Autumn Leaves (100% sure will make you cry!)

Chapter 4: Bestfriends?

Araw-araw akong bumibisita sa kanya, usap-usap lang, pero usually tahimik lang kami nakatitig sa scenery, mga normal lang ang conversation namin, its usually about myself, anung nangyayare sa pang-araw araw na buhay ko.

Mga jokes, mga embarassing moments at kung ano-anu pa. Tahimik lang siya nakikinig, di ako sigurado kong  nakikinig ba ito, but I dont care… basta nasa tabi ko lang si Blue, ayos na ito saakin.

Inaabot kami ng buong araw, gusto ko kasing sulitin ang buong autumn kasama siya.

"Yohooo, Blue..Yohooo.." masaya kong sigaw sa harap ng puno,

~^O^~

*knock knock*

Para bang kinakatok ko yung puno, andun na ulet yung blue na dahon sa upper part nung puno.

"Arayy.. ano ba, Angel.. masakit yan, ba't naman na pasobra ang aga mo.." tugon niya, nasa taas siya ng puno.. nakaupo.

<(｀^´)>

"Huh? Di naman kita hinahawakan ah.. tsaka, walang magawa sa bahay kaya andito nanaman ako!!" pagsisinungaling ko,

Actually, ang dami ng dapat kong gawin, assignments and such.

Gusto ko lang makita si Blue,

(>^ω^<)

"Lahat ng ginagawa mo sa puno, naka-konektado saakin. Kaya nararamdaman ko lahat.." sagot niya,

(*^﹏^*)

May idea akoo~~

Agad kong kiniliti ang puno,

＜（＠￣︶￣＠）＞

Agad namang nagulat si blue, na para bang nakikiliti..

"Angel, stop… ah.. tigil ka na nga" galit na tugon nito,

ˋ︿ˊ

"Haaa? wala akong marinig.."

O(∩_∩)O

Still kinikiliti ko ang puno,

"Angel, wah.. tigil ka nga. "

Di ko mapigilang tumawa habang nagdudusa si Blue, tinitiis ang bawat kiliti.

∩__∩

Ang sayaaaaaaa! naman nito..

~~~~~||~~~~~~||~~~~~

Its the last day of autumn,

I make sure na gagawin kong napakasaya ang araw na ito,

I spend the whole day with Blue,

Chatting, sa taas ng puno.. umaakyat kasi ako dun, doon kasi gusto ni Blue.. para makita ang buong bayan namin, gusto niya itong pinapanood.

He sure loves to STARE a lot in the scenery.

Habang ako, nakatitig lang sa kanya.

≧﹏≦

*Kringg Kringg*

-_-#

Bwishett!!??

Time's up!

Nag-a-alarm kasi ako pag-sumapit na ang 4:00 pm, minsan kasi nakakalimutan ko ang oras pag kasama siya.

Hinde kasi ako pwedeng gabihin..

Magagalit si mama,

"Oras mo na" tugon niya,

~T_T~

Ayoko pa namang umalis,

"Oonga eh" ang tanging na isagot ko,

Pinag masdan ko siya, mukha siyang malungkot pag oras ko nang umuwi.

Ako rin naman eh,

"Umuwi ka na, gagabihin ka pa.."

Tumango ako,

Agad akong bumaba,

Tinitigan ko ulit siya, ganoon rin siya.. nakatitig rin siya saakin.

Still wearing his sad face, emotionless but sad in his eyes.

I smiled, to cheer him up.

"Dont worry, Blue face… babalik ulet ako next year!! Kita nalang tayoo next year!! byeeeeee!" masayang pamamaalam ko, sabay wagay.

^_^¦¦¦

Then he smiled a bit,

Tinalikuran ko na siya, at agad tumungo pauwi.

Thats when I feel broken, Ewan ko kung ma-su-survive ko ba ang the rest of the year na wala siya.

Bigla tumulo ang luha ko, ewan ko ba?!

"Do I miss you, this much?" bulong ko sa sarili,

~~~~~~||~~~~~||~~~

After a week, nagsimula nang mag winter..binisita ko ulit ang puno.

As usual, nawala na ang blue leaves, wala na rin si Blue.

Agad kong hinaplos ang puno,

"Natutulog ka na ba, Blue? Sana matapos na ang winter, summer at spring.. Kahit konting panahon lang ang lumipas, namimiss na kita..Blue" bulong ko sa puno,

'I miss you, too… Angel' isang mahinang boses ang narinig ko,

Sana hinde iyon guni-guni,

Because, it made my heart flutter.

---//-----//---

VOTE

COMMENT

FAN