Beguile #2:Joshua De Gracia(DG Series)COMPLETED

Chapter 22

THEY say you can never be too happy because something bad will happen.I was very happy and excited kasi uuwi na si Josh plus dumating pa bestfriend ko,but I never thought that the happiness that I felt was temporary.Parang gumuho ang mundo ko nang marinig ko ang pangalan ni Joshua na binanggit ni Anji...pero baka ibang Joshua,di ba?I tried to stay optimist despite the fact na napapaniwala na din ako sa sinabi ni Anji.

"S-sinong Joshua?"

"Your husband" ani niya at tuluyan na siyang humagulgol."Something happened between us on the night before your wedding." 

When I heard what she said, tumulo ang mga luha ko na hindi ko alam on how to stop it. I couldn't utter a single word.Lumapit si Anji sa'kin at hinawakan ako sa kamay "I'm so sorry,Angel. Wala sana akong balak ipaalam 'to sa'yo pero nalaman ng parents ko na buntis ako.The reason why I'm here is that itinakwil nila ako." Napatingin ako kay Anji. Mahal na mahal nina tito si Anji and hindi ko inexpect na kaya nilang gawin iyon sa nag-iisa nilang anak.

"They took most of my money at halos wala nang natira para sa'kin. Wala kasi akong maiharap sa kanila na ama ng bata."She explained habang nagpupunas ng luha niya.

After a while, I was able to say something. "Alam ba nila kung sino ang ama?"I tried to sound calm. Umiling si Anji.

"Pero bakit?Bakit niyo ginawa iyon?" I said while covering my face dahil hindi ko talaga mapigilan ang luha ko.Nasasaktan ako.

"I-"

"Angel,nandito na-"

Pareho kami ni Anji na napatingin kay Joshua na kararating lang.Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya akong umiiyak.Nang maglakad siya palapit sa'kin,agad akong tumayo at mabilis na umakyat papunta sa kwarto.

"Angel," tawag pa nito sa'kin habang nakasunod ito pero hindi ko siya pinakinggan,"Angel,ano ba ang nangyayari?"

I opened the door to our room at sasarhan sana ito pero napigilan niya.Hindi ko na rin ito pinilit na isara dahil wala rin naman akong lakas.Hinayaan ko siyang pumasok habang ako naman ay umupo sa paanan ng kama habang umiiyak pa rin.

Lumuhod siya sa harap ko at hahawakan sana ang tuhod ko pero I slapped his hand.Ayaw kong mahawakan niya ako.Alam kong nagulat siya dahil saglit itong natahimik.

"Ano ba ang problema?" Malumanay niyang tanong.

"Sa tingin mo,ano?" mataray kong tanong habang di tumitingin sa kanya.Ayaw magpapigil ng luha ko!

"e-ewan ko."

I glared at him,"why do you think nandito si Anji?" He did not say anything pero kalaunan ay nanlaki ang mga mata niya at parang nagulat pa.

"N-no,it's not what you think.Th-that night,"

"So talagang may nangyari sa gabing iyon?"

"Y-yes,i mean no,no, okay?" Naguguluhan nitong saad.Mas lalo akong umiyak.He said yes already! 

"Hey,"tumabi ito sa akin at itinulak ko siya palayo

"Huwag kang tumabi sa akin!Ang kapal ng mukha mo,Josh!"I spat out, "Ang lakas ng loob mong pakasalan ako kahit alam mong something happened between you and Anji the night before our wedding!" Paalis ako nang hawakan niya ang aking braso. Nasampal ko siya sa gulat.Natigil naman siya at nanlaki ang mga mata...a look of surprise was written all over his face.

"I told you already,Josh!Diba sabi ko I am willing to let you go and still retain the contract between you and my family!I gave you a chance na makawala sa akin!Pero ano ang ginawa mo?You kneeled in front of me at nagmakaawa!You are so fake!FAKE!"Sigaw ko out of frustration,