His Wife (HMW book 2) [COMPLETE]

Chapter Sixteen

Nath's POV

Today is our last day here in Davao, Uh nope scratch that, Mindanao Actually. Pa'no ba naman sa halos lingo namin dito ay para yata kaming nasa instant vacation with free tour dito. Halos malibot na namin ang buong Mindanao! Well as of now ay nandito kami sa last stop namin, somewhere in Davao Oriental. Nakalimutan ko kung saan 'to pero ang ganda ng beach. Really.

I guess this is one of Lola Fely's property tho.

"Whoa, Whoa. Baka naman lumuwa na ang mata ni kuya Vernon niyan" naiiling naman ako sa sinabi ni Shenna. She's Lola Fely's youngest apo as of now and she's a cousin of Vernon. Shenna Mae is her real name kaya minsan SM ang tawag sa kanya ng kuya Vernon niya. Well she's a very pretty gal.

"Ikaw talaga Sem, puro ka kalokohan" natatawang usal ko saka ipinusod ang buhok ko para gawin itong messy bun.

"No I'm not. Totoo naman ate Nath eh. Baka nga malaglag pa underwear nun. Oh well kay kuya Vernon nga bang underwear ang malalaglag?" pilya naman siyang ngumiti sa akin habang ako ay pakiradam ko naman pumula ng bonga ang mukha ko.

"Sira! halika na nga enjoyin na natin yung dagat" pag-aaya ko. Pilya pa rin siyang nakangisi sa akin hangang sa makalabas kami.

Damn! ba't pakiramdam ko lahat yata ng mga mata ng mga tao nasa sa'kin.

"Yeah, okay Dylan. Pagbalik namin diyan" Naabutan naman namin si Vernon kasama si Lola Fely.

Nagmano naman ako at saka nakipag besuhan muna kay lola dahil mukhang busy pa sa phone niya ang isa kaya mukhang di niya ako pinansin at lumayo muna para ituloy ang tawag.

Ngumiti naman si Lola Fely sa'kin at inaya akong maupo. Naupo naman ako sa upuang katabi nung kay Vernon.

"Di nga talaga nagkamali ang pinsan ko na piliin ka para maging asawa ng anak niya, hija. I really like you for my apo kahit pa minsan matigas pa sa bato ang isang yoon" napangiti naman ako sa sinabi ni lola Fely. Naalala ko tuloy nung gabing nauwi sila dito. We're in our awkward situation dahil nga nahuli kami sa ganoong posisyon. At kung alam niyo lang kung gaano kahiya ang naramdaman ko sa mga oras na yun. Mabait naman ang lola ni Vernon. Pero kita mo talaga ang class niya dahil sa ganda pa lang niya tiyak mapapatulala ka na lang.

Nung una nga akala ko suplada ang lola niya pero nang magpakilala ito ay napakabait nito. Masyado ri itong palatawa. Marahil sa kanila nakuha ni Vernon ang pagiging palatawa niya. Yes, he laugh too at ngayon ko lang din naman nalaman. Saka natawa pa nga ako nung pilitan niya si Vernon na manatili kami dito ng mas matagal at saka baka pwede daw samahan namin siya maglibot. Di pa nga sana papayag yung isa kung di ko na lang din hinayaan si lola, after all gusto ko rin namang libutin tung mindanao.

"Di naman po lola" sagot ko. Ngumiti naman siya at saka ako pinagmasdan at saka naging seryoso ang mukha niya.

"I know how hard it is to love a guy like him, hija. Pero sana wag mo siyang sukuan. He's weak, he is fragile. He is tough outside but inside of that powerful man is a broken soul. Napakarami na niyang napagdaanan sa murang edad pa lang ay nawalan na siya ng magulang and now... He feel so alone. But I can still see the real Vernon, hija. Every time he looks at you, bumabalik ang totoong siya. You are the only person who can bring him back again. He loves you so much that you became a part of him" napadako naman ang tingin ko kay Vernon sa di kalayuan. His face is just so serious na parang isang gulo mo lang sa buhok niya ay mapapatay ka na nya. His auro is different.