Autumn Leaves (100% sure will make you cry!)

Chapter 1: Autumn comes..

Sa maliit na bayan ng Requezzo, may katabi itong bundok na tinatawag na 'Green Forest' , Madaming tumu-tungo rito dahil sa likas nitong natural na ganda, pero mahirap itong lakarin, matagal-tagal ring oras ang kina-kailangan, kung tatantyanin ko ay mga isang oras.

Pinu-puntahan rin ito dahil kumukuha ang mga tao ng iba't-ibang halamang gamot sa bundok, mga prutas at iba-iba pa.

Pero may haka-haka na sa bundok na ito, ay may mga nakatira na lamang lupa, dwende at kung ano pa na pwedeng ipang-takot sa bata.

Tandang-tanda ko pa noon, ako'y syam na taong gulang nang isama ako ni papa sa pag-punta sa Green Forest.

Tumanggi ako nung una, dahil ako'y takot sa aswang sa oras na yon.

"Naku, Angel.. para di ka matakot, magdala ka ng maraming bawang" natatawang sagot ni Mama,

Hinde ako dati ordinaryong bata na takot sa kung ano, lagi akong nagpapakita ng tapang sa aking mga mata, kaya di ako nag-dalawang isip na di sumama. Ayokong isipin ni Mama na matakutin ako noh!? Pero, di ko pa din mapigilan magnakaw ng dalawang bawang sa kusina bago kami umalis ni Papa.

6:00 am,

Malamig ang panahon,

Autumn,

Malakas ang ihip ng hangin,

Linilipad lipad nito ang mahaba kong buhok..

Napangiti ako,

∩__∩

Para saakin ay ito ang pinaka-maganda klima..

AUTUMN..

Sumasaya ako pag-dumarating ito..

Sana ay lagi nalang AUTUMN, ayoko ng WINTER kasi parang malungkot, ayoko ng SUMMER kasi mainit mashado At ang SPRING naman ay nakakairita.

AUTUMN lang..

"Angel, mag jacket ka.. heto.." inabot saakin ni mama,

"Mah, ba't masyadong maaga naman kami pupunta sa bundok?" tanong ko na may pagtataka,

╮(╯3╰)╭

Pwede namang 9:00 or 10:00, ba't kailangan ko pang gumising ng ganito kaaga?

"Sabi kasi ng papa mo, sa bahay niya gustong mag lunch. Alam naman natin na matagal lakarin ang bundok diba? Tsaka, baka matagalan rin daw kayo dahil kukuha pa kayo ng halamang gamot para sa ninang Tessa mo, dahil maysakit ito. At, pictures para sa gallery ng papa mo"

"Alam mo naman ang papa mo, isang taon ang aabutin para makakuha ng tamang picture.." dagdag pa ni mama, sabay ngiti..

"Sasakit ang paa ko, mah" reklamo ko,

ˋ△ˊ

Napa-buntong hininga si mama,

"Mag-enjoy ka nalang, anak.. first time mo tong pupunta sa bundok, lahat ng taga-rito masaya sa unang araw ng pagbisita sa bundok, tradisyon na ito saatin at sa mga ninuno natin, cheer up my Angel" sabi niya, encouraging me to smile.

So, I smiled..

Di ko matitiis si mama, mahal ko kaya ito.. atsaka, para masamahan ko si papa sa pagkuha ng pictures para sa trabaho niya.