KALBİMDEKİ SES

Bölüm 4

Okuldan gelir gelmez yatağa yatıp uyumuştum. Sabahın köründe alarm sesiyle uyanmıştım. Lanet olsun bu okuldan nefret ediyordum. Her zaman ki gibi annem yine bağırmaya başlamıştı.

''Kalksana artık!''  dedi, annem

Bu sesten nefret ediyordum. Gerçekten artık bıkmıştım. Ama o benim annemdi. 

''Tamam anne kalktım! Bağırmayı kes.'' diye bende bağırdım. Yataktan kalkar kalkmaz banyoya doğru ilerleyip, rutin işlerimi hallettim. Allahım o dün ki neydi öyle? Resmen artık Emre ile oturacaktım. Of ya bunun yüzünden okula gitmek istemiyordum. Aman banane! Sonuçta Emre'nin yanına oturup sesimi açmayacaktım. Böylece vakit geçerdi.

Kendi kendime konuştuktan sonra, okul formalarımı giyip aynanın karşısına geçtim.Azcık rimel sürüp saçlarımı düzleştirdim. Hazırlandıktan sonra aşağa indim. Annem kahvaltıda masa başında beni bekliyordu.

''Sonunda gelebildiniz Alev Hanım!'' dedi annem. Allahım bu kadın da herşeye kızıyor!

''Ne var anne ya? Geldik işte daha ne istiyorsun?'' dedim.  

''Sana şu süprizi sölemek için burada bekliyordum kızım.''

Heyecanlanmaya başlamıştım. Yavaş yavaş gülümsemeye çalıştım.

''Aa ne süprizi anneciğim?'' diyip, yanağından öptüm.

''Vay vay, Alev hanıma bakın. İşine gelince öyle konuşursun.'' dedi. Off anne ya artık şu süprizi öylesen ne olacak ya? Karşısında masum masum bakmaya devam ettim. Annem fazla dayanamayıp,

''Yurtdışından kuzenin geliyor.'' dedi, bende çığlık atmaya başladım. Çok ama çok sevinmiştim. Çünkü kuzenim Oğuz'u çok özlemiştim. Kuzenimi tanımayanlar; Oğuz'la biz kardeş gibi yaşadık. Bütün anılarım Oğuz'laydı. Ve o yurtdışına gidince çok yıkılmıştım. Çünkü cidden Oğuz'u çok ama çok seviyordum. Umarım yanlış anlamamışınızdır....

''Gerçekten mi? Temelle mi geliyor?'' dedim.

''Evet kızım, yarın burada olur.'' dedi annemde çok sevinmiş gibi görünmüyordu. Yoksa annem de Oğuz'u çok severdi.

''Ne oldu anne? Hiç sevinmiş gibi değilsin. Bir sorun mu var?'' dedim, çünkü annemin bir sorunu varsa benimde bu sorunu bilmem gerekti.

''Yok kızım. Hadi kahvaltını yap okula git, geç kalma.'' dedi annem. Elbette bir sorun vardı. Bu konuyu araştırmam gerek. 

''Peki. Bende zaten aç değildim. Görüşürüz.'' deyip, yanağından öptüm. Evden çıktım.

.......................

Okula doğru yürüyordum. Tam içeri giriyordum, biri kolumu tuttu. Arkama döndüm hemen.

''Naber?'' 

''İyi senden naber Anıl?'' dedim

''Bende iyi, hatta seni görünce daha iyi oldum.'' Bu çocuk neden böyle davranıyordu?

Ben ise birşey demeden içeri doğru yürüyecektim

ki.... 

Anıl, kolumdan tekrar tutu.

''Gene ne oldu Anıl?'' dedim

''Sana bir şey söyleyeceğim Alev.''  dedi. Umarım o konuyu açmazdı. Hani şu hoşlanma gibi şeylerden..

''Tamam söyle Anıl.'' dedim

''Ama burada değil. Kantine gidelim. Orada konuşalım.'' dedi Anıl.