Autumn Leaves (100% sure will make you cry!)

Chapter 3 : It's REAL

Winter, Spring, Summer passed.

Then, at last…

Autumn na uli,

I smiled.

∩__∩

I decided na sa first day ng Autumn, agad kong bibisitahin ang bundok.

Pagkatapos ng klase ko sa umaga, nagtungo na ko sa bundok nung hapon,

Di na ko ngayon nahirapan pumunta sa bundok,

Nasanay na rin kasi ako, every week ba naman ako pumupunta dito??

For the past few months,

Hina-hangad ko parin siyang makita,

Malapit na ko sa puno, kabisado ko na rin ang daan.

So, its not a problem for me.

I happily hiked,

(^3^)

Di ko napansin ang bato sa dinadaanan ko,

Bigla nalang ako nadapa,

(￣ε(#￣)

"Array..ang sakit naman" buti nalang di nagasgasan ang skin ko, namula lang ito.

~T_T~

Hinaplos ko lang ito, para mawala ang hapdi nito.

"Diba sabi ko, mapanganib pag naglalakad ang batang tulad mo dito?"

O_o

Agad kong ina-ngat ang ulo ko,

Si-si  Blue nga..

Same blue hair, same jet black eyes, same black long sleeve shirt and black pants, still naka-paa..

"Nawawala ka ba? Halika, ituturo ko sayo ang daan" agad siyang naglakad,

Di ako makasagot…

Still shocked,

O_o

Agad naman akong sumunod sa kaniya,

Tahimik lang kaming naglalakad,

Palihim ko siyang tinitignan,

≧﹏≦

"Totoo siya, Angel… Totoo siya.." bulong ng aking utak,

I smiled,

Napuno ng ligaya ang puso ko, parang nawalan ng hapdi ang tuhod ko, parang nawala lahat ng pagod na naranasan ko sa pagakyat sa bundok na ito, for the past few months.

Di ako makapaniwala,

Na makikita ko siya.

Biglang may sumulpot na maitim na uwak sa tabing puno,

Agad akong nagulat at napasigaw,

"Kyaah!"

~>_<~

Gusto kong kumapit sa braso ni Blue, sa takot ay di ako nagdalawang isip gawin iyon.

Laking gulat ko ng hinde ko siya mahawakan,

*gulp*

(⊙o⊙)？

Parang hangin, ni hinde ko siya mahawakan…

Tama nga ang hinala ko, na hinde siya ordinaryo…

Napatingin saakin si Blue,

"Mister, multo po-po ba kayo?" tanong ko,

Kalmado lang siyang nakamasid,

"Paano kung sabihin kong, Oo?" medyo nakakatakot niyang sagot,

Nag-isip muna ako ng kaunti bago ako sumagot,

"Okay lang, di naman ako takot sa multo eh, ahehehe.." medyo tawang tawa kong sagot,

~＠^_^＠~

Medyo nagulat ang mukha nito, not expecting my answer.

"Blue ang pangalan ko, nakatira ako sa loob ng puno na nahanap mo dati. Yung may blue na dahon. Sa autumn lang ako pwede lumalabas, the rest natutulog lang ako sa loob ng puno." sabi niya, still emotionless..

"Lamang lupa ka ba?" dali dali kong tanung,

*^O^*

"Hinde, wala kaming pangalan…" kalmadong sagot nito,

"Diretsohin mo lang ang daan na ito, at lumiko ka pagdating mo sa malaking puno.. at dun nasa labas ka na" dagdag nito still expressionless,

"Sa-salamat, ako nga pala si Angel.." sagot ko,

Di siya sumagot, still nakatitig lang…

"Pwede bang bisitahin kita bukas?" tanong ko,

Then, bigla itong nagulat…

Pero agad bumalik sa expressionless niyang mukha,

"Bahala ka.." tugon niya sabay alis,

Di ko mapigilang magtalon talon sa saya,

O(∩_∩)O

Napakasaya naman,

Sana, autumn na lang lagi…

Naglakad ako pauwi na may dalang malapad na ngiti..

--//----//-----

VOTE

COMMENT

FAN