Beguile #2:Joshua De Gracia(DG Series)COMPLETED

Chapter 23

All is well.All is well.All is well.All is well.

Paulit-ulit kong sinasabi sa utak ko ang mga katagang iyan habang naglalakad sa malawak na bukirin ng tita ko.Matagal ko na siyang hindi nakikita at ni hindi ko man lang siya nakamusta nung lumipat siya dito sa probinsya.

"Angel, mag jacket ka!Lalamigin ka niyan." Ani ng auntie ko na hindi ko napansin na nasundan pala ako.

"Opo." Kinuha ko ang jacket na ibinigay niya.

"Ininom mo na ba mga vitamins mo?"

I smiled at her,as I lightly rubbed my belly na hindi pa masyadong halata. "Yes po,tita."

Yes, I drink vitamins.

Yes, it's been three months since I last saw Joshua.

Yes, I am pregnant with his child.

Wala akong pinagsabihan sa kung saan ako nagpunta.Only my parents know about my whereabouts. Nag change din ako ng number, and nag deactivate sa lahat ng social media accounts...ayaw kong malaman ni Joshua sa kung nasaan ako.

And now, buntis ako sa aming unang anak...but I kept it a secret from him.

"Mrs.De Gracia, up until now, ayaw pa rin permahan ni Mr.De Gracia ang papers." Napapikit ako habang kausap ang lawyer ko sa telepono.Nandito na ako ngayon sa sarili kong kwarto, "He kept on asking me where you are right now.Gusto ka niyang makausap."

"Please don't tell him,Attorney.I am begging you."

Hindi ko alam kung bakit ko ito ginagawa.Hindi ko alam kung bakit ako natatakot.Hindi ko alam kung bakit ako nagtatago sa lalaking mahal ko.Hindi ko alam kung bakit ko tinatago sa kanya ang sitwasyon ko ngayon.He deserves to know this.He is the father and he is technically still married to me.He has not signed the papers yet.I wanted to go to him pero tuwing naaalala ko ang pag-uusap namin ni Anji two months ago, umuurong ako.

Yes,I was determined to leave the city for a while, even if it meant leaving Josh in the arms of another woman.Yes, I was even willing to let go of him!But the moment I found out that I was also pregnant, everything changed. I was very happy!Buntis ako.Buntis ako sa magiging anak namin.

Josh has the right to know.I remember telling tita na babalik ako ng Manila and kakausapin si Josh.I was very excited na makikita ko siya uli and may maganda pa akong balita sa kanya.Lalaban ako.Asawa ko siya.Magkakaanak kami.Ipaglalaban ko si Joshua kasi ako ang mas may karapatan.

However, nung palapit na ako sa gate, nakita ko si Anji.Karga-karga siya ni Joshua papasok sa ambulance.Inutusan ko ang driver na sundan ang ambulance.I remember waiting for hours outside Anji's room, I saw worry in Josh' face habang kausap niya ang doktor.

Ang asawa ko.He lost weight.Hindi ba ito kumakain?Gusto ko siyang lapitan. Gusto ko siyang hagkan.But I stopped myself.Not now.I involuntarily held my belly habang tinitignan siyang lumalayo kasama ang doktor.

That's my cue.Pumasok ako sa kwarto ni Anji.Siya lang mag-isa.Nanlaki ang mga mata niya when she saw me.

"Angel, a-anong ginagawa mo dito?Si Joshua?"Nag-aalala niyang tanong.Umiling lang ako.

"Hindi niya ako nakita." I said.

"A-anong sadya mo?" Is it a good idea to tell her now?She's rushed to the hospital.I don't think it's the right time?

"Anong nangyari sayo?"Tanong ko sa kanya.Nangingilid ang luha sa kanyang mga mata.

"Angel?Can I ask you a favor?"