Geçmiş yılın ve ayın 29'unda okul çıkışı otobüse binmiştim.İçimde ona "Mutlu Yıllar" diyememenin acısı vardı.Ona otobüsün camından el sallamaya çalışmam bile görmemişti.Sonra bir koltuğa geçtim.
Yanımda mavi saçlı bir abla oturuyordu.Saçları hem beni rahatlatmış hem de ilgimi çekmişti çünkü mavi renk huzur verirdi.Merakımdan ablaya "Size bir şey sorabilir miyim?" dedim.O da tatlı bir sesle "Evet."dedi.Ona saçlarını nasıl boyadığını sordum çünkü elindeki çantadan üniversite yollarından geldiği anlaşılıyordu ki bu da saçını kendi başına yaptığı anlamına gelirdi.
O da cevap verdi ve konuşmaya başladık.Bana sevgilimin olup olmadığını sordu."Vardı ama ayrıldık.Şimdi başkasını seviyorum ama o beni sevmiyor."dedim ve bunun için bir kitap yazdığımı söyledim."Çok güzel."dedi..Bana "İDO iskelesine gitmek için nerede inebilirim?"dedi.Aslında biliyordum ama unuttum bu yüzden "Bilmiyorum" dedim.O da bilmediği için yanlış durakta indi
Keşke gitmeseydi.Uzun uzun sohbet ederdik.Aşktan,insanlardan, kitaplardan, hayattan... Maalesef gidiyor insanlar ama etkileri kalıyor.Bu etkiler size bir şeyler katıyor.İşletme okuyan bir abla mavi saçlarıyla size okyanusları getirebiliyor.Hiç okumamış bir nine yumuşacık elleriyle sizi pamuk tarlalarında gezdirebiliyor.Delilercesine aşık olduğunuz oğlan size gözleriyle cenneti yaşatabiliyor.
Bu güzelliklerin farkına varsın.Bir renkten anlamlar çıkaralım.Bir dokunuşun verdiği huzuru yaşayalım.Bir bakışta kilitli kalalım.
Ve mavinin insanı rahatlattığını unutmayalım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şeftali Kız,Muz Erkek
Non-FictionSen beni terk ettin ya ben sana kitap yazdım. ----------------------------------------------------------------- Kalpleri atan kişiler okusun kitabımı.Kalpleri attıkça,sevsinler güzel kalpleri.Hayatı ve kendini de sevsin.Sevdikçe ısınsın,ısındıkça se...
