Üzgünüm Piane
Tutamayacağım bir söz verdim sana.
İliklerime kadar işlediğim adamı unutacağımı söyledim.Katran karası gecelerime gün gibi doğan adamı.
İki kaşının arasındaki dört çizgiyi ezberlediğim adamı. Üzgünüm Piane..
Ben onunla hiç yürümedim yağmurda ve hiç şahit olmadı kurduğum hayallere.Ebemkuşağına aynı anda bakıp iç geçirmedik hiç. Aynı otobüsü kaçırıp, aynı şehre gitmedik.
O hiç gelmedi Piane
Ne ait olduğum nede düşünü kurduğum dünyada hiç benim olmadı.Ama ben her sabahın ona çıkışını ölene kadar sevebilmeyi sectim.
Aynı yağmurun onu da ıslatmasına sevindim.
Aynı şehirde nefes alabilmeyi sevdim.
Onu çok sevdim ben Piane.
Tahmin edeceği kadar değil, tahammül edemeyeceği kadar çok..
Üzgünüm Piane.
Tutamayacağım bir söz verdim sana. Sandım ki unuttum deyince unutacağım.
Unutamadım ve sanırım hiç unutmayacağımAffet beni Piane
Nolur bari sen affet...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
B.Y.D. ** GönüL Tanığı **
PoesíaŞiirlerin tamamı şahsıma aittir. Herhangi bir platformda izinsiz kullanılamaz. Aksi takdirde hukuki yollara başvurulacaktır