Yoongiyle beraber işi ekip bir sahile kenarına geldik. Saçmalamalarıma karşılık olarak başımı okşamış iyi olmadığımı söylemişti. Sonra beni buraya getirdi. Gözüme git gide daha çekici gelmeye başlıyordu. Ve benim planım kesinlikle bu değildi. Bana iyi gelir diye düşünmüştüm, kesinlikle ona aşık olmayı değil. Denizi izleken öyle huzurlu göründü ki gözüme, onun baktığı yere baktım. Fakat bana daha huzurlu gelen birşey vardı. Yoongi.
Farkında olmadan ona uzunca bakmış olmalıyım ki yakayı çar çabuk ele verdim. "Neden öyle bakıyorsun yunmi?" yüzünden ufak, ufacık bir tebessüm vardı. Belki o kadar dikkatli bakıyor olmasam fark etmeyecektim bile. Tam bir buz adam givi davranıyordu bazen. "Sadece yüzünde birşey vardı " dedim bakışlarımı kaçırırken. Ben yunmi ben. Asla bakışlarımı kaçırmazdım ama onun önünde gardımı farkında olmadan usulca indiriyordum.
Eli yüzüne gitti "Ne var, ne varsa alır mısın tikim var?" dedi tiksintiyle. Bu haline kıkırdadım.
"Huzur var yoongi" dedim gözlerim kıyıya vuran dalgalara kayarken.
"Ciddi misin sen?"
"Evet" dedim tereddüt etmeden. Çünkü niye tereddüt edecektim. Gerçekten öyleydi.
"Neden söyledin ki" dedi sofranarak. Şaşkınca ona döndüm. Yanlış birşey mi söylemiştim.
"Söylememem mi gerekiyor neden ki?" sesim biraz endişeliydi.
"Bana umut verdin" dedi sesi yumuşarken, yüzü hala asıktı.
"Ben o anlamda- Yanlış anladın yoongi- bak cidden-" kekeleye kekeleye sözümü yuttum. Ciddi miydi.
"Ciddiyim yunmi"
"Yoongi sadece bazı şeyler var.." sesim sonlara doğru kısıldı.
"Öyleyse bana anlat, bende bileyim"
"Sana güvenmek istiyorum" dedim.
"Öyleyse güven" dedi omuzlarını silkip. Çok rahat gözüktü o an gözüme. Dalga geçip geçmediğine emin olamadım. Sanki içimden geçeni anlamış gibi tek eliyle gözlerimi kapattı. Refleks olarak geri çekildim ama elleri hala gözümün üstündeydi.
"Yoongi ne yapıyorsun" dedim sitemle. Ya şurada iki dakika ciddi olayım bırakmıyorsun be yoongi aşk olsun.
"Bana gerçekten güvenmek istiyor musun?"
"Evet" dedim.
"Öyleyse şimdi bana güven" dedi ve saniyeler içinde gözlerimin üzerindeki eli belime kaydı ve ayağımı yerden kesti. Vücudun un sıcaklığı içimi yakarken yine saniyeler içinde kendiyle beraber benide sahilin soğuk sularına çekti.
Yüzme bilmiyordum ve kesinlikle çok korktum. Elleri hala belimdeydi. Suyun lanet olası kaldırma kuvveti yüzünden ona tutunmakta biraz zorlandım ama sonunda ensesine sıkıca tutundum. Soğuk su bedenime hızla çarparken. Nefes almakta zorlandım. Ağzımı açarsam boğulacaktım. Dudağıma değen dudakları o an bana nefes verdi. O an ben o adamın bana nefes olmasına izin verdim. Dudaklarımı araladım ve nefesini hissetmeye çalıştım. Sanırım ona umut verdiğim için mutluydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
