Миний бүдүүн ЖонЖонгүүг [Completed]

~8~

~~
Түүний энэ үнсэлт намайг хэнтэй ч уулзуулахгүй гэсэн шиг өөртөө бүрэн уусгаж байв. Тэрний хэл миний аман дотор маань тэнэж байлаа. Тэр миний бэлхүүсээр тэврэн цаад гараараа хаалгаа хаахдаа ч үнссэн хэвээр. Би хэсэг хугацаанд амьсгаа авах гээд түр салав.

Утас дугараад байгааг би сонсож байна.

Гэхдээ энэ халуухан залуугийн уруулны амтанд согтон мансуурч байхад би тэр өчүүхэн зүйл рүү явахын тулд энийг больж чадахгүйнэ.

Гэнэт хэн нэгний гайхах мэт уулга алдах нь сонсогдлоо. Гайхан харвал ээж зогсож байна.

Утас дугарч байхад харахгүй яаваа би

Ээж: зяа хөө энд юу болоод байна? Миний өмнө миний охиныг ямар халууханаар үнсэж байхын  гээд жонгүүг рүү их л муухайгаар харан хэллээ.

Энэ их сандрал гэдэг юм нь Жонгүүгаас ердөөсөө харагдахгүй байна. Яаж ийм зоригтой байдаг байнаа гээд бодож байтал
Ээж: Жисү юу болоод байгааг тайлбарла
Би: уучлаарай ээжээ гээд доош хартал
Ээж: энэ хүүгээ гаргаж ѳгчихѳѳд миний өрөөнд хүрээд ир яг одоо хурдал гээд их л уцаарласан байгаа бололтой хурдан хурдан чанга гишгэлэн өрөө рүүгээ орлоо.

Жонгүүг ээжийг орсны дараа их л айсан царай гаргаад амны хайрцгаараа ''үхэх дөхлөө'' гэв.

Ээжийн өрөөнд~
Ээж: жисү би чамд хэлсэн байхаа хамаагүй хөвгүүдтэй ойртож болохгүй гэж
Би: уучлаарай ээж гэхдээ Жонгүүг сайн хүүхэд
Ээж: аавд чинь хэлхээс дээ
Би: үгүэ ээжээ битгий  хэл гуйж байна.
Ээж: тэгвэл наадахнаасаа сал!
Би: ээжээ та намайг ганц ч удаа бодож үзсэн юмуу? Дандаа ажил гэж явдаг байсан биздээ? Танийг байхгүй хооронд Жонгүүг л миний бүх юманд тусалж байсан гээд уйлаад гараад гүйчихлээ.

Одоо хаашаа явж байгаагаа ойлгохгүй дэмий л алхана.

Цэцэрлэгт хүрээлэнд ганцаараа сууж байтал халуухан залуугаас минь мессэж ирлээ.
Жонгүүг: хаана байна?
Би: цэцэрлэгт хүрээлэнд

Жонгүүг над руу юу ч бичсэнгүй.

Доошоо харан одоо яах ёстой талаараа бодож  байтал гэнэт нүүрний минь урд ориотой зайрмаг ирэх нь тэр. Дээшээ хартал тэр зогсож байна.

Зайрмаг идээд хэсэг хугацаанд ч болтугай санаа минь амарч байна .

Жонгүүг: чамд хэцүү байвал хоёулаа хоёр тийшээ болсон нь дээр байх

Би хэцүү байна гэж ёрөөсөө хэлээгүй юмсан.....

Би:.......
Жонгүүг: надад хэлээрэй би өөрийгөө бодохгүй чамайг л бодож алхам хийх болохоор
Би: хүнд хэцүү үед минь хамт байна гэчээд одоо ингээд хаяад явах юмуу?

Жонгүүг хий дэмий л намайг өрөвдөх харцаар ширтэнэ.

Би: тиймээ чамд ч гэсэн хэцүү байвал чи өөрөө мэд

Жонгүүг тодоор санаа алдан дээш харлаа.
Би дотроо ингэж хэлсэндээ харамсаж байсан ч амнаас гарсан үгээ буцааж болохгүй нь яалтай.

Жонгүүг: би чамд хайртай
Би: би ч бас чамд хайртай. Яг одоо намайг  тайвширтал минь тэвэр!
Жонгүүг: миний бяцхан уйланхай гүнж нааш ир

Би энэ л дулаахан зөөлхөн тэврэлтийг хүссэн мэт гэнэт л уйлж эхэллээ.

Орой~
Жонгүүг: одоо гэрлүүгээ харь хайр нь чамайг хүргээд өгье
Би: чиний өмнө байсан төрхийг
бодохоор инээд хүрээд байхынмаа
Жонгүүг: март л даа
Би: үгүэ
Жонгүүг: за ирчихлээ. Би гэр лүүгээ хариад мессеж бичнээ.
Би: мхн
Жонгүүг миний духан дээр эхлээд ''чи''
Дараа нь хамар дээр ''ганцхан''сүүлд нь уруул дээр ''минийх''гэж үнслээ.

Би энэ урууланд хайртай.
Гэртээ орж иртэл аав ирсэн бололтой гутал нь байв. Ээж намайг ирснийг мэдсэн бололтой 'Жисү өрөөнд'' гээд дуудлаа.

Би ямар нохой бишдээ.

Ээж: салсануу?
Би: би чадахгүй
Ээж: үгэнд орохгүй юм биздээ за яахав
Би:........
Би: юу ч болж байсан би Жонгүүгаас салахгүй гэдгээ хэлчихие
Аав: Жисү эцэг эхтэйгээ яаж харьцаад байгаан?
~~~~~

Би ер нь хэлсэндээ л байдийшүү 5 вотэ ийн  дараа л гэсэн бол дараа