sztuka umierania | camren

4. Śmierć jest twoim przyjacielem

4. Śmierć jest twoim przyjacielem.

Spójrz tylko.

Ona cały czas jest obok ciebie i czeka aż będziesz gotowy. Od czasu do czasu głaszcze cię po policzku, szepcząc, że cały czas czeka.

Jest cierpliwa, chce, żebyś przeszedł dokładnie wszystkie kryteria sztuki pięknego umierania. Ona wtedy będzie wiedziała, że twoje życie jest kompletne, przytuli cię do swojej kościstej piersi i zabierze jak najdalej od tego nieświadomego świata. Uśmiecha się, gdy tylko zrobisz cos dobrze, lecz...

Tak samo jak ty, śmierć nic nie czuje. Ona potrafiła nie uronić łzy podczas śmierci groma ludzi. Ty też potrafisz. Ona tu jest, czeka na ciebie, abyś doświadczył sztuki umierania. Twoja śmierć będzie sztuką, a nie stworzeniem kolejnego, bezużytecznego ciała, które należy zakopać. Nie będziesz zwykłym mięsem.

L. M. J. 

-Camila, co do chuja? - warknęła Lauren, wchodząc do pokoju. 

Camila nie mogła się powstrzymać i znów zajrzała w notatki. Zeszyt nagle został jej brutalnie wyrwany.

-Przestań dotykać moich rzeczy. - powiedziała ostro, odkładając notes na miejsce - Co ty w nim takiego widzisz, że cały czas go otwierasz, huh? Nie możesz zająć się czymś innym w tym pokoju?

Cabello skuliła się nieco, patrząc na zdenerwowaną brunetkę. W jej oczach było coś przerażającego, jakby obojętność, lecz nie do końca. Gdzieś w nich latała jeszcze maleńka iskierka istnego wrzasku i błagania o pomoc z wnętrza Lauren. Tej prawdziwej Lauren.

-Ja... Przepraszam. - powiedziała cicho, odsuwając się od dziewczyny - Potrzebowałam kartki, chciałam zamówić pizzę.

Jauregui uniosła brew w niedowierzaniu.

-Chciałam napisać nazwę pizzy i jej numer. - powiedziała z wyrzutem - Co się z tobą dzieje, Lauren? - spytała po chwili ze zmartwieniem.

Dziewczyna posłała jej tylko obojętne spojrzenie, które było dla Camili jak sztylet. 

Sztylet posłany prosto w jej kruche serce.

***

Hej, to znów ja!

Mam napisaną już całą sztukę umierania i znam zakończenie.

Będzie ciekawie, tak myślę...

Do jutra!