Ruhsuz ve huzursuz binadan çıktım. Sokağı sarmalamış her bir köşe de sıralı köpekleri görünce içimden sofranarak hızlı adımlarla otobüs durağına ilerlemeye devam ettim.
Issız bir kaç ara sokaktan geçmem gerekiyordu, ve kulaklarımı takamayacak kadar gergindim. Sabahın bu saatleri havanın aydınlanmıyor oluşuna lanet ettim. Arkamdan birinin takip ettiği hissine kapılıyordum ve bu gerçekten itici bir duyguydu.
Neden bu işte çalışmayı seçmiştim ki. Uzak olduğu için mi. İnsanların beni çok tanımadığı bir yerde daha rahat hareket ettiğim için mi. Yoksa annem ve babamın bunca sene nefret ettiği ailemin bir nevi ölümüne sebep olan insanların yanında kalmak zorunda olduğum için mi. Hepsi birer bahaneydi ve aptalın tekiydim.Ruh halimin aksine gümbür gümbür çalan telefonumu cebimden çıkarıp arayan kişiye baktım -junkoki-
Hemen çağrıyı cevapladım
"Günaydın Jungkook ""Çok üzgünüm yunmi uyuya kalmışım nerdesin?"
"Çoktan durağa geldim Jungkook sorun yok"
"Gerçekten uykusuzdum ve uyuya kalmışım yunmi dün geceki görev uzundu ve-"
Sıkıntıyla iç geçirdim. Genelde böyle birşey ters gittiğinde hep uzun açıklamalar yapardı ve defalarca özür dilerdi. Seninde bir insan olduğunu biliyorum Jungkook elbette uyuyakalabilirsin diye bağırmak istedim ama sesimi kestim onun yerine uykulu sesimle mırıldanmayı sürdürdüm.
"Sorun olmadığını söyledim Jungkook "
"Öyleyse seni tekrar ararım. Akşam görevim var erken biterse seni alırım "
"Gelmene gerek yok Jungkook işin bitince eve gidip dinlen"
"O zaman evde görüşürüz" telefonu kulağımdan uzaklaştırırken tekrar bağırdı "Dikkatli olmayı unutma" evet iyiki telefon uzağımdaydı. Kendimi içten içe alkışlarken telefonumu sessize alıp otobüse bindim.
Jungkook benim kuzenimdi. Amcamların biricik oğlu Jungkook. Onu severdim, yani en azından nefret etmiyordum.Min yoongi fanfici olacak bu kitap
Kısa bir başlangıç yapalım söz verdiğim gibi ilk bölümü 2017 in son günü sizlerle paylaşıyorum 🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲🌲
Neyse i lav yu
Bol yorum