THI 18

3.3K 44 0
                                    

Chapter 18

Mabilis na lumipas ang panahon at ngayon ay ang araw na pinakahihintay namin. Ang araw ng aming pagtatapos. Sa wakas! Nagbunga din lahat ng aming paghihirap. Mula sa pag gawa ng mga projects, sa pagpupuyat para lang ma meet ang deadline ng thesis. Ang ilang araw na halos hindi makaligo, makompleto lang ang system at ang pagpupuyat o ang pag gising ng alas tres ng umaga para lang makapag review.

"After countless cups of coffee, Porfolio revisions, sacrificial offerings, and prayers, we are finally here. I'm certain that every graduate in this theater have said, and shouted their own versions of "Ayoko na!" a million times over. Yet every single time, we don't mean a word of it. Throughout these moments of frustration and hopelessness our words of comfort were – kapit lang, konting kembot na lang, konting gapang na lang. Today, in this momentous occasion, I am proud to say that kumapit, kumembot, at gumapang tayo. WE MADE IT, BSIT CLASS OF 2017!"

Malakas na palakpak ang ginawa namin bilang sagot sa kanyang sinabi. Baliw talaga ang isang 'to gagawa nalang ng graduation speech, sinamahan pa ng pagka konyo. And yes as expected si Trace ang aming Magna Cum Laude.

"I know that you have your own story to tell to be a source of inspiration to others. Lucky I am for I have been given privilege to speak before you. And so, let us continue the journey of being a channel of inspiration to every person.

To my Family: Thank you is not enough to express my gratitude to you for my greatest triumph. I will not able to reach where I am right now without you. I owe these all to you. This is not return of investment. I am so proud of you and I hope you are proud of me, too.

To the Parents: We hope that we make you proud. You are really source of pride. We salute you all.

To my Classmates: No word can express how grateful I am to be a part of your life. Our day-to-day bonding moments will truly be missed. You are such a wonderful blessing ever showered upon me. Thank you very much.

To my Friends: Guys, you know how Lucky I am to have you. Now the hardest part is done,
Relax - it's time to have some fun!.I hope that each one of us will have a better future ahead.

To my fellow Graduates: Let us keep the fire burning. We can now reap the fruit of our hard work. A job well-done to all and congratulations.

And most of All, To my Bestfreind Kayleigh De Vera" Agad akong tinignan ng mga nakakakilalala sa akin nang banggitin nito ang aking pangalan.

"For the past 8 years of being your bestfriend. I think this is the right time para sabihin ko ito "

"I think he will announce" bulong sa akin ni Carlyn. Magkakatabi kaming tatlong babae sa isang row dahil sa mga letra ng apelyido namin na magkakasunod.

"Shhh"

"I am truly thankful kasi ikaw ang naging bestfriend ko. Bugnutin, hindi palaimik at nerd, but not the typical nerd na may malalaking salamin. Ganyan po ako nakilala ni Leigh. Naalala ko pa ng sinabi nya sa akin na. "Woi, alam mo gwapo ka naman eh, wala namang mawawala sa iyo kung mag aayos ka. " tapos hinawakan nya yung baba ko na parang iniexamine iyong buong mukha ko.. And that was the time na biglang parang may tumambol sa dibdib ko."

Shit! Kung hindi ako nagkakamali that was in our high school days. First year High School to be exact. Panay naman ang dunggol sa akin ng mga katabi ko na tila kinikilig.

"Leigh. Hindi ko alam na noon pa pala may pagtingin na ako sa iyo. Siguro nga tama ka sa description na binigay mo sa akin. Na napaka inosente ko sa lahat ng bagay, kita mo nga at pati feelings ko sayo that time hindi ko magawang ma I identify. Salamat, salamat dahil isa ka din sa mga naging inspirasyon ko sa bawat araw na ako ay papasok. Hindi ko alam na ikaw pala ang dahilan kung bakit parang araw araw ay na eexcite ako sa pag punta sa school."

Taking his InnocenceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon