Çok Normal Bir Grup: BTS

'Bu İş Burada Kalmadı'

Bizi evlerimize bıraktılar. Evlerimiz zaten yan yanaydı. Tae Cansu'yu bıraktıktan sonra yanıma geldi ve kolumu çekiştirerek kuytu bir köşeye götürdü.
"Sen deli misin?"
"Ayh.. Ama bişey uydur dedin?!"
"Bişey uydur dediysem başımı beladan kurtar diye dedim belaya sokman için söylememiştim!"
"Ne yani aşık değil misin zaten?"
"Ne? Hayır.. Bak o kızın boynundaki kolyenin ne olduğunu biliyorsun değil mi?"
"Evet.? Anneannesi vermişti.."
".. Hayır? Bir yanlışın var. O kolyeyi bana babaannem vermişti ve.."
Şaşkındım çünkü o kolyeyi anneannesi Cansu'yla biz ortaokul 6. Sınıfa giderken vermişti.
"Emin misin? Karıştırıyor olmayasın?"
"Hayır, karıştırmıyorum. Hem kolyenin üzerinde 'Tae' yazıyor"
"Ah demek o, o anlama geliyor bende diyodum ne anlama geliyor bu.?? Peki neden bu kadar önemli? Babaannen verdiği için mi?"
"Hayır..kolyeyi benden geri alırken demişti ki; 'Bana bak işe yaramaz hergele, bu kolyeden sadece birtane yapıldığını biliyorsun.. O zaman görünce de tanırsın? Bu kolyeyi senden alıp başka birine vereceğim. Ve sende kime verdiğimi bulduktan sonra o kişi senin evleneceğin kişi olacak.!' yani bu durumda o kolyenin ona ait olup olmadığını öğrenmem lazım."
"Neden? Neden kolyeyi takan kişiyle evleneceksin?"
"Kendi iç dünyasında fantazileri vardı.! Yah!! Manyak mısın? Neden olduğunu bende bilmiyorum.!"
"O zaman Cansu ile mi beraber olman lazım?"
"Bunu istemiyorum ama olmak zorundayım.."
"Neden istemeyesin ya?"
"Çünkü öküz gibi.."
Kahkaha patlattım
"Onun öyle durduğuna bakma aslında samimi olduğu kişilere karşı böyle biri değil.. Sana da ısınıyor gibi..?"
"Yah yah ne demessin.. Isınıyormuş.! G*tüme ısınıyor..!"
Sırıttım.. Suga kolumdan çekerek daha orta bir yere götürdü beni
"Siz ne ara bu kadar samimi oldunuz 'Taehyung' ile"
Yoongi'nin gözlerinden ateş çıkıyordu.
"A-Aslında hayır biz yakın değiliz. Sadece bir konu konuştuk.."
"Daha onunla tanışalı kaç saat oldu da böylesine heyecanlı anlattığın bir konu var?"
"Ah şey.. Ahjumma ile alakalı.."
"Yani Cansu ile mi?"
"Evet.. Yani nasıl tavlayabilirim diye bana danışıyor da.."
Gülümsedi ve pişkin bakışları ile
"Yani bildiğin çıkma teklifi edecek ha?"
"Yani.. Evet.. Sanırım!"
Bu şekilde devam edersem Tae bana küfür edecekti. Tae yanımıza gelir gelmez Suga elini Tae'nin omzuna attı ve kendine çekerek bir büyükbaba gibi konuşmaya başladı.. Bana kısa bir veda edip yürümeye başladılar. Yoongi Tae'nin başını şişiriyor olsa gerek Tae Bağırıp duruyordu. 'Hyung lütfen.. Yeter artık..(Hyung korece erkeklerin kullandığı abi kelimesi)' Gülümseyip eve girdim ve doğru odama gittim. Annem beni 35 kere aramış ama ablamdan yalnızca 1 cevapsız çağrı.
Neyseki sonunda herkes uyumuş, üzerimi değiştirdim ve yatağıma uzanıp Cansu'ya mesaj attım.
~ Defne: Ne gündü ha. ~
~ Cansu: Tekrarlayalım.! ~
~ Defne: Büyük bir zevkle. ~
Telefonu kapattım ve yorganımın içine yumularak uykuya dalmaya çalıştım. Bu gün yaşananlardan sonra zordu ama deneyecektim. Yatakta bir sağa bir sola dönüp durdum, yinede uykumu getirmeyi başaramadım. Odamın kapısının aniden açılması ile irkildim. Odaya giren kişi ablamdı. Büyük bir hırsla yatağıma oturdu ve beni soru yağmuruna tuttu
"Kapıdaki herifler kimdi? Sen yoksa çekik sevgili mi yaptın? Hemde ikisiyle aynı anda.? Oha Defne!!"
"Ne? Yuh!  Sen uyumamışmıydın?"
"Sen gelmeden uyur muyum sanıyordun? Ablanım lan ben senin!"
"Annem? O da uyanık mı?"
"Hayır.  Anneme az sonra gelecekmiş mesaj attı Cansu bileğini burkmuş hastaneye gitmişler dedim. Ben o gelene kadar uyumayacağım dedim."
Gülümsedim. Beni koruması hoşuma gitmişti.
"Ya canım ablam ya!! Sen olmasan ne yapardım?"
"Hiç birşey yapamazdın beceriksizsin sen. Hadi sorduğum soruları cevapla.! Kimdi o herifler?"
"Bekle ya sen bizi nasıl gördün?"
"Lan!"
"Tamam tamam söyleyeceğim ama inanamamazlık yapma. Hani bir gruptan bahsetmiştim ya, BTS.. O grubun üyeleri.. Kim Taehyung ve Min Yoongi.. Taehyung Cansu'yu bıraktı ve Yoongi'de beni."
"Yoartık.?! Güvenlikçiyim diye gitmemişmiydin?"
"Evet, öyle yaptım."
"Bişey diyim de bu sana bildiğin yürüyor."
Pis pis güldü
"Ya abla ne saçmalıyorsun?"
"Ben sana diyim de yinede.!"
Bir süre ablamla konuşup gülüştük, ve bir süre sonra da ablam kendi odasına gitti ve yatıp uyudu. Bu gün rüya gibi geçmişti, telefonum titremişti. Her ihtimale karşı sessize almıştım. Bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmişti.
~ Bilinmeyen Numara: Merhaba ^^ ~
Kim bana neden mesaj atmak istesin?
~ Defne: Kimsiniz acaba? ~
~ Bilinmeyen Numara: Ben Oğuz Bey ~
Acayip fazla telaşlanmıştım. Oğuz Bey numaramı öğrendiyse yaşımı, evimi, adımı ve daha fazla bilgimi öğrenebilirdi.
~ Defne: Merhaba Oğuz Bey.. Telefon numaramı nereden buldunuz? ~
~ Bilinmeyen Numara: Sadece ufaktan araştırdım. ^^ ~
~ Defne: Haha peki anladım. ~
~ Bilinmeyen Numara: Benim sana mesaj atma nedenim tam olarak bu değil aslında Seul. ~
Şimdi korkmaya başlamıştım. Bana neden yazmak istesin ki?
~ Defne: Bir sorun mu var? ~
~ Bilinmeyen Numara: Güvenlik işini konser için yapıp bıraktın mı? Yoksa devam etmek ister misin? ~
Tabiki isterdim..! Bu sayede BTS üyelerini gitmeden daha iyi görebilir ve hepsinden imza alabilirdim.
~ Defne: Ah tabiki devam etmek isterim ^^ ~
~ Bilinmeyen Numara: Oh peki ^^ O zaman yarın aynı yerde ol Seul ^^ Ve numaramı kaydet lütfen ~
~ Defne: Peki Oğuz Bey ^^ ~
Fırsat ayağıma gelmişti.. Bu kadar şanslı olduğumu tahmin etmemiştim..!
Ya da sadece fırtına öncesi sessizlikti.?! Aklımdayken Oğuz Bey'in numarasını kaydetmiştim. Artık yatmam gerekiyordu, yatmam gerektiğini biliyordum da ama sadece biliyordum. Bana uyku tutacağı yok gibiydi ben de şalımı alıp balkona çıktım, güya yıldızları seyredecektim, o da olmadı gelip geçen arabalara baktım, ki onlar da teke tek geliyordu.
Bir anda dikkatimi bir adam ile yanındaki sevgilisi çekti. Adam sevgilisine sokağın ortasında bağırıp çağırıyordu ve kız da hiçbirşey yapamıyordu. Bu o kadar sinirimi bozmuştu ki karışmadan duramadım. Onların duyabileceği şekilde bağırdım.
"Hey! Sen! Baksana tepene?!"
Kafasını kaldırmak için istifini bile bozmadı.
"Kime diyorum ben! Yukarı bak yoksa ben aşağı ineceğim!"
Kafasını yukarı kaldırıp bir bana baktı bir kıza.
Tekrardan bağırarak konuşmaya devam etti.
"Kim lan bu?!"
Kız korku ile cevap verdi
"Bilmiyorum"
Adam sinir ile bağırdı.
"Nasıl bilmiyorum?! Tanımıyorsa ne diye karışıyor?!"
Kızın saçını çekmeye başlamıştı.
Balkonda çokta yapabilecek birşeyim yoktu, bende imkanlarım ile engelledim. Kafasına küçük sarı çiçeklerimizin bulunduğu saksıyı fırlattım.
Acı ile inledi ve yukarı bakarak konuşmaya devam etti.
"Hangi haltsın kızım sen?! Bak seni ayağımın altına alırım?! Korkun yoksa in aşağıya burdan konuş?!"
E bende gaza geldim indim tabi. Ben daha apartman kapısını açar açmaz adam kapıya yaklaştı ve kız da arkasından koşuşturdu.
'Ömer yapma!' diye sayıklıyordu. O anda başımın yanacağını anladım ama pek umrumda değildi.
"Saksım az geldiyse bir tane daha atabilirim?!"
"Pişman olucaksın lan! Bittin kızım sen?"
Elini koluma atacaktı. Bunu farketmem yalnızca 1 saniye aldı. Hemen faresel içgüdülerimi kullanarak adamın arkasından dolaştım. Şans benden yanaymış ki kız, ben daha saksıyı attığım saniyede polisi aramış.
Bir anda tiz bir sesin bana seslendiğini işittim.
"Defne??!"
Bu o oğlanın sevgilisiydi. Bir tane polis oğlanı tutarken biri de benim kolumdan tutmuştu.
Kıza baktım. Beni nereden tanıyordu?
Bekle bekle.. Bu Nehir'di.?!
Cansu, Nehir ve ben ortaokuldayken çok yakın arkadaştık.
"Nehir? Yok artık?"
Nehir polislere yalvarıyordu.
"Lütfen kızın hiçbir suçu yoktu yemin ederim..! Aah bakın sizi polise söylerim bırakın.!"
Daha yeni polise, onları polise söyleyeceğini söylemişti.
Sonumuz tabiki pek aydınlık değildi, karakolda bitti.
Amir bizimle konuşurken diğerleri de ailemizi arıyordu.
Nehir bir ağızdan beni savunuyor, oğlanın ailesi de oğlunu savunuyordu. Bir ses karmaşı oluşmuştu. Amir iki tarafıda susturdu..
Ben mi? Sadece nasıl bir duruma düştüğümü anlamaya çalışıyordum.
Amir bana bakıp bir tepki vermemi bekliyor gibiydi.
"Ee kızım? Sen anlatmayacak mısın?"
Nehir gözlerimin içine bakarak olanları anlatmam için gözleri ile yalvarıyordu.
"Ben.. Sadece.. O kıza.. Yani Nehir'e.. Saçını çekiyordu.. Bende kafasına saksı fırlattım. Yani.. Böyle.."
Amir oğlana, yani ismini duyduğum kadarı ile 'Ömer' e dönerek sordu.
"Kızın saçını neden çekiyordun?"
"Bu bizim aramızda birşeydi.! Kavga ediyorduk!"
"Bu senin onun saçını çekme hakkı vermez!" dedim zevzekliğe vurarak.
Bana sinirle baktı
"Sana da benin kafama saksı atma hakkı vermez
Bir süre daha konuştuktan sonra amir herkesi susturdu ve kararını söyledi.
"Hepiniz gençsiniz.. Ama isminizi aldım. Birdaha bu isimleri burada görürsem çocuk hapsini boylarsınız.! Aileniz eşliğinde evinize gidebilirsiniz.!"
Ben ablamın numarasını vermiştim çünkü annemden korkuyordum. Kapıdan dışarı çıkmam ile ablamı görmem bir olmuştu. Ablam bana çok sinirlenmişti ve yaşanan olayı merak ediyordu.
"Ulan ben daha şu yaşıma kadar polislik olmadım!! Napıyorsun sen gece gece??"
Nehir yanımıza geldi ve olayı anlattı. Olayı dinlemiş olmasına rağmen kızgındı. Kızgındı çünkü başıma birşey gelmesinden çok korkmuştu. Araya girmemden dolayı kızgındı, beni düşündüğü ve sevdiği için kızgındı. Bana kızgın kızgın bakıp,
"Burada dur amirin yanına gidip geliyorum.!"
Nehir benimle konuşmaya başladı.
"Defne.. Çok uzun zaman oldu... Ve ben bu şekilde karşılaşacağımızı beklemiyordum. Hiç değişmemişsin, ablanda hiç değişmemiş."
Gülümsedim ve atarlı bir şekilde konuşmama başladım.
"Kim o hergele?"
"Eski sevgilim Ömer. Ondan ayrılmak istediğimi söyleyince küplere bindi."
"Aissh şöyle insanlar var ya.. Çok özledim seni canım Nehir'im ya.."
Bana şirin birşekilde gülümsedi, ve sıkıca sarıldık.
Bir anda kolumu büyük bir kuvvetin çektiğini hissetim.
"Bu iş burada kalmadı!"
Bu adam psikopat mıydı?
"Ömer miydi adın? Tamam bak adın veya kim olduğun umrumda değil.! Bu kızdan uzak dur koçum.! Yoksa bu sefer cidden hapisi boylarsın.!"
Ömer'in abisi yanımıza geldi.
"Ömer yürü hadi."
Gerçekten korkmuştum.. Özellikle 'Bu iş burada kalmadı' lafından sonra. Ablam amirin yanından geldi ve eve doğru yürümeye başladık.. Nehir bizde kalacaktı bu geceliğine.
Benim aklımda ise hâla o cümle
'Bu iş burada kalmadı.'