KALBİMDEKİ SES

Bölüm 5

Emre'den devam...

Hoca öyle deyince, Alev çok utanmıştı. Yanakları kızarmıştı, utandığını oradan anlamıştım. Bu kız çok ama çok masum bir kıza benziyordu. Büyükbabannemin istediği gelin buydu. Babannem ölmeden önce benim evleneceğim günü sabırsızlıkla bekliyordu. Ama malesef ki babannem 1 sene önce ölmüştü. Bu durumda çok ama çok yıkılmıştım.. Annem ben küçükken ölmüştü. Babam ise beni ortada bırakıp, bir kadınla evlenmişti. Babannem de bana 6 yaşından beridir bakıyordu. Beni o büyütmüştü...

1 Sene önce Babannemin ölümü;

Annem gözümün önünde nasıl öldüyse, şimdi babannem gözlerimin önünde ölecekti. Bunu daha da kaldıramazdım. Annemden sonra çok sevdiğim birini birdaha kaybedemezdim. Babannem bana 6 yaşından beridir bakıyordu, beni o büyütmüştü. Hakkını nasıl ödeyecektim, bilmiyorum...

Babannemin kalp kanseri olduğunu öğrendiğimden beridir 1 hafta ortaya çıkmıyordum. Genellikle kendimi kötü hissettiğim zaman, ortalıklardan kaybolurdum. Şimdi gene öyle yapmıştım. Telefonuma bir mesaj gelince, gözümü telefona çevirdim.

Gönderen; 054. ... ....

Acil gelmelisin. Babannenin 3 saat ömrü kaldı. Sürekli seni sayıklayıp duruyor, babannenin yanında olmalısın.

Bu mesajı okuduktan sonra, gözümden yaş aktığını farkettim. Gitmeli miydim?

Gitmeliydim...

Benim babannemin yanında olmam lazım..

Hemen arabama binip, yola koyuldum. Hastaneye vardıktan sonra, arabadan hızlı adımlarla inip koşmaya başladım. Hemşirenin yanına gidip;

''Babannem hangi odada? Çabuk söyleyin.!''

''Babannenizin adı ve soyadı ne Beyfendi?''

''Sacide Korkmaz'' deyip, Hemşire hangi odada olduğunu kontrol etmeye başladı.

''146 Numaralı bir odada.''

Gene hızlı adımlarla koşmaya başladım. Sonunda 146 numaralı odayı bulduktan sonra, durdum. Nefes alış-verişimi düzene sokmaya çalıştım. Soktuktan sonra odaya girdim. Bu manzarayı hiç ama hiç beklemiyordum. Babamın burada ne işi vardı?

''Senin ne işin var burada?'' bağırdım.

''Sakin ol oğlum. Ben sadece babanneni-'' sözünü kesip, '' Ne? Babannemi mi merak ettin ha? Bu zamana kadar nerdeydin? söyler misin nerdeydin? O sürtük kadını altına mı alıyor-'' yanağımdaki acı ile durdum. Babam bana tokat atmıştı. Oğluna tokat atmıştı... Sinan Korkmaz bana tokat atmıştı...

Tam bağıracaktım, ''E-emre geldin mi oğlum?'' diyen sese yöneldim. Babannem uyanmıştı.

''Babanne bak geldim, senin yanındayım.'' deyip, yanaklarından öptüm.

''İyi ki geldin oğlum. Bana bir söz vermen gerek oğlum. Böylece hakkını ödemiş olursun.''

''Tabi babanne dinliyorum seni.'' dedim, onu dinlemeye başladım.

''Şimdi sana bir fotoğraf vereceğim.''  yastığın altından fotoğrafı çıkararak, '' Bak, bu senin yanındaki kız çocukluk arkadaşın, sen bu kızı çok severdin. Şimdi o kızı bul tamam mı. Tekrar onun kalbini kazan tamam mı.''  dedi babannem. Fotoğrafa baktım, bu kız benim çocukluk arkadaşımdı, aynı zamanda birbirimizi çok seviyorduk seviyorduk. En son çok kötü kavga etmiştik...   Fotoğrafı arka tarafa çevirince 'Alev Atay' yazıyordu.

''Tabiki de babanne. Söz veriyorum.'' deyip,onu tekrar öptüm.Babam ise bizi izliyordu. Saniyeler sonra aletten dıt dıt dıt sesler gelmeye başlamıştı. Olamaz.. Babanne.... Ne olur gitme... Beni bu hayatta yalnız bırakma...

Doktor, gelip hemen bizi odadan çıkardı. Ben ise ellerimi saçlarıma geçirdim. Hemen gözlerimi babama çevirip,

''Hepsi senin yüzünden! Bu zamana kadar neredeydin ha? Neden babannemin hastane masraflarını karşılamadın? Neden onun ameliyat olmasını istemedin ha?'' bağırmaya başladım.Onun da gözlerinden göz yaşı akmıştı.

''Affet beni.'' deyip buradan uzaklaştı..

''Birdaha hiç gelme lan gelme!'' arkasından bağırmaya başladım.

Doktor odadan çıkınca üzgün suratı ile yanıma geldi.

''Babannem nasıl iyi mi?'' dedim.

Doktor hayır şeklinde kafasını salladı. '' Malesef babannenizi kaybettik. Başınız sağolsun.''

İşte o zamandan beridir kendimi yalnız hissediyordum...

Şimdi;

O zamandan beridir kendimi sürekli yalnız hissetmiştim.Sadece bu zaman kadar yanımda Anıl olmuştu, birde babannem...Anıl ise benim kuzenimdi. Babannem öldükten sonra onlar da yurtdışından gelmişlerdi. Sağolsun beni hiç yalnız bırakmamıştı. O zamandan beridir babam beni hiç aramıyordu. Ulan insan arar sorar 'Oğlum nasılsın? Birşeye ihtiyacın varmı' diye sorar. Seni hiç affetmeyeceğim baba.

. . . . . .

Okula vardıktan sonra, arabamı otoparka parkettim. Okulun bahçesine girince, her zaman ki gibi kızlar bana hayranlıkla bakıyordu. Hepsi sürtüktü. Babannem benden masum bir kız istemişti. Babannemin sözünü tutmalıydım.

Sınıfa girince, sıramda Alev'in oturduğunu görünce gülümsedim. Çünkü Hoca bizi oturtmuştu. Sırf anlamadığı soruları bana sorabilmesi için.. Bu kız çok masumdu. Birdakika....  Bu kızın soyadı Atay, Alev Atay....

Fotoğrafın arkasında 'Alev Atay' yazıyordu. Bu kız olabilir miydi? Yok canım milyonlarca insanın içinde Alev Atay bu kız olamazdı...

Sıraya oturdum. Anıl bize doğru yaklaşınca Alev'in yanında durdu.

''Düşündün mü Alev?'' dedi Alev'e. Ben ise tüm dikkatimi onlara çevirdim

Alev evet şeklinde kafasını salladıktan sonra ''P-peki tamam ama sadece deneyeceğiz, tamam mı?'' dedi Alev. Bunlar neyi deneyecekti ya?

''Hayırdır? Neyi düşünecekmiş?'' dedim Anıl'a bakarak, Anıl ise beni takmadan Alev'e bakmaya başladı.

''Sen ciddi nisin Alev? Biz şimdi sevgili miyiz?'' diye bağırdı. Ne? Anıl Alev'e çıkma teklifi mi etmişti? Kesin kızı kullanmak için çıkma teklifi etmişti.

''E-evet.'' Kız her seferinde kekelemede çok güzel söylüyordu. Ayrıca utangaç bir kızdı.

''Hayırlı olsun kardeşim.'' dedim.

'' Sağol Emre.'' deyip bakışımı başka yere çevirdim.

''Bunu sana yapmamdan sakıncası yok dimi?'' dedi Anıl. Yine tüm dikkatimi onlara çevirdim.

Anıl Alev'e yaklaşmaya başladı. Yaklaştıktan sonra ''Neyi An-''

Anıl Alev'i öpmüştü....

Alev ise karşılık veremiyordu. Sanırım kızın ilk öpücüğüydü...

Anıl geri çekilince, gülmeye başladı. ''Galiba ilk öpücüğünü aldım değil mi Sevgilim?'' dedi. Ben ise Alev'in gözlerinin içine bakıyordum.

''Çok yakışıyordunuz zaten, çok güzel çift oldunuz.'' deyip sınıftan çıktım.

...

Bölümün sonuna geldik. Umarım beğenmişinizdir...

İyi okumalar.....