Another Chance [COMPLETE]

Chapter 14: Give me a chance

Cristin’s POV

Napagod ako… Nagulat ako sa nangyari ngayon.

Nakaupo lang ako ngayon sa sahig at nakasandal sa kama ko sa dilim. Iniisip lahat ng mga nangyari… di ineexpect un talaga… Si Baliw… si Miguel… magcoconfess?

(Flashback)

“Hanon…. I’m so sorry… Sorry… pero… I love you…. I love you so much”

Nabigla ako sa narinig ko. Napatigil ako sa kakaiyak ko kaso di ako binitawan ni Miguel. Yakap yakap na parin ako habang nakasadal lang ako sa chest niya. My eyes widen upon hearing him sa those three words I never expected to come from him of all people.

“Hanon mahal na mahal kita. Sinubukan ko Hanon… sinubukan ko wag mapamahal sayo. Sinabi ko sa sarili bata pa tayo. Di pa pwede. Inisip mo lang ang nagsasabi yan. Di ka pa sigurado. Una ko narandaman toh noong umamin ka na crush mo ko. Dati pa lang alam ko may nararandaman ako para sayo kaya lagi ako Masaya pag kasama kita. Noong umamin ka, ang sasaya saya ko. Kaya di nagtagal umamin na rin ako. Kaso after parang kulang para sakin. Parang may mali… kaya sinabi ko nalang may iba na akong crush. Totoo naman crush ko un dati. Pero ikaw… ikaw mahal kita noon palang. Per sabi ko sa sarili di pa ito ang tamang oras. Madidistract ka lang. Nang hinaan pa ako ng loob noong bihira mo nalang ako pansinin. Tas pag sapit pa ng high sabi mo di mo ako crush. Sakit lang noon. Minsan naririnig pa kita pinagsisigaw na hate mo ako. Lalo akong nasaktan. Kaya napaisip ako. I don’t want you to hate. Tas sa mga sulat mo sabi mo lalayo ka kasi nagugulo mo na ako. Pero hindi namimiss lang kita noon. Kaya napagdisisyon ko na unti unti kita ibabalik sa buhay buong high school tas sa graduation aamin na ako. Aamin na akong mahal kita pero wala. Umalis ka. Iniwan mo ako. Nasaktan ako ng sobra noon. Namiss kita ng sobra. I distracted myself with school and student council just to stop missing you. But then, same school pala tayo ngayong college… sabi ko, chance! Kasi I never stopped loving you. Kaya sabi ko ngayon… ngayon totoohanin ko na. Pero bakit… bakit meron ka nang iba… tuluyan mo na ba akong nakalimutan? Tuluyan mo na akong kinasuklaman…”

“Miguel…” I gently pushed myself away from him.

I looked at him directly in the eyes and gave him a small smile.

“I don’t hate you… I never did. All those years we were together? I waited. I really did. I waited for you to give a reason why you treated me like that. Ngayon alam ko na. I don’t know what to feel after hearing all those. Kung sana dati pa… kung dati siguro binalik ko na mga salitang yan sayo. At siguro Masaya na tayo. Pero ngayon… I… I want to thank you for letting me know that I meant something to you. That all those efforts weren’t for nothing. Masaya ako na nakilala kita. Thinking about it now… wala ako pinagsisihan kasi dahil sayo, I experience how to love someone so much. How to care for someone. How to become selfless for another person just to see them smile. You were my first love. And you will always be my someone special”

“Hanon… does that mean… you don’t love me anymore?”

“I’m sorry… but I… I don’t anymore. That much I know”

Tumayo na ako at aalis na dapat kaso hinawakan ni Miguel ang kamay kaya napatigil ako.

“Hanon! Please! Give me a chance!”

Napatingin ako sa kanya.

“Miguel…”

“She will do no such thing”

Parehas kami napatingin ni Miguel. Si Justin!

Nilapitan niya kami at kita mo sa mga mata niya na galit siya.

“Let her go” sabi niya saka niya hinawakan kamay ni Miguel at tinanggal to sa pagka hawak sakin.

“Justin!”

Bigla nagtakbukhan sina Lee.

“Justin!” –silang tatlo

“Kaya pala ayaw niyo ako pasamahin…” sabi niya habang tinitignan si Lee

“Justin… ano sorry. Naawa ako kay Miguel. Besides, Hanon has the right to know…” –Lee

“Ikaw, layuan mo si Cris!” sabay harap kay Miguel

“Hindi mo pagmamay ari si Hanon. Pare, hindi ka pa niya sinasagot. Meaning may pag asa pa ako. At hindi ako lalayo unless si Hanon mismo mag sabi”

“Cris, diba siya ang dahil bakit ka umiiyak noon? Hahayaan mo pa ba siya saktan ka? Diba you’re over him?”

“Justin kasi…”

“Please Hanon… give me a chance. Papatunayan ko sayo na di ka nagkamali mahalin ako noon!”

“Ano ba yan… bakit lahat ng minahal mo dati sa huli nag hahabol at hindi noong minamahal mo sila noon?” –Len

Oo nga noh? Nasa huli talaga ang pagsisi…

Pero ano ang gagawin ko? Somebody help me!

“Justin hindi ka naman siguro bakla o duwag diba?” –Eli

“Ha? Siyempre hindi!”

“Edi hindi ka takot sa isang competion. Parehas niyo siyang ligawan. See kung sino ang mas matimbang sa puso ni Hanon. Ang lalaki ilang taon niya minahal o ang lalaki muli nagbatibok sa puso nabato?” –Lee

“Ano sang ayon kayo? Patunayan niyo ang iyong sarili” –Eli

“Sang ayon ako. Hindi ako aamin ngayon kung hindi ako handing ipaglaban ang aking nararamdaman para kay Hanon” –Miguel

“Tsk. Sige. Naduwag naman ang una kong hinamon. Kay asana hindi ka rin tumakbo” –Justin

“Hinding hindi”

(End of Flashback)

Ano ba yan?!!!! Bakit bat oh nangyayari ngayon?!

Pero bakit ganun…

Kahit umamin sila… kahit sinasabi nila Eli ang haba ng hair ko di ko magawang mag saya? Dahil ba alam ko sa huli kakaylanganin ko pumili at sa huli may sasaktan nanaman ako?

Sana nga un ang dahilan… pero… deep inside… may saya din naman ako nararamdaman.

Kasi ngayon alam ko… may talaga nagpapahalaga sakin. Na kahit pinaramdam nila nung una na invisible ako sa paningin nila. Eh ngayon, sa totoo pala, ako lang tinitignan nila. Na mahalaga pala ako sa kanila. Na binalikan nila ako dahil di nila kinayanan mawala ko.

Hindi lang si Justin o Miguel ang tinitukoy ko kung hindi pati na si Len at mga BFFs ko.

Maaring iniwan nila ako. Naghiwalay kami pero andito na sila. And I’m assured that I am not alone. Nag may mga taong nag papahalaga pa rin sakin.

At least now. I can go back to being me. Even just the slightest.

And I couldn’t be happier…

I guess….