Миний бүдүүн ЖонЖонгүүг [Completed]

~4~

Үнэндээ сургууль дээр ирэх гол хүн минь бүдүүнээ л болсон байлаа. Жонгүүг бид хоёр дотноссон гэдгийг би нуухгүэ. Ѳмнѳ нь яахав бүдүүн ЖонЖонгүгаар нь л мэддэг байсан болохооч биш одооны халуухан Күүкийтэй дотноссон юм л даа.

~~
Анги дээрээ бодол болон сууж байтал Жонгүүг ''Өнөөдөр би чамайг гэрт чинь хүргээд өгөхүү'' гэв. Бид нэлээдгүй дотноссон учраас би ''зза" гээд ширээгээ дэрлэлээ. Би Жонгүүгт уусаад байх шиг байна. Сүёон надад хэлсэн л дээ "чиний Жонгүүг рүү гөлрөөд суугаад байхыг чинь хэд хэд харсан шүү сайн болцийнмуу" гэсэн.

Хичээлийн дараа~
Жонгүүг: хай.... кхм би нөгөө хайч байна уу? гэж асуухгээл хха тэгээл гэсээр толгойгоо маажив.
Би: чи хичээлийн дараа хайчаар яах гэж байгаан намайг хайчлах гээд байгаан муу эххх
Жонгүүг: юу гэж дээ харин заза явцгаая би хүргээд өгье гэхдээ дуртай юмыг чинь авж өгж чадахгүй шүү!
Би: хөөөе чи хүн горьдоогоод хаячих юмаа. Ёооё гөх хавдчихлаа шдээ
Жонгүүг: чамд гөх бөгс байсан бол би аль хэдийн найрчих байсан хха
Би: заза би явлөө. Чи намайг хүргэх хэрэггүй  гээд урд нь гаран хурдан хурдан алхаж байтал хойноос гэнэт тэврээд авах нь тэр.
Жонгүүг: заза уучлаарай даа эмзэг шдээ ниа ниа нялх амьтан нь хаанаагаадаан
Би: блаххх бүдүүнээ ямар заваан юмбэ гээд түлхтэл
Жонгүүг: танай дүү чинь одоо хэдтэй вэ?

Энэ яаж манай сүүлд гарсан дүүг мэддэг байнаа.

Би: чи яаж мэдэж байгаан мм? бүдүүнээ би чамайг гаж донтой гэдгийг мэднэ л дээ гэхдээ энэ бас арай тэ?!
Жонгүүг: мэээдкү
Бид хоёрын яриа миний чимээгүй байдлаар өндөрлөлө.

~~
Бид хоёрыг харсан ямар ч хүн хосууд байна гэж хармаар. Өнөөдөр яагаад ийм ижилхэн хувцас өмсчихсөн юм болдоо. Цагаан конвэрс бас улаан цүнх ч байх шиг гадна талын хүрэм нь хүртэл бараг л адилхан гээд жонгүүгийг би дээрээс доош доороос дээш ажиж байтал гэнэт чулуу ч юмуу нэг юманд бүдрэх гэтэл жонгүүг гараас минь татаад цээжиндээ наалаа.
Үнэхээр гэнэтийн зүйл.
Жонгүүг: чи хэн хэнээс илүү үзэсгэлэнтэй одоо байгаа царай чинь л харин
Би: хүн унаж үхэх гэж байхад чинь яахгээд байгаан гээд хошуугаа унжуултал      
Жонгүүг: ингэж нэг юм чамайг тэврэх гэж ерөөсөө цаг гарахгүй юмаа аашш'' гэлээ. Би одоо хүртэл түүний тэвэрт байгаагаа мэдэн "одоо тавихгүй бол би чамайг өнөөдөр явуулахгүй гэртээ янзалчихна шүү" гээд авав. Энэ үгийг сонссон бүдүүнээ харин ч жогтой инээгээд ''харин ч сайхан шд'' гэв. Би юу хэлснээ одоо л ухаарлаа. Ингэж явсаар байгаад гэрийн гадаа ирээд
Би: заа бүдүүнээ баяртай маргааш уулзъя
Жонгүү: чи хэзээ тэгэж дуудахаа болих юмбэ

Flashback~~

Жисүгийн талаас:
Манай хажуу талд баахан хүмүүс нүүж ирж байна. Пөөх их ч юм зөөж байна даа. Гэтэл нэг бүдүүн хүүхэд бүдрээд уйлаад суучихлаа. Угаасаа би өрөвч болохоор түүнд босоход нь туслав. Тэр миний царай руу сонин царайлан харчаад гүйгээд яваад өглөө.
Би доошоогоо хартал зураг байна. Үзэсгэлэнтэй охин. би ардаас нь хөөе бүдүүнээ зургаа гээд хөөтөл тэр гэнэт санасан бололтой кармагаа ухсанаа надаас зургаа ухад хийн булаагаад гүйгээд яваад өгөв.

Flashback end~~

Би энэ үйл явдлыг бодон инээж байтал тэр духан дээр минь үнсэн "үргэлж ингэж инээж яваарай" гээд гүйгээд явчихлаа. Тэрний надад өгсөн хоёр дахь үнсэлт.

~~<3

🌸🌸 өөр юу гаргах вэ? Энэ хоёрын дунд?