje Thomas" zeg ik en ik glimlach. "Graag gedaan hoor Em" zegt hij. Hij lacht zo lief naar me. Neeee Emma stop, je haat hem. "Nu chips halen bij de supermarkt" zegt Thomas vrolijk en ik fiets op mijn nieuwe fiets naast hem naar de supermarkt. Even later zitten we weer in mijn tuin. "Is het nooit vervelend om zo alleen te zijn?.." vraagt Thomas voorzichtig. Ik slik even. "Best wel. Het is rustig en nogal eenzaam, soms fijn hoor. Maar ik mis mijn vrolijke drukke broertje nog iedere dag. Mijn ouders laten mij een beetje achterwege terwijl je zou verwachten dat als je een kind verliest. Je de andere alle liefde gunt omdat ik zo maar is weg kan zijn.. Ze zijn wel lief hoor, maar veel heb ik niet aan ze.." Ik pak een chipje en stop hem in mijn mond. "Heftig zeg.." zegt Thomas oprecht. Ik voel tranen branden, ik wil ze inhouden maar het mislukt. "Sorry.. ik ben gewoon zo alleen.." snik ik. Thomas staat op en hurkt voor me. "Hey, ik ben bij je, je bent niet alleen. Ach meis toch, kom hier." Hij knuffelt me en aait zachtjes over mijn rug. Het is fijn en hij ruikt heerlijk naar mannen parfum. "Dankje" zeg ik schor. "Maar je hoeft dit niet te doen hoor, alleen omdat ik zielig ben ofzo" zeg ik. "Je bent niet zielig Emma, je bent juist supet sterk en het is zo stom dat ik dat niet eerder gezien heb" zegt hij oprecht. Zijn ogen zijn zo prachtig.. "Dankjewel, echt waar.." zeg ik zacht. "Kom is mee" zeg ik en ik pak de arm van Thomas vast. Ik loop naar de boom die helemaal achterin de tuin staat. Ik druk op een knopje en er komt een touwladder naar beneden. Verbaasd kijkt Thomas mij aan, maar ik klim zwijgend de trap op, en hij doet hetzelfde. Als we boven zijn staan we in een ruimte met felle kleurtjes en foto's van Tom en mij. "Deze boomhut was van mij en mijn jongere broertje Tom" vertel ik. "Voordat hij dood ging zei hij dat ik goed op de hut moest passen en ik er alleen mocht komen met mensen die mij steunen.." ik slik even en pak dan een kaarsje en steek die aan. Voorzichtig zet ik het kaarsje voor de foto van Tom weg. Ik voel twee handen op mn schouders. "Wat mooi is het hier Em" fluistert hij. "Ik heb niks veranderd na zijn dood, zelf zijn auto waar hij die dag nog mee reed ligt nog op hetzelfde plek waar hij die neergezet had" Ik wijs naar de hoek waar een rood autootje staat. "Maar.. je neemt mij hier mee naar toe.. ik was zo gemeen tegen je .." zegt Thomas beschamend.  "Maar je luisterde, en leefde oprecht mee. Dat is voldoende voor mij, ik weet heus wel dat je me nog evenveel haat hoor" zeg ik en wil weer naar het gat lopen waar de touwladder hangt. Maar Thomas trekt me terug. "Een ding moet je weten. Jij was het eerste meisje dat mij op mijn plek durfde te zetten, mij tegensprak. Ik heb respect voor jou, zeker nu ik dit allemaal weet. Ik haat je niet Emma, je hebt prachtig mooi blond krullend haar, je gezicht straalt liefde uit. Je felgroene ogen zijn net fonkelende sterretjes. Je figuur is prachtig. Ik haat je niet, geloof me nou" zegt Thomas. Vol ongeloof kijk ik hem aan. "W-w-acht, meen je dit of .." Mijn ogen spreken echt boekdelen op dit moment. Mijn hart maakt salto's en vlinders kruipen hun cocon. "Ik meen het echt Emma" herhaalt hij. "Wat.. wat ongelooflijk lief.. niemand zegt ooit iets liefs tegen me.." ik knuffel hem en hij begint te grinniken. "Kom, we gaan wat drinken" zeg ik en ik klim via de touwladder naar beneden.

----------------

Heyheyyy!

ik vind het suuuuper leuk om te schrijven! jeetje! Omg, vandaag ben ik kei hard gevallen! met mijn knie vollop tegen mijn lip geknald. Heel mijn lip bloedde, nu is ie super dik en rood en blauw. En mijn tand staat scheef! Net nu mijn beugel er bijna uit mag! Maarja, welterusten en enjoy dit hoofdstuk! kussss, femke.