Bir hüzün mevsimidir kış
Kar taneleri bile değmez birbirine
Düşerken yeryüzüne
Öylesine yalnızlık
Öylesi bir soğukluktur işte
Ağaçlar veda eder yapraklarına
Kuşlar değiştirir vatanını
Bir karınca bile
Kalmaz toprağın sinesinde
Kırılır ümidin yeşeren dalları
Bir pencere arkasından izlersin
Yerini beyaza emanet eden yeşilin hüznünü
Üşüşür yüreğine soğukluğu ıssız sokakların
Güneşe özlemden mi
Yoksa yalnızlığın iliklerine işlemesinden mi bilinmez
Bir hüzün mevsimidir kış
Kar bile üşür yalnızlığın sıcaklığından
ŞİMDİ OKUDUĞUN
B.Y.D. ** GönüL Tanığı **
PoetryŞiirlerin tamamı şahsıma aittir. Herhangi bir platformda izinsiz kullanılamaz. Aksi takdirde hukuki yollara başvurulacaktır
