Миний бүдүүн ЖонЖонгүүг [Completed]

~11~

Тиймээ би шийдсэн.

Би одоо Жонгүүгтай уулзах гээд цэцэрлэгт хүрээлэн рүү явж байна.

Түүнийг харах төдийд 3 сар хадгалсан тэврэлтээ өгөхөөр өөдөөс нь гүйлээ.

Жонгүүг гайхсан нь илт харагдаж байв.

Би чангаар тэврэхэд тэр минь ч зөрүүлэн тэвэрлээ.

Жонгүүг: санасан юмуу?
Би: үгүэ анхнаасаа сандаг л байсан. Би хэзээ ч чамайг мартахгүй гээд уруул дээр нь үнслээ.
Жонгүүг: муу охин чи намайг их зовоосон.
Би: тэр тайрмал үст чинь хэн юм? Гэж тэвэрсээр асуутал жонгүүг тэврэлтээ салган хойшоо алхаснаа
''чамаар хардуулах гээд'' гээд туулайн ихээмсэглэл тодруулан дагзаа маажлаа.

Эгдүүтэй юм.

Бид хоёр гэрлүүгээ харих замдаа ихийг ярилцсан. Хэн хэндээ маш их хайртайгаа ч бас мэдсэн.

Би гэнэт нэг зүйлийг саналаа.

Би: Жонгүүг чи хэзээ надад албан ёсоор үерхэх санал тавих юмбэ?
Жонгүүг: би тавиагүй билүү?
Би: арайчдээ
Жонгүүг: өнөөдөр би аав ээжтэй чинь уулзмаар байна. Эртээд нэг ээжтэй чинь уулзсан даа яагаав нөгөө үнсэлт гээд ичсэн бололтой хацар нь ягаарав.

Гэрт~
Би: гутлаа тайлаад ороод ирээ гэж хэлтэл
Ээж: өө Жонгүүг сайна уу миний хүү?
Би,Жонгүүг: О.О
Аав: Жисү ирсэнүү? Ярих зүйл байна. Жонгүүг та 2 өрөөнд ороод ирээрэй.
Би: ойлголоо.
Жонгүүг руу хартал нилээн сандарч байгаа бололтой. Эгээтэй л өрөөсөн гуталтай гэрлүү минь орсонгүй.

Аав: жисү жонгүүг 2 үерхдэг байхаа?
Жонгүүг: тиймээ
Би: мхн
Аав: за жонгүүг охиныг минь гомдоовол би чамайг алчихна шүү арасо?
Жонгүүг: ойлголоо *ээрэх*
Аав чангаар инээд алдан ''заза би чадахгүйнэ. Чи зүгээр л охинг минь жаргалтай байлгаарай. Одооноос ааваа гэж дуудаарай'' гэв.
Жонгүүг: ойлголоо ааваа

Би үнэндээ гайхаж байна. Эвгүй байлаа шүү.
Доороос ээжийн хоолоо идээрэй гэх дуулдлаа.

Ширээнд аав ээж хоёр хамт ээж аав хоёрын урдаас Жонгүүг бид хоёр суув.

Хоолоо нямбайхан идэж байтал гуян дээр гар гүйх нь тэр.
Дээш өнгийтөл Жонгүүг юу ч болоогүй юм шиг хоолоо идэж байлаа.

Би ч бас Жонгүүгийг өдмөөр санагдаад өмднийх нь цаадах андыг нь зөөлхөн илтэл Жонгүүгийн нүд нь томроод над руу ёжтой инээв.

Тэр сүүлдээ  тэссэнгүй бололтой хоолоо дутуу идээд ''уучлаарай ааваа ээжээ би яаралтай явах ажилтай болчихлоо''  гээд 90 градус бөхийв.

Ээж: Жисү найз залуугаа гаргаж өгөөч

Гэрийн үүдэнд~
Жонгүүг: чи сая намайг алах шахлаа. Яасан их өдөж байнаа.
Би: чи л өөрөө эхэлсэн шд *тоомжиргүй*
Жонгүүг намайг хананд хүчтэй түлхэн ёжлон инээснээ үнсэх нь тэр.
Хэсэг хугацааны дараа Жонгүүг уруулаас минь өөрийнхөө уруулаа салган ''би явлаа хайртай шүү'' гэв.

Би ч бас чамд хайртай.

Сургуулийн амралт эхэллээ. Энийг л КанЖисү удаан хүлээсэн юмдаа.

Жонгүүг надаас гадуур гарахыг асуусан. Угаасаа надад гэрт хийх ажил байхгүй учраас зөвшөөрсөн л дөө. Гэхдээ яагаад 7 цагт уулзья гэсэн юм бол?

Би хэрэндээ л хөөрхөн болох гэж хичээв.

Жонгүүгийн мессежээр явуулсан кафе руу ортол....

Бурхан минь.

Намайг дагуулж явах лааны жим байв. Үнэхээр тансаг үнэртэй юм гээч.

Зүрхэн хэлбэртэй лааны дунд ирэн зогстол Жонгүүг нааш инээмсэглэсээр ирэх нь тэр.

Жонгүүг: КанЖисү ЖонЖонгүүг миний бие чамд ухаангүй дуралсан. Эрт байгаа ч надтай гэрэлхүү? Гээд гоёмсог хэдий ч энгийн жижигхэн бор хайрцагаа нээв.

Би самгардаж байна. Нүднээс минь нулимс юу юугүй урсаж эхлэв. Энэ нулимс бол хайрын нулимс.
Жонгүүг ч надруу итгэл тээсэн харцаар харна.
Түүний надад зориулсан бөгж нь үнэтэй биш ч содон дээр нь ЖЖ гээд биччихсэн байв.

Би ч салгалсаар ''зөвшөөрч байна'' гээд бөгжийг нь зүүлээ.
Би: гэхдээ ядаж намайг 22 хүрэхээр гэрлэнэ шүү.
Жонгүүг: хурдан хүүхэдтэй болмоор байна.
Би: яаа ЖонЖонгүүг бүдүүн царайлчаад.
Жонгүүг: зазаз өлсөж байгаа биздээ?
Би: мхн
Жонгүүг: юу идмээр байна?
Би: бүдүүнээ би пицца идмээр байна!
Жонгүүг: намайг бүдүүнээ гэхгүй хайраа гэвэл би авж өгнө шүү!
Би: зза хайраа хэлцэн шүү бүдүүнээ
Жонгүүг: аягүү энэ охиныг дээ гээд хацарнаас чимхэхэд би ''яаая'' гэсээр муухай царайллаа.

Би чамд хайртай.

Яг одоо цаг хугацааг зогсоочихмоор байна.
~~~

Манайхаан намайг дагцгаая🌸