Her sabah 17B'ye biniyorum ve küçük, gözlüklü bir çocuk görüyorum.Ve onun hoş fakat pek yakışıklı olmayan abisini ...Gözleri sıcak ama bakışları soğuk biriydi yakışıklı abisi.
Dün otobüse binerken yine onları gördüm.Küçüğün abisinin elinde bir pet şişede ağız kısmı peçeteyle sarılmış bir iki dal filizlenmiş papatya vardı.Eminim çok güzel kokuyorlardır.Kime götürdüğünü merak etmiştim
Otobüse bindik.Acaba kime götürüyordu?Öğretmenine mi yoksa... Yoksa sevgilisi mi vardı? Merakımı gizleyememiştim.Yanına gittim.Parmağımla dürttüm."Acaba o çiçekleri kime götürütlyorsunuz?"dedim.Ciddi bir şekilde 'bundan sana ne' dermişcesine "Arkadaşıma"dedi.O otobüsten indi.
Sevgilisi vardı ya da sevdiği...Ve dün ona çıkma teklifi etmişti,belki de.Kızda seve seve kabul etmişti.Benim için hoş bir çocuktu ama o kız için gerçek aşk olacaktı.Ama canım yanıyor, biliyor musun?O çocuk gitmiş sevgilisine çiçek almış ama benim sevgilim olan insan bana bir hayali bile çok görmüştü.Yazık! Zavallı sevgilim.
O çocuk bu arada neden papatya almıştı ki?Sana papatyalarla ilgili bir şey söyleyeceğim.Papatyalar koparılmadan önce kokmazlar ama koparılınca çok güzel kokarlar.Yani ölünce tek güzel kokabilen çiçek papatyadır.
Lakin o çocuk sevdiği kıza neden papatya almıştı?Belki de,kızın kalp kırıkları papatya kokuyordur.
Hem de bir şişe papatya kadar güzel...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şeftali Kız,Muz Erkek
Não FicçãoSen beni terk ettin ya ben sana kitap yazdım. ----------------------------------------------------------------- Kalpleri atan kişiler okusun kitabımı.Kalpleri attıkça,sevsinler güzel kalpleri.Hayatı ve kendini de sevsin.Sevdikçe ısınsın,ısındıkça se...
