Taking his Innocence

THI 19

Chapter 19

It was hell, halos gabi gabi akong nakatambay sa grandiya bar mula nang maramdamn kong unti unti akong iniiwasan ni Trace. Fuck shit! Eto naba ang kabayaran sa kahat ng kagagahang nagawa ko? Ang saklap naman!

Muli kong tinungga ang hawak na baso na may lamang vodka. Madami dami na din akong nainom pero hindi pa din ako makontento. Gusto kong mamanhid, gusto kong makalimot. Kahit sandali lang, kahit ngayon gabi lang.

"Huh, mahal nya daw ako pero heto at tila nakikipaghiwalay na sya sa akin. Fucking life!" mapait akong napangiti ng maala ang huli namin pag uusap.

Kaagad akong lumabas ng villa nang marinig ko ang sinabi ng kanyang pinsan. Para itong isang bomba na kaagad sumabog na hindi ko man lang napaghandaan.

"Leigh.. Kayleigh!" narinig kong hinabol ako nito at kaagad akong hinawakan sa braso para mapigilan.

"Can you please explain to me kung ano ba talaga ang totoo?"

"Ano sa tingin mo Trace?, matalino ka naman para hindi manghula kung ano ang nangyayari hindi ba?"

"Did you....Is that true? That you slept with them?"

Dahan dahan akong napaupo. Para akong nanlambot bigla sa kanyang tanong.

"So it was it... Base on your reaction its true.. Tanggap ko naman kung ano ka Leigh!. Ang hindi ko lang matanggap ay iyong malamang pinsan ko pa, Leigh Sila Niel at Peter pa!. Sila na iyong tinuring kong para kong mga kapatid!" galit na galit ito. Nakita ko kung paano nito sabunutan ang kanyang sarili tanda ng matinding frustrations.

"How many? Ilang lalaki naba talaga ang nakagalaw sa iyo? Tell me para atlest hindi-"

Tumayo ako at sa nanlalabo kong mata ay matapang na sinagot sya. " Gusto mong malaman ang totoo?"

"Eto ang totoo... hindi ko na alam eh. 10? 15? Hindi ko na alam. " garalgal kong dugtong habang patuloy na umiiyak.

"Is there any chance that you slept with a professors?" mahina nitong tanong.

"yes, but that's only once"

Napapikit nalang ako ng bigla itong sumigaw. Mabuti nalang pala at malayo layo na din ang narating namin. Walang tao na makakapansin kung ano ang nagyayari sa amin.

Dahan dahan akong lumapit at tinanong sya " Pero mahalaga pa ba iyon? Tapos na iyon Trace eh. Hindi na importante 'yon. Nasa past na."

"Do you think na ganoon lang kadali iyon? Bakit? Dahil lang nasa past na? na parang walang nangyari hahayaan nalang? Siguro para sa iyo madaling tanggapin kasi para sa iyo lipas na. Pero Leigh, ang sakit eh. Alam mo... hindi ko alam kung ano nga ba ako sa buhay mo. Who knows.. baka isa lang din ako sa... fling mo. Na challenge ka lang sa akin dahil alam mong inosente ako sa ibang bagay. Na hindi ako katulad ng mga naging lalaki mo na madali mong malansi. That I am just a guy you can't take it seriously"

"Trace,... maniwala ka sa akin. Mahal kita. Mahal na mahal kita. "

"Gustong kong paniwalaan iyang sinabi mo Leigh... But now? ang hirap. Kasi hindi ko alam kung kilala na nga ba talaga kita. Kung sapat na ba ang mga panahon na magkasama tayo para masabi kong kilala na nga kita."

Wala na akong nagawa pa ng tumalikod ito naglakad palayo sa akin. Habang ako ay unti unting napaupo na parang nauupos na kandlia at patuloy sa pag iyak.

"Tsss. Isang linggo na akong parang tangga sa kakahintay sa iyo Trace. Wag mo namang patagalin at baka hindi ko na kayanin ang mga susunod na araw" kasuap ko sa sarili ko. Muli akong nagsalin ng alak sa baso kaso wala na itong laman.