I'm in love with Dana Sophia

1 - The Past

Authors Note:

This is my first novel that i wrote ever since i joined in Wattpad and i am grateful for my expanding views,  thank you soo much for the support.  I hope that you will also follow my account thank you! Sending love for my reader's!  ❤😊

"INCEST"
A person who is attracted into a person closely related.
In other term attracted to same related blood.

Paano kung yung taong mahal mo e kapatid mo? Anong gagawin mo?
Kaya mo bang aminin sa kanya ang tunay mung nararamdaman?
Kahit na alam mong mali ito sa mata ng ibang tao, would you still take the risk?

"Why her?"
My hand is cover with blood and numb in punching the wall.
Its killing me, every time that i touch her.
And i couldn't help my self, i felt this eagerness to grab her in my arms.
Its been years that I am enduring and convincing myself not to love her.
I tried to stop it, but my heart was foolish.
Right now i couldn't deny myself anymore
Because deep inside my heart knew that,
I am in love with my younger sister.

The Past

It all begins in one summer day
Kasama ko ang aking magulang at ang aking kapatid na si Dana Sophia
Ang cute nya talaga, i couldn't help myself not to look at her.
At that moment, i promise my dad that i will protect her and do everything to make her happy.
"V anak?"
"Vincent anak?" tinawag ulit ako ni mama.
"Kuya?" Yung boses ng kapatid ko na kanina pa naghahanap sakin naglalaro kasi kami ng taguan at siya ang taya. Nagtago kasi ako sa likod ng puno ng acasia.
"Bulaga!"
"Ahhh!" Sigaw ni Dana Sophia.
"Kuya naman nagulat ako dun" her cute little voice that i always loved to hear.
"Kanina pa nagtatawag si mama halikana" hinawakan ko yung kamay ng kapatid ko  hinatak ko siya papunta kina mama at papa na naka upo sa bench.
Nakangiti ang mga ito habang pinagmamasdan kaming naglalakad papalapit.
"O ano nag enjoy ba kayu?" tanong ni Papa
"Opo pa" sabay pa naming tugon.
Tumawa ng sabay sina mama at papa.
My father always like that palangiting tao. Lumapit ako sa kanya, at ginantihan ako ng yakap. He look at me, while his hand's are on my head ginulo nito ang buhok ko.
"Vincent anak, sana paglaki mo ay maalagaan mo at maturuan mo itong kapatid mo sa kung ano ang tama at mali" sabi ni Papa.
I saw the sinscerity on his eyes.
That day i ought to him, to cherish and take care of my younger sister.
"Oo,pa pinapangako kung aalagaan ko itong kapatid ko,tulad ng pag aalaga mo kay mama. Hinding hindi ko hahayaang saktan sya ng ibang tao. Gusto ko palagi lang syang masaya"
I was only a child back then, but those words that I've said was true.
Ito ang pinakaunang pagkakataon, na sabihan ako ng mga katagang iyon ni Papa.
And i couldn't expect that those will be the words that i'll take hold on forever.

My phone was ringing so loud. Nagising ako sa napakalas na tunog ng cellphone ko.
What the heck!?
Alas tres palang ng umaga sino ba tong tumatawag at hindi manlang niya itong magawang ipagpa bukas pa.

I picked up the phone, while my eyes are being shuttered.
Napabalikwas ako ng di sa oras ng marinig ko kung sinong boses ang nasa kabilang linya. Si Mama, ano nanaman ba ang sasabihin niya? Mukhang eargent pa talaga.
"V, anak?"
"Ma? Bakit napatawag ka ng ganitong oras?" Pagtataka ko.
Alam naman nito na pagod ako sa trabaho at tulog ako sa ganitong oras.
Nakakapagtaka nga lang, it sounds like her voice seem's worried.
May nangyari bang hindi maganda?

She cleared her throat.
"Anak..."
My mom's voice was trembling.
"Ang Papa mo... na stroke siya, buti nalang at maagap naming nadala sa pinakamalapit na hospital. Anak he is asking you to come home..."
I was shocked. Huminga ako ng malalim at tsaka nagsalita.
"Ma... wag kang mag alala uuwi ako ng Pilipinas ipapa cancell ko lahat ng meetings ko. Papakiusapan ko si Art para sya muna ang mag handle ng Company. Don't stress yourself ok? Magiging okay din lahat. Just wait for me to come home"
"Sige anak salamat mag iingat ka sa pag uwi"
"Opo ma sige na mag pahinga nadin kayu. You need to rest"
Nag aalala ako dito.
"Oo anak, ikaw din." I was about to end the call ng mayroong pa itong sinabi.
"V? Pinapakamusta ka nga pala ng kapatid mo na mimiss kanadaw niya. I'll see you soon son."
And suddenly my heart stops beating, thinking about it is wanting me more to come back home.
Yung kapatid ko makikita ko na siya sa tagal ng panahong di kami nagkita ano na kaya ang itsura nito ngayun? Hindi ko alam kung anong gagawin ko.
At kung paano ko ba siya paki tunguhan.
Nag aalala din ako kay Papa sa kalagayan nya, kaylangan kung i set aside ang nararamdaman ko dahil alam kung mali ito. Kapatid ko siya kuya niya ako. Hindi ko dapat sinusunod kung ano man ang sinisigaw ng puso ko. Because from the very start i knew it was wrong.