PAPATYADAN MEZARLAR

82 3 9
                                    

Aşk öyle bir duygudur ki ya ölümcül olur ya ölümsüz.Birine aşık olursun ve içinde çiçekler açar.Başlar da önemsemezsin.Küçük bir filizdir sadece.

Büyür,büyür ve büyür.Bir çiçek haline gelir kalbinde.Ben hoşlanıyorum bundan dersin.Öyle sürer gider.Karşılaştığında gözlerine bakabilmek için can atarsın.Şarkılarda onu arar,yazılarda anarsın fakat bu böyle sürmez.Kalbin bir bahçeye dönüşür.

Tebrik ederim,aşık oldun!Onu her gün görmek istersin ve bunun için fırsatlar yaratırsın.Bu da böyle sürmez.Bu sonsuz sevgiyi o da bilsin istersin.Bir mektup kuşunun bacağına bir mektup kondurursun.Mutlulukla okur ama seni ya sever ya sevmez.

Severse yaşadın.Oh ne ala Mualla!Yüzünde güller;kalbinde manolyalar gelincikler açar.Kalbin bir ormana,sense ormana can veren bir bahçıvana dönüşürsün. Bu ormanın çiçekleri her gün açar,nehirleri her gün akar.

Amma velakin seni bırakıp giderse sevgi de bitecektir ve bu orman yanıp gidecektir.Sevmezse o küçük bahçe yanacaktır,boşver. Biliyorum boşver desem de olmuyor çünkü onu inşa eden sensin.O küçük,tatlı bahçeyi.

Artık bir hoşlantıdan doğan bu aşk senin için ya bir mezarlıktaki ölümlüden farksız olacak ya da cesur biri gibi ölümsüz olacak.Sense bu yanmış ormandan topladığın son papatyalarla kendine bir mezar yapacaksın.

Ne de olsa umutlarımız koparılırken öldük papatyadan mezarlarda.


Şeftali Kız,Muz ErkekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin