Clubgevoel

Old boys network

De mond van het bekertje kneep ik wat bij elkaar en ik sloeg het bodempje Bavaria achterover. ''Jij ook nog een biertje?'' Ik keek haar nonchalant aan. Ik liep naar het buffet toen ik haar zag knikken. Een minuut later overhandigde ik haar het biertje. 'Goedemorgen'' mompelde ik tegen haar. Ze keek me vragend aan. Ik steek met mijn hand weer haar haar achter haar oor. ''Zullen we even naar buiten gaan?'' Ik legde mijn hand net onder haar schouder. Ze merkte dat ik iets anders gezegd had. Ze gaf een nonchalant knikje. Met mijn hand die nu op haar onderrug lag begeleidde ik haar naar buiten.

Buiten was de muziek nog goed te horen. De doffe basdreunen van Sofia klonken het duidelijkst door de koude lucht. De herfst was net bezig maar de natte lucht deed het denken alsof we al ver in november zaten. Normaal zou ik het ook nooit koud hebben gehad. Dan zou ik een shirt aanhebben met daarover een wit hemd. Ik was nu 'slechts' op uitgaan gekleed. Met 'slechts' een zwarte Le Coq-polo, een simpele H&M beige boek en high-tops van Adidas die veel te veel gedragen waren nadat ik ze kocht 5 jaar geleden. 5 jaar geleden. Toen ik nog vwo deed.

''Jij bent hier nog lid?'' Ze knikte. We konden elkaar weer verstaan. ''Nooit Bloemendaal verlaten?'' Ze knikte weer. Ik nam een slok bier. Het bier smaakte nog wel hetzelfde als op de Kroeg. De Kroeg, officieel Sociëteit Virtus Concordia Fides. De sociëteit van GSC Elephant Ab Aquilone, ook wel Aquilone genoemd. Het was het begin van mijn connecties in Groden. Vanaf de ontgroening in de KMT tot het lustrum vorig jaar. 40e Lustrum. Paradoxaal-Samen apart. De vlaggen op de muur boven de pit herinneren nog altijd aan de kamelenrace van Ascot-dag en de treinreis naar het buitenterrein. Het was geen heimwee wat ik had naar mijn kamer in het studentenhuis. Het was meer alsof ik me minder thuis voelde in mijn 'Heimat' Bloemendaal.

''Sorry dat ik het vraag maar wat was je naam ook al weer. Ik ken mensen altijd beter van gezicht dan van naam.'' Het schrikte me een soort van wakker. Ik was er niet helemaal bij. ''Boudewijn'' zei ik. ''Boudewijn van Amerongen-Doesberg''. Ik streek met mijn hand door mijn haar. ''Celeste van der Sandt''. ''Aangenaam''. Ik keek nonchalant naar haar. We liepen langs de lijn door naar de achterkant van het veld. ''Jij zat toch ook een jaar onder mij op het Mendelcollege?'' vroeg ik terwijl we nog liepen. Ik bracht het Bavaria-bekertje weer naar mijn mond om een kleine slok ervan te nemen. Een 'sipje'. De muziek was niet meer te horen. Achter ons waren nog wel wat gekleurde lichtflitsen. ''Ik geloof van wel. Welk jaar had jij examen?'' reageerde ze. ''2014'' was mijn korte antwoord. Bijna bot klonk het, alsof ik van me wilde afbijten. We gingen in het kunstgras zitten tegen een bord van Zwart Techniek. De sponsorborden waren vervangen sinds ik weg was. Mijn vrienden van de middelbare die ook hier op hockey zaten zouden nog binnen staan. Misschien konden ze me zien, misschien ook niet. Het was wel heel onwaarschijnlijk. Hoe goed zou ik ze nog kunnen inschatten. Lodewijk was eerst een jaar knor in Amsterdam. Hij woonde toen ook nog thuisthuis. Het enige waar hij lid was was bij Nereus. Hij was nu tweedejaars bij ASC. Hij zou waarschijnlijk Stijn en Ewout showen hoe je een bekertje adt. Ewout, de geneeskundestudent in Enschede. Was nergens lid. ''Had het te druk met de studie'' zei hij dan. En Stijn, de grootste kakker van het Mendelcollege. Het was oprecht een aardige jongen. Je zou alleen verwachten dat de enige reden dat hij niet in zijn feutenjaar bij de Senaat van USC zou gaan was omdat USC het niet zou toelaten. Dat zo iemand net iets amicaler en typischer was dan iemand als Bram Wachtmans of De Ruiter uit Feuten, de serie. Het is gewoon een anticlimax als zo iemand op zijn 22e een barman is bij een club in Haarlem. En dan zeker zo'n geperige club als de Stalker.